Ο Ιούνιος ήταν ο τέταρτος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου. Στη συνέχεια στο αναμορφωμένο από τον Νουμά Πομπίλιο ημερολόγιο, κατέλαβε την έκτη θέση με διάρκεια 30 ημερών. Κατά την παράδοση, οφείλει την ονομασία του στη σύζυγο του Θεού Jupiter (Δία) Juno (Ήρα), προστάτιδα του οίκου και του γάμου, στην οποία ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος.
Οι Ρωμαίοι, λάτρευαν τη θεά με δύο μορφές. Ως Juno Lanuvina και ως Juno Regina. Ως προστάτιδα του γάμου έφερε την ονομασία Pronuba, που αποδίδεται ως Γαμηλία. Ήταν επίσης η προστάτιδα των τοκετών (ομόλογος της αρχαιοελληνικής Ειλείθυιας) και αρχικά η Θεά της Σελήνης με την προσωνυμία Lucina, από το Lux (=Φως). Ιερές ημέρες ήταν οι ημέρες της νέας Σελήνης και της Πανσελήνου. Δηλαδή οι Καλένδες και οι Ειδοί.
Ο Ιούνιος έχει στην Ελλάδα πολλές λαϊκές ονομασίες, που αναφέρονται είτε στη σχέση του με τις εποχές, είτε με τις αγροτικές εργασίες που σχετίζονται με αυτόν. Συνήθως αναφέρεται ως Πρωτογιούλης, δηλαδή πρώτος μήνας και αρχή του καλοκαιριού. Είναι ο μήνας του θερισμού, από τις κορυφαίες στιγμές του γεωργικού βίου:
"Αρχές του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή."
Στις 21 Ιουνίου συμβαίνει η θερινή τροπή του Ήλιου, το θερινό ηλιοστάσιο, το "λιοτρόπι" όπως το λέει ο λαός, με τη μεγαλύτερη μέρα του έτους. Η πανάρχαια αυτή γιορτή συνδυάζεται και γιορτάζεται με τις φωτιές του Αϊ-Γιάννη, "Τ' Αϊ-Γιαννιού του Λαμπαδάρη", στις 24 του μηνός, καθώς και με το αρχαιοελληνικό έθιμο του Κλήδονα. Από αυτή τη γιορτή ο Ιούνιος έχει πάρει το όνομα Λιοτρόπης. Επίσης ονομάζεται και Αϊ-Γιαννίτης (Σωζόπολις-Ανατολική Ρωμυλία) και Αγιογιαννίτης από αυτή τη μεγάλη γιορτή του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου. (Γενέθλιον) Αυτό συνέβη από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες όταν η εκκλησία θέλησε να εξαλείψει τις παγανιστικές εορτές. Τοποθετώντας την γέννηση του Ιωάννη του Πρόδρομου στις 24 Ιουνίου, ο Ιησούς έπρεπε να γεννηθεί όπως αναφέρουν τα ευαγγέλια, έξη μήνες αργότερα, δηλαδή στις 25 Δεκεμβρίου. Μ' αυτόν τον τρόπο, αφομοιώθηκαν τα Σατουρνάλια και τα Dies Natalis Invictis Solis (Γενέθλια του Ανίκητου Ηλίου), αφιερωμένα στη γέννηση του Θεού Μίθρα. Και βέβαια τόσο η σύλληψη του Πρόδρομου, όσο και εκείνη του Ιησού, τοποθετήθηκαν στις αντίστοιχες ισημερίες. Φθινοπωρινή (22 Σεπτεμβρίου) για τον Ιωάννη, Εαρινή (25 Μαρτίου) για τον Ιησού, εναρμονισμένα με τις αντίστοιχες γεννήσεις 9 μήνες αργότερα.
Οι Αθηναίοι, εκτός από τις πυρές, στις 12 Σκιροφοριώνος γιόρταζαν το θερινό ηλιοτρόπιο.
Τότε ο ιερεύς του Ηλίου με την ιέρεια της Αθηνάς και του Ποσειδώνα πήγαιναν στην Αγορά, κρατώντας πολύχρωμες ομπρέλες (σκίρα) κι από κει τα Σκιροφόρια. Ο ιερέας του Ήλιου <απόγονος του Ερεχθέως> φορούσε μίτρα απαστράπτουσα, κρατούσε Ηλιοτρόπιο και χρυσή ακτινωτή μάσκα υποδυόμενος τον θεό Ήλιο.
Πολλοί ακολουθώντας το πανάρχαιο έθιμο ανάβουν φωτιές στους δρόμους και πηδάνε πάνω απ' αυτές λέγοντας: «Αφήνω το κακό, πάω στο καλλίτερο».
Οι αρχαίοι γύρω από τις καθαρτήριες πυρές που άναβαν στο Άστυ την ίδια μέρα των τροπών του Ηλίου έλεγαν: «Έφυγον κακόν, εύρον άμεινον».
Κλήδονας τ' Αϊ-Γιαννιού. Η προετοιμασία του Κλήδονα γίνεται την παραμονή της γιορτής ως εξής:
«Ένα αγόρι ή ένα κορίτσι τυχερό, που έχει δηλ. εν ζωή τους γονείς του, φέρνει από τη βρύση (ή από το πηγάδι) αμίλητο (ή βουβό ή αρπαχτικό) νερό»" και το αδειάζει σε ένα μικρό κιούπι. Τα άλλα παιδιά, νέοι και νέες που έχουν μαζευτεί, ρίχνουν στο αγγείο το ριζακάρι τους: ένα δαχτυλίδι, ένα σκουλαρίκι κ.λπ. Κατόπιν σκεπάζουν το κιούπι με ένα κόκκινο πανί, το κλειδώνουν με κλειδαριά και «το εκθέτουν τη νύχτα, για να... αστρονομιστεί.»
Το άνοιγμα του κλήδονα γίνεται το πρωί «Βγαίνοντας ο Ήλιος
Η 21η Ιουνίου, όταν ο Ήλιος δεσπόζει μεγαλοπρεπής στο βόρειο ημισφαίριο, καθιερώθηκε ως γιορτή της Μουσικής. Ένας εορτασμός που τείνει να γίνει Πανευρωπαϊκός
ΠΗΓΗ...........http://titanis.pblogs.gr/tags/klidonas-gr.html
Οι Ρωμαίοι, λάτρευαν τη θεά με δύο μορφές. Ως Juno Lanuvina και ως Juno Regina. Ως προστάτιδα του γάμου έφερε την ονομασία Pronuba, που αποδίδεται ως Γαμηλία. Ήταν επίσης η προστάτιδα των τοκετών (ομόλογος της αρχαιοελληνικής Ειλείθυιας) και αρχικά η Θεά της Σελήνης με την προσωνυμία Lucina, από το Lux (=Φως). Ιερές ημέρες ήταν οι ημέρες της νέας Σελήνης και της Πανσελήνου. Δηλαδή οι Καλένδες και οι Ειδοί.
Ο Ιούνιος έχει στην Ελλάδα πολλές λαϊκές ονομασίες, που αναφέρονται είτε στη σχέση του με τις εποχές, είτε με τις αγροτικές εργασίες που σχετίζονται με αυτόν. Συνήθως αναφέρεται ως Πρωτογιούλης, δηλαδή πρώτος μήνας και αρχή του καλοκαιριού. Είναι ο μήνας του θερισμού, από τις κορυφαίες στιγμές του γεωργικού βίου:
"Αρχές του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή."
Στις 21 Ιουνίου συμβαίνει η θερινή τροπή του Ήλιου, το θερινό ηλιοστάσιο, το "λιοτρόπι" όπως το λέει ο λαός, με τη μεγαλύτερη μέρα του έτους. Η πανάρχαια αυτή γιορτή συνδυάζεται και γιορτάζεται με τις φωτιές του Αϊ-Γιάννη, "Τ' Αϊ-Γιαννιού του Λαμπαδάρη", στις 24 του μηνός, καθώς και με το αρχαιοελληνικό έθιμο του Κλήδονα. Από αυτή τη γιορτή ο Ιούνιος έχει πάρει το όνομα Λιοτρόπης. Επίσης ονομάζεται και Αϊ-Γιαννίτης (Σωζόπολις-Ανατολική Ρωμυλία) και Αγιογιαννίτης από αυτή τη μεγάλη γιορτή του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου. (Γενέθλιον) Αυτό συνέβη από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες όταν η εκκλησία θέλησε να εξαλείψει τις παγανιστικές εορτές. Τοποθετώντας την γέννηση του Ιωάννη του Πρόδρομου στις 24 Ιουνίου, ο Ιησούς έπρεπε να γεννηθεί όπως αναφέρουν τα ευαγγέλια, έξη μήνες αργότερα, δηλαδή στις 25 Δεκεμβρίου. Μ' αυτόν τον τρόπο, αφομοιώθηκαν τα Σατουρνάλια και τα Dies Natalis Invictis Solis (Γενέθλια του Ανίκητου Ηλίου), αφιερωμένα στη γέννηση του Θεού Μίθρα. Και βέβαια τόσο η σύλληψη του Πρόδρομου, όσο και εκείνη του Ιησού, τοποθετήθηκαν στις αντίστοιχες ισημερίες. Φθινοπωρινή (22 Σεπτεμβρίου) για τον Ιωάννη, Εαρινή (25 Μαρτίου) για τον Ιησού, εναρμονισμένα με τις αντίστοιχες γεννήσεις 9 μήνες αργότερα.
Οι Αθηναίοι, εκτός από τις πυρές, στις 12 Σκιροφοριώνος γιόρταζαν το θερινό ηλιοτρόπιο.
Τότε ο ιερεύς του Ηλίου με την ιέρεια της Αθηνάς και του Ποσειδώνα πήγαιναν στην Αγορά, κρατώντας πολύχρωμες ομπρέλες (σκίρα) κι από κει τα Σκιροφόρια. Ο ιερέας του Ήλιου <απόγονος του Ερεχθέως> φορούσε μίτρα απαστράπτουσα, κρατούσε Ηλιοτρόπιο και χρυσή ακτινωτή μάσκα υποδυόμενος τον θεό Ήλιο.
Πολλοί ακολουθώντας το πανάρχαιο έθιμο ανάβουν φωτιές στους δρόμους και πηδάνε πάνω απ' αυτές λέγοντας: «Αφήνω το κακό, πάω στο καλλίτερο».
Οι αρχαίοι γύρω από τις καθαρτήριες πυρές που άναβαν στο Άστυ την ίδια μέρα των τροπών του Ηλίου έλεγαν: «Έφυγον κακόν, εύρον άμεινον».
Κλήδονας τ' Αϊ-Γιαννιού. Η προετοιμασία του Κλήδονα γίνεται την παραμονή της γιορτής ως εξής:
«Ένα αγόρι ή ένα κορίτσι τυχερό, που έχει δηλ. εν ζωή τους γονείς του, φέρνει από τη βρύση (ή από το πηγάδι) αμίλητο (ή βουβό ή αρπαχτικό) νερό»" και το αδειάζει σε ένα μικρό κιούπι. Τα άλλα παιδιά, νέοι και νέες που έχουν μαζευτεί, ρίχνουν στο αγγείο το ριζακάρι τους: ένα δαχτυλίδι, ένα σκουλαρίκι κ.λπ. Κατόπιν σκεπάζουν το κιούπι με ένα κόκκινο πανί, το κλειδώνουν με κλειδαριά και «το εκθέτουν τη νύχτα, για να... αστρονομιστεί.»
Το άνοιγμα του κλήδονα γίνεται το πρωί «Βγαίνοντας ο Ήλιος
Η 21η Ιουνίου, όταν ο Ήλιος δεσπόζει μεγαλοπρεπής στο βόρειο ημισφαίριο, καθιερώθηκε ως γιορτή της Μουσικής. Ένας εορτασμός που τείνει να γίνει Πανευρωπαϊκός
ΠΗΓΗ...........http://titanis.pblogs.gr/tags/klidonas-gr.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου