Η κρίση ως ευκαιρία, ο επαναπροσδιορισμός των αξιών, το συλλογικό καλό, η εξατομίκευση του Έλληνα κόντρα σε κάθε έννοια συλλογικού αγαθού και λοιπές εκφράσεις που μοιάζουν σαν να βγήκαν από τα εγχειρίδια μάνατζμεντ που πωλούνται με τον σωρό στα αεροδρόμια. Αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό οι αντιλήψεις μια μεριάς διανοούμενων για την Ελληνική κρίση. Αν είναι έτσι δεν χρειαζόμαστε πολιτικές περιορισμού των κρατικών δαπανών άλλα εξομολόγο. Η συλλογική ανηθικότητα ενός λαού είναι στο εδώλιο και η τιμωρία είναι το καθαρτήριο της χρεωκοπίας. Ούτε ο Καλβίνος δεν θα το έλεγε καλύτερα όταν διατύπωνε το δόγμα της προαποφασισμένης από τον θεό σωτηρίας.Και όντως οι Έλληνες είναι ένας εγωιστικός λαός. Ιδιοτελείς, με τάση πλουτισμού και επίδειξης, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την οικογένειά τους πάρα για μια αόριστη έννοια συλλογικού καλού. Και θα είμαι τολμηρός. Πολύ καλά κάνουν. Μέχρι και το 1974 η χώρα ταλαιπωρήθηκε από τα μεγάλα οράματα των κάθε λογής Βενιζέλων. Το συλλογικό καλό του έθνους δημιούργησε είτε εκατόμβες νεκρών, είτε ανείπωτη οικονομική καθυστέρηση. Έφτασε η Ελλάδα να εκστρατεύει στα βάθη της Ανατολής για να ικανοποιήσει τον μεγαλοϊδεατισμό του Βενιζέλου και στην Κύπρο για να λύσει τους διαξιφισμούς δυο κοινοτήτων που δεν άντεχε η μια το χνώτο της άλλης. Κάποτε δεν θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να λάβει το μέρισμα της ειρήνης?
Και δεν κατάλαβα. Γιατί είναι κακός ο ατομικισμός και ο εγωισμός? Κάθε φιλελεύθερος άνθρωπος δεν θεωρεί υπεράνω από όλα το άτομο? Τι σημαίνει το ότι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τα συλλογικά αγαθά και για τον δημόσιο χώρο? Αν δεν θέλουν, καλά κάνουν. Θεωρείται φιλελεύθερο το γεγονός ότι ένας δήμος μπορεί να απαλλοτριώνει περιουσίες με το έτσι θέλω για να φτιάξει δημοσίους χώρους που δεν τους ζητάει κάνεις?
Θεωρείται παρτάκιας ο Βαγγέλης Παπαθανασίου που δεν ήθελε να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον, όταν δεν έδινε το σπίτι του στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου για κατεδάφιση, επειδή ήθελε η καντίνα του νέου μουσείου Ακροπόλεως να έχει θεά την Ακρόπολη? Λυπάμαι άλλα ο κρατισμός έχει αλλοιώσει συνειδήσεις. Το μονοπώλιο του κράτους να ορίζει τον δημόσιο χώρο και το δημόσιο συμφέρον, θυμίζει την παρέα των λύκων με το πρόβατο την ώρα που αποφασίζουν για το βραδυνό τους γεύμα. Το κράτος με το μονοπώλιο της βίας άλλα και την εκδίωξη της κοινωνίας από την διαδικασία λήψης αποφάσεων, ορίζει κατά το δοκούν το δημόσιο συμφέρον.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι ατομιστές Έλληνες. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πως εφαρμόζει σοσιαλισμό σε μια χώρα ατομιστών. Έτσι οι ατομιστές βρίσκουν κάθε ευκαιρία είτε να λαθρεπιβιβαστούν, είτε να πολεμήσουν με την φοροδιαφυγή τον Λεβιάθαν. Η αντίληψη ότι αν γίνουμε καλοί άνθρωποι θα λυθούν τα προβλήματα, είναι αφελής. Τα πάντα είναι θέμα σωστού συνδυασμού κινήτρων και τιμωριών. Όπως έχει πει και ο Μίλτον Φρήντμαν για να λυθεί κάτι χρειάζεται να γίνει συμφέρον για τους “κακούς” ανθρώπους να κάνουν το καλό.
Σαφέστατα θα πει κάνεις πως και μια δικτατορία μπορεί να θέσει κίνητρα και τιμωρίες. Όμως η φιλελεύθερη αντίληψη θέλει τους ιδιοτελείς και συμφεροντολόγους να αποφασίζουν ελεύθερα και να υφίστανται τα κέρδη και τις απώλειες των αποφάσεων τους. Εκεί διαφέρει η φιλελεύθερη αντίληψη από την δικτατορία και την ολιγαρχία του σύγχρονου ελλαδικού κράτους.
Όποτε αντί να κλαιγόμαστε για τον εγωισμό μας και για τα ψευτοδιλήμματα του δημοσίου χώρου ας προσπαθήσουμε να διοχετεύσουμε την ενεργητικότητα αυτού του ατομιστή λαού, από το κράτος στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι η καλύτερη απάντηση στην κρίση.
ΠΗΓΗ.....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου