Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

0 F.Pliatsikas An tha mporousa ton kosmo na allaza

 


Κερνάω εγώ ...

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μία μικρή μπλοκογειτονιά. Κάτι σαν το Λούνα πάρκ της παλιάς τιβούλας. Είχε τον κυρ- Γιώργη της, τον πάγκο με τους κρίκους, το σκοπευτήριο, τον Δαδινόπουλο που ήταν συνέχεια στην πρίζα, την γελαστή πιτσιρίκα που όλο έμπλεκε, την μπριόζα Μαρία που όλο .. έτρεχε και άλλους πολλούς.
Είχε και guest stars από άλλες γειτονιές. Και κυρίως είχε μία ζεστασιά.
Και ξένος να 'σουνα το νοιωθες αμέσως.

Κι ύστερα ήρθαν οι .. μέλισσες. Άρχισαν να βουήζουν σαν τρελές τριγύρω μέχρι που κάποιοι ξεσπιτώθηκαν κι άλλοι δώσαν τα καλύβια τους ...αντιπαροχή.
Επιστρέφοντας που και που στον τόπο του "εγκλήματος" -όπως κάθε ένοχος-τρομάζω να τον αναγνωρίσω πια. Χλιδάτες πολυκατοικίες υψώθηκαν παντού κι η θέα λιγόστευσε. Όπως κι η ζεστασιά.

Παρασυρμένη από το κλίμα των ημερών βουτάω μία πέτρα και στοχεύω τα τζάμια τους.
Αν εξοστρακιστεί (το συνηθίζουν τα εν πτήση αντικείμενα εσχάτως) θα φτάσει στον Αθήναιο, στον Χοιροβοσκό, στον Πετεφρή, στον Thas, στον Μπερεκέτη, στον Πιτσιρίκο, στην Ελληνίδα, στον Μπαμπάκη, στην Καπετάνισσα, στον Δαβαράκη, στον Άνεμο, στον Dark Angel, στην Θαλασσομπερδεμένη, στον Θάνο, στον Φοίβο, στην Citronella, στον Κουκουζέλη, στον Μάυρο Γάτο, στον Nuwanda, στον Ροϊδη, στον Padrazo, στην Composition Doll, στην Κουρούνα, στην Λουίζα Κορνάρου, στον γέροντα Χριστόφορο, στον Ζούρη, στον Βαγγέλακα κι ένα σωρό ακόμη άλλους, που ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην είναι πολλοί.
Πάνω της έγραψα "Χρόνια Καλά" (τα "πολλά" είναι άχρηστα) και την ορμήνεψα να σας πει κι ένα τραγούδι. Μιλάνε οι πέτρες? θα μου πεις ... Μωρέ, μόνο οι πέτρες μιλάνε στις μέρες μας. Και λένε όσα αγάπησα το 2008....

ΠΗΓΗ....


Related Posts :



Add To Facebook Add To Twitter Add To Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble This

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου