Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

0 Ο Μύθος του Πολυτεχνείου


Το πρωτότυπο του πορίσματος Γ. Σαμπάνη
Τα στοιχεία:
  1. Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο
  2. Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π.  Κωνσταντίνου Κονοφάγου  στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
  3. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του  τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη»  στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος  ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
  4. Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης  κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή  δεκαοκτώ ονόματα με την  μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο  «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
  5. Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
  6. Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του  αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής  ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.
Τα ψεύδη:
  1. Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
  2. Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο  υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».
Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....
Η πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα». Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς  διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία,  ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο  του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23  Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου  μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε)  ο  Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση»

Η συντονιστική Επιτροπή
Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν «μερικώς αυθόρμητα. Η ανακοίνωση της πανσπουδαστικής για το Πολυτεχνείο«Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα»
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η «ευγενής» άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.
Έτσι:
Σε λίγες μέρες  θα δούμε πάλι, δυστυχώς,  οδοφράγματα, αυτοκίνητΤο πόρισμα του Γ. Σαμπάνηα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται..Και την κορύφωση της πορείας έξω  από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους  να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας  θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η  αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής  και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία  παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
Έκθεσης Εισαγγελέως Κυριαζή:

«..Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων.. Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ... Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών.»
Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)

«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»

Αντί Επιλόγου...:

Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."

Σχόλια

Νέο Ηλένια του ιστορικού υλισμού


ΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΑ-ΟΧΛΟΚΡΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ  ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (1974)

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΟΘΟΠΛΑΝΤΑΧΤΗΣ ΞΑΝΘΟΜΑΛΛΟΥΣΑΣ "ΦΟΝΕΥΘΕΙΣΑΣ"... ΜΟΝΤΕΛΑΣ ΗΛΕΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ... ΕΡΥΘΡΑΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΩΣ  ΚΡΕΜΟΣΑΜΠΟΥΑΝ ΜΑΛΛΙΩΝ.

Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες  toυ ιστορικου υλισμου δεν έχουμε ανακαλύψει στην ελλαδα και αλλαχου ιδιως τον 20ο αιωνα;

Με τα τόσα ψέμματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από την ανταρσια αυτη, κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερον" ψέμμα της περιπτώσεως.

Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974 ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μιας και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων κατα προτιμησιν κομμουνιστων του 1944, του 1950 κλπ,θυμιζοντας τις πλαστες φωτογραφιες του σταλιν με πρωην συντροφους που εμπαιναν και εβγαιναν σε καθε εποχη ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριον, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήτο και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" ωσαν της... "Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα προπαγανδιστικα επιμελημενα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.

Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η  γνωστη και σημερον "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής που θα ζηλευε και σεναριογραφος σινεμα θρηνου  κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", γραφει τα ακολουθα λοιπον η τοτε "ΑΥΓΗ":

Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα εκρεμετο από τα κλαδιά της ελίτσας που εφυτεύθη στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι πεπλανημενοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το εφιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της ΑΠΑΤΗΣ, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του  πανηγυριού προπαγανδας έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικασθη (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών.

 Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι θιασωται του ιστορικου υλισμου του 1975 να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου" για την αστοχια της προπαγανδας, αλλά εκείνο είχε κερδίσει πλερια δημοσιοτητα: Το όνομα της Ηλένιας σαμπουαν  εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλλιτερο εκείνο της αστου "εχθρου" Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, εγονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και εδάκρυσεν (για τα κρεμοσαμπουαν μπρεκ)! Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, εζήτησεν φωτογραφία του σκίτσου,πιθανον προς αντιπαραβολην με τα σαμπουαν τζονσον εντ τζονσον καθοτι οχι πια δακρυα στο λουσιμο με τα δευτερα!Τοιαυτη ειναι η νοθα αστικη ταξις της ελλαδος διαχρονικως ....

Η περίπτωση, όμως έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό της εξαλλου διαχρονικης μαρξιστικης προπαγανδας ανατροπης στον 20ο αιωνα, την "επλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους για "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα  ψέμματα τους αναμοχλεύουν πολιτικα πάθη και μίση τα καλλιεργουν και διευκολυνουν μονοπλευρα παντα βεβαιως,δειλοι οι αστοι, θρασεις οι πλαστογραφοι.

υγ. η φωτογραφία της Ηλένιας στο χώρο του Πολυτεχνείου

http://www.imagebam.com/image/fe4e28159754991

και η φωτογραφία ΟΛΟΚΛΗΡΗ

http://www.imagebam.com/image/80958f159755238

Η μαρτυρία του στρατιώτη που οδηγούσε το τανκ

«Την ηµέρα εκείνη ήµουν υπηρεσία. Στο στρατό είχα δέκα µήνες. Ήµουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισµένων, στο Γουδί. Τότε οι “μαυροσκούφηδες” ήταν σώµα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, µπήκαµε επιφυλακή. “Οι κοµουνιστές καίνε την Αθήνα”, µας έλεγαν κι εµείς τους πιστεύαµε. Θυµάµαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαµε στα κρυφά το σταθµό του Πολυτεχνείου. “Παλιοκουµούνια, θα καλοπεράσετε!” λέγαµε.
Μισή ώρα µετά τα µεσάνυχτα της 16ης Νοεµβρίου η ίλη µου πήρε εντολή να ετοιµαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά µας άρµατα, κάτι γαλλικά ΑΜΧ30. Εγώ ήµουν οδηγός στο πρώτο άρµα που βγήκε στο δρόµο. [Στο ίδιο άρµα βρίσκονταν ο αξιωµατικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάµπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εµβαλωµένος και ο Γιάννης Τίρπας.]
Στη 1.15' το πρωί της 17ης Νοεµβρίου φτάσαµε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαµε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του ΙΚΑ, στη στάση Σόνια, σταµατήσαµε, γιατί ο δρόµος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγµατα, φωτιές και ακινητοποιηµένα λεωφορεία. Με διάφορες µανούβρες αριστερά δεξιά, µπρος πίσω, άνοιξα το δρόµο και προχωρήσαµε. Όταν φτάσαµε στη διασταύρωση της λεωφόρου Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, µας έδωσαν εντολή να σταµατήσουµε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, µείναµε περίπου µία ώρα. Ο κόσµος θυµάµαι ότι µας φώναζε: “Είµαστε αδέρφια, είµαστε αδέρφια”. Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα!
Μας είπαν να πάµε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι µπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναµε. Σταµατήσαµε λίγα µέτρα πιο πέρα.
Φτάνοντας µπροστά στην πόρτα έστριψα το άρµα προς το Πολυτεχνείο, µε γυρισµένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυµάµαι ότι σηκώθηκα από τη θέση µου κι εγώ και το άλλο πλήρωµα. Δεκάδες φοιτητές κρέµονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι. Κι εγώ, να σκεφτείς, ότι τους έβλεπα σαν µαµούνια, που ήθελα να τα φάω!
Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρµατος και µου λέει: “Θα µπούµε µέσα, θα ρίξουµε την πύλη. Ετοιµάσου!” Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγµατα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρµατος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα σταµάτησα. Σταµάτησα σκόπιµα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισµα οι φοιτητές, τροµαγµένοι, έφυγαν προς τα πίσω. Αν έµπαινα µε ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτοµα, που εκείνη τη στιγµή ήταν κρεµασµένα στα κάγκελα.
Η καγκελόπορτα έπεσε αµέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθµευµένο το Μερσεντές, το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. Η αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνοµικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα κι εγώ από το άρµα και µπήκα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα µπορούσε όµως και να υπάρχουν νεκροί.
Αστυνοµικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν.
Αν δεν ήταν οι λοκατζήδες να τους σταµατήσουν -θυµάµαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια µαζί τους-, δεν ξέρω κι εγώ τι θα γινόταν.
Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολλοί χτυπηµένοι, θυµάµαι ότι είδα πολλούς τραυµατίες, ενώ τρεις τέσσερις ήταν σωριασµένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγµή ένας φοιτητής όρµησε καταπάνω µου και µου είπε: “Τι κατάλαβες τώρα που µπήκες;” Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: “Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, µη σε καθαρίσω”. Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγµή... Αν έλεγε µια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήµουν. Ένας φασίστας.
Όπως περνούσαν οι φοιτητές, θυµάµαι ότι έριχναν µέσα στο τανκς πακέτα τσιγάρα και ό,τι προµήθειες είχαν µαζί τους. Όταν γυρίσαµε στο Γουδί, το άρµα έµοιαζε µε περίπτερο. Όσο σκέφτοµαι ότι οι φοιτητές µάς έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, µετά απ' όσα τους κάναµε... Δεν µπορώ να το συγχωρέσω αυτό το πράγµα στον εαυτό µου. Σκέφτοµαι τι πήγα κι έκανα!...
Όταν γυρίσαµε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί µού έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόµουν ότι ήµουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι µεγάλο. [...]
Στο µεροκάµατο η ζωή µου άλλαξε 180 µοίρες. Έκανα όποια δουλειά µπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν µπορώ να έχω τα ίδια αιτήµατα µε τους εργοδότες. Εµένα, που µου έµαθαν να µισώ τους κοµουνιστές, ψήφισα δύο φορές ΚΚΕ!
Στη δουλειά, πριν από χρόνια, κάποιος άκουσε πώς µε λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση µε τον “πορτάκια”, όπως είπε, του Πολυτεχνείου. “Ξάδερφός µου είναι, µακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο”, απάντησα. Είµαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ είκοσι χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης Α. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι µου δεν ξέρουν ποιος είµαι, ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα µου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά µου δεν το είπα ακόµα.
Ντρέποµαι γι' αυτό που ήµουν, γι' αυτό που έκανα. Στη θέση µου θα µπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήµουν άλλωστε. Δε µε απαλλάσσει όµως αυτό. Μέχρι που µπήκα µέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής µου.
Είχαν µεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόηµα, αλλά θα ήθελα να τους πω µια µεγάλη συγνώµη…»

Ομολογία: Δεν υπήρχε νεκρός. Θα µπορούσε όµως και να υπάρχουν ..

Η κατάθεσι «μαρτυρία»του στρατιώτη που υποτίθεται ότι οδηγούσε το άρμα, ή πραγματικως οδηγούσε το αρμα αλλά «υποτίθεται»ότι μαρτυρεί, αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε νεκρός. «Θα μπορούσε όμως..» αφηγείται .Αλλά δεν υπήρξε..
Επίσης είναι αμφίβολο ότι επετράπη σε οδηγό άρματος να εγκαταλείψει την θέσι του και να βγει από το άρμα για οιονδήποτε λόγο. Αυτό το γνωρίζουν και οι νεοσύλλεκτοι...
Όμως ο,τι κι αν συμβαίνει, ο άνθρωπος αυτός, όποιος κι αν είναι, επιβεβαιώνει τις δικαστικές αποφάσεις και στοιχεία των ανακρίσεων της ερεύνης που έγινε μετά την πτώσι της δικτατορίας του Ιωαννίδη.
Τα υπόλοιπα ( για τους κακούς εργοδότες τους καλούς κουκουέδες, τον εφιάλτη της ζωής του, την μεγάλη ψυχη που είχαν οι καταληψίες, αφού μοίραζαν τσιγάρα λες και είμαστε τότε την εποχή της μεγάλης πείνας) είναι προσωπικές απόψεις θεωρήσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου για την ζωή του, όπως εκείνος κρίνει τις πράξεις του βάσει της ιδεολογικής τοποθετήσεως που υποστηρίζει ότι είχε όταν ήταν νέος και αργότερα.
Βεβαίως ο καθένας από μας θα μπορούσε να πη μια ανάλογη ή διαφορετική ιστορία..
Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος ομιλητής ομολόγει ότι είναι ψηφοφόρος του ΚΚΕ , καθίστα τον οιονδήποτε επιφυλακτικό διότι είναι γνωστή η «δίψα» των κομμουνιστών για την αλήθεια και η «επιλεκτική» ευαισθησία που προσεγγίζουν τα γεγονότα.
Π.χ Ενώ οι ελεύθερα σκεπτομένοι πολίτες καταδικάζουν κάθε μορφή δικτατορίας ακόμη κι αν η επιβολή της ήταν περίπου νομοτελειακή, δεν δείχνουν τον ίδιο ζήλο οι ανοιχτομάτηδες αυτοί, να καταδικάσουν τις κομμουνιστικές σταλινικές δικτατορίες. Και δεν θέλουμε να πάμε μακριά. Πρόσφατα στην ευαγγελική ρήση της Παπαρήγα ότι ούτε λίγο ούτε πολύ το τείχος του αίσχους έγινε για να συγκράτηση τους δυτικούς λες και αν έσπευδαν πατείς με πατώ σε να πάνε στα μπουντρούμια του ανατολικού Βερολίνου.
Ή το αποσιωπούμενο από τους φιλοκομμουνιστες – κομμουνιστές-«απλούς» ανθρώπους πρόγραμμα του ΚΚΕ που εξακολουθεί να διακηρύσσει την κατάληψι της εξουσίας με επανάστασι χωρίς εκλογές και την επιβολή κομμουνιστικής «λαϊκής» δικτατορίας.
Ίσως αν οι «καλοσυνάτοι»αυτοί οπαδοί είχαν καταδικάσει τα έργα των κομμουνιστών, τα εγκλήματα , τις προδοτικές αντεθνικές έκνομες θέσεις που εξακολουθούν να έχουν,
Ίσως τότε η «δίψα»για την αλήθεια και την «λατρεία» που δείχνουν στην «δημοκρατια» να ειχε μια κάποια βάσι.
Τώρα όμως έχει το ειδικό βάρος αερόλιθου
Ιασων


Το χάος του «Πολυτεχνείου» προεκάλεσαν δυο ΛΟΧΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΣΤΡ

http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2009/11/1973.html
Το χάος του «Πολυτεχνείου» τον Νοέμβριο του 1973, προεκάλεσαν εντός Αθηνών αλλά ΜΑΚΡΑΝ του Πολυτεχνείου δυο ΛΟΧΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ.....
.....με Ελληνικές Στολές, προσγειωθέντες στην Αμερικανική Βάση «Ελληνικού» με Αμερικανικά Μεταγωγικά Αεροσκαφη.
Προτού αναγνώσετε τις παρακάτω αλήθειες για το Πολυτεχνειο παραθέτουμε το κάτωθι απόσπασμα της Ο.Ε.Α. για ευνόητους λόγους :
«ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΗΜΑ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙ "ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΩΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 1967-73" ΤΗΣ 16-10-08, Η ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗ ΜΑΣΩΝΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ- ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ "ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣΩΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΜΗ ΜΑΣΩΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ", ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΑΦΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ, ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ (ΝΕΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ), ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ, ΜΕ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ "ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΟΣ ΕΚΑΣΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ".»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ 1964 – 1967
1) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι από 1965 – 67, σε συνεργασία με τον Εβραιότουρκο Καρα-αμαν-αλή, με λοιπά άπαντα στελέχη της «ΕΡΕ», με Κ.Μητσοτάκη και Α.Παπανδρέου «Εν. Κέντρου» και με την ηγεσία του ΚΚΕ-ΕΔΑ ευρισκόμενη στην Ιταλία (πραγματική ηγεσία ΚΚΕ, εκτός Ελλάδος), εκτελώντας διαταγές της NSA-ΗΠΑ, οργάνωσε συνωμοτική ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος για το 1967 και ίδρυση δικτατορίας, με πρωθυπουργό τον Εβραιοβαυαρό Ταξίαρχο Ανδρέα Έσερμαν, υποδιοικητή της 20ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Κομοτηνής, και με υπουργούς, μεμυημένους στην συνομωσία Έλληνες τέκτονες Στρατηγούς, με σκοπό την ανάληψη από την Ελλάδα της τυπικής ηγεσίας γενικής επιθέσεως «Παγχριστιανικού Μετώπου» της Δύσεως εναντίον Ισλάμ-Ρωσίας, με αφορμή τον εκατέρωθεν στημένο Α’ Αραβοϊσραηλινό πόλεμο των «7 ημερών» του 1967, ώστε σύμφωνα με τα σιωνιστικά σχέδια, η «Ευρώπη» με πρώτο το Ισραήλ των ελληνογενών Ασκεναζυ 95% (Ασκάνιων Προύσας Μ.Ασίας) και δεύτερη την Ελλάδα, να γενοκτονηθεί από αντεπίθεση Ισλάμ-Ρωσίας στον Σιωνιστικό «Αρμαγεδδώνα» του 1975, «προφητευόμενο» (διάβαζε: προγραμματισμένο) στα έντυπα των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», σιωνιστικής ιδρύσεως και κατευθύνσεως._
2) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι τον Δεκέμβριο 1967, μετά την αυτοσχέδια (και ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ) υποκλοπή της Εξουσίας από τους Ελληνόφρωνες Χριστιανούς Ορθόδοξους Συνταγματάρχες τον Απρίλιο του ’67, ο Κωνσταντίνος Β’, με διαταγές NSA-ΗΠΑ, επεχείρησε να ανατρέψει την νόμιμη πλέον κυβέρνηση Παπαδόπουλου, διατάσσοντας την στάση του Γ’Σώματος Στρατού Θεσσαλονίκης υπό τον φιλοβασιλικό αντιστράτηγο Περίδη, και της 20ης τεθ.μεραρχίας Κομοτηνής υπό τον Υποστράτηγο πλέον και διοικητή της Α.Εσερμαν, με σκοπό να διορίσει κυβέρνηση «Χούντας» Αμερικανο-εβραιο-φρονων μασώνων στρατηγών, με πρωθυπουργό τον Α.Έσερμαν, όπως προέβλεπε το αρχικό σχέδιο «Αρμαγεδδών 1975» της “NSA” (Προϊστάμενη της CIA) και των επιτελείων «Μαρτύρων Ιεχωβά» στις ΗΠΑ. Η στάση κατεστάλη εν τη γενέσει της από τους επιτελείς του Περίδη οι οποίοι τον αφόπλισαν και τον έθεσαν υπό περιορισμό. Ελλείψει κεντρικού συντονισμού και υποστηρίξεως του Γ’Σώματος Στρατού, ο Έσερμαν εματαίωσε κάθοδο της 20ης Τεθ.Μεραρχίας για αρματομαχίες μέσα στην Αθήνα και στο Κ.Ε.Θ. Αυλώνα (!!!) και παρεδόθη σε ειδικές δυνάμεις των Λ.Ο.Κ., οι οποίες κατέλαβαν την μεραρχία του αμαχητί με αστραπιαία ενέργεια. Ο Κωνσταντίνος Β’ ανέμενε ΑΝΑΝΔΡΩΣ την εξέλιξη της αντεπαναστάσεως στο αεροδρόμιο Καβάλας δια το ενδεχόμενο αποτυχίας. Μετά την αποτυχία Ο ΑΝΑΡΧΙΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’ ΕΤΡΑΠΗ ΣΕ ΦΥΓΗ προς Ρώμη και εν συνέχεια στο Λονδίνο όπου βρήκε άσυλο στον συγγενή Γερμανογενή Εβραιοσαξωνικό Οίκο “Sachsen Koburg Gotha”(ΣΑΞΟΝΕΣ-ΧΑΝ-ΚΑΝ-ΚΟΕΝ-ΜΠΟΥΡΓΚ-ΓΟΤΘΟΙ - Διασταύρωση Γερμανικών Δουκάτων «Sachs Koburg» και «Sachs Gotha» στον Θρόνο Βρετανίας από 1901-1998), μετονομασθέντα το 1917 εις τον Αγγλόηχο «Οίκο Ουϊνδσωρ» προς αποπροσανατολισμό εντόπιων Ουαλών-Βρεττανών εκ του οποίου κατάγεται η Ελισάβετ Β’ (1952 – 98), ΚΑΙ στον ομώνυμο του, Γερμανογενή Εβραιοσαξωνικό Οίκο «Sachsen-Oldenburg-Schleswig-HolSTEIN-Sonderburg-(GOTTORP)-Glucksburg” του Βασιλικού συζύγου Φιλίππου, μετονομασθέντα εις «Οίκο Μαουν-Μπάντεν Εδιμβούργου» προς όμοιο αποπροσανατολισμό εντόπιων. Ο Φίλιππος είναι υιός του «Έλληνα» πρίγκηπα Ανδρέα, τέταρτου υιού του Γεωργίου Α’ Γλυξμπουργκ, πρώτου Βασιλέως της Δυναστείας Γλυξμπουργκ στην Ελλάδα. Στην συνέχεια η κυβέρνηση Παπαδόπουλου επανέλαβε ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΗΠΑ για συμμετοχή Ελλάδος σε επίθεση Δύσεως εναντίον Αραβικών Κρατών και Ισλάμ, αλλά και για διέλευση Νατοϊκών-Αμερικανικών Στρατιών από Ελληνικό Εναέριο-Θαλάσσιο-Χερσαίο χώρο προς Μέση Ανατολή, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΨΕΥΔΗ τα οποία διέδιδε και διαδίδει το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι λοιπές εβραιοκίνητες κομματικές συμμορίες, περί «Αμερικανοκίνητης Χούντας 21ης Απριλίου 67».
3) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι στο Λονδίνο, από 1972-73, ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΗΚΕ με στρατιωτικούς επιτελείς ΗΠΑ-ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ-ΙΣΡΑΗΛ, και εμμέσως με φιλοβασιλικούς αξιωματικούς Ελλάδος, με τον Ταξίαρχο της Ε.Σ.Α., Ιωαννίδη και με τους 8 Μασώνους Υπουργούς – Υφυπουργούς οι οποίοι είχαν εισέλθει στην Κυβέρνηση, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ, για την ανατροπή της Κυβερνήσεως Παπαδόπουλου το 1973.
Παρένθεση: ( Με την παρούσα, Η πρυτανεία Ο.Ε.Α. ανακαλεί και ακυρώνει τις κατηγορίες της για «Μασωνική Ιδιότητα» και συνεπαγόμενη «Μασωνική Εσχάτη Προδοσία» του Πρωθυπουργού της Ελλάδος Γεωργίου Παπαδόπουλου, τις οποίες κατηγορίες είχε δημοσιοποιήσει εγγράφως λόγω ελλειπών αποπροσανατολιστικών πληροφοριών. Σήμερα 21/8/98, Η Ο.Ε.Α. ενώπιων Θεού, ενώπιον των Ψυχών των Νεκρών Ελλήνων Ηρώων από υπάρξεως Ελλάδος, και ενώπιον των ζώντων Ελλήνων ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΝΩΜΗ του επίτιμου και εν πλήρει τιμή άψογου πρωθυπουργού της Ελλάδος Γεωργίου Παπαδόπουλου, ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΩΣ, 17 έτη μετά (1981) την δημοσιοποίηση της αδίκου κατηγορίας. Η διαλεύκανση της υποθέσεως έγινε το 1995 από τυχαία ανακάλυψη τεκτονικών αρχείων.
Μετά ταύτα, και δια λόγους Στοιχειώδους Δικαιοσύνης, το «Συμβούλιο Κρίσεων» της Ο.Ε.Α. Πειραιώς τον Νοέμβριο του 1997, απένειμε στον Πρωθυπουργό Γέωργιο Παπαδόπουλο την αναγνώριση: α) του «Εθνάρχου» και Μείζονος Εθνικού Ευεργέτου (οι τρεις τίτλοι απενεμήθησαν με την αρχαιοελληνική σημασία των όρων, επιτίμως) και Β) του «Φύλαρχου» και Μείζονος Φυλετικού Ευεργέτου των Πελασγικών Εθνών Λευκής Φυλής, διότι με εσκεμμένες ή μη ενέργειες του, επέτρεψε τον Γ’Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος είχε οργανωθεί από σιωνιστικά επιτελεία για την γενοκτονία Ευρώπης, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΕΙΧΕ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ, ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΗΣ. Τέλος του απενεμήθη η αναγνώριση: γ) Του «Πλανητάρχου και Μείζονος Πλανητικού Ευεργέτου» διότι οι εσκεμμένες ή μη, ενέργειες του είχαν ως αποτέλεσμα την ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ-ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ο οποίος αν εκδηλώνονταν θα άφηνε τον πλανήτη ένα νεκρό βράχο στο διάστημα. Καλούμε τους αναγνώστες της παρούσης, εαν έχουν ελάχιστη ανθρώπινη ελληνική και πελασγική αξιοπρέπεια και φιλότιμο, να αποδώσουν γραπτώς στον ευεργέτη τους τις δέουσες τιμές. Η διεύθυνση του είναι «Γεώργιο Παπαδόπουλο, πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδος, Λαϊκό Γενικό Νοσοκομείο, Αγίου Θωμά 17, Γουδί, Αθήναι». Τέλος καλούμε τους αναγνώστες παρούσης να συγκρίνουν το ΗΘΟΣ την ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ , τον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ και την καθαρότητα του Γεωργίου Παπαδόπουλου, με την αήθεια, την ανεντιμότητα, την προδοσία, και την βρωμιά ΟΛΩΝ των σημερινών πολιτικών, ΟΛΩΝ των κομμάτων (πλην Σοφιανόπουλου «Κόμματος Ελληνισμού», Τσοβόλα «ΔΗΚΚΙ» και Λεβέντη «ΕΝ.ΚΕΝΤΡΩΩΝ») και να απαιτήσουν από τα κομματικά ΜΜΕ να αποκαταστήσουν την συκοφαντηθείσα τιμή του Γεωργίου Παπαδόπουλου) Τέλος Παρενθέσεως.
Το στρατηγείο της «Αντεπαναστάσεως» Ιωαννίδη είχε στηθεί στην μαιευτική κλινική του εβραίου EL AZAR ή AL AZAR ή ΑΛΑΖΑΡΑΚΗ (ΑΖΑΡΙ’Α), γαμβρού επ’αδελφή του Δημ.Ιωαννίδη ταξίαρχου της ΕΣΑ, με ενδείξεις εβραικής καταγωγής (Γιοβάνοβιτς, εβραίων ιωαννίνων).
Σκοπός: Πρωθυπουργία Σιωνιστού πράκτορος ΗΠΑ Ιωαννίδη και άμεση άδεια διελεύσεως Νατοϊκού στρατού προς Ισραήλ, από χερσαίο-θαλάσσιο-εναέριο χώρο Ελλάδος, με τυπική ηγέτιδα την Ελλάδα, και πρόσχημα τον Β’Αραβοισραηλινό πόλεμο του 1973 («Γιομ Κιπούρ»), εναντίον Ισλάμ-Ρωσίας, ώστε σε αντεπίθεση της, η ανωτέρω διμερής να γενοκτονήσει το Ισραήλ των Ελληνογενών Ασκεναζυ (Ασκάνιων), την Ελλάδα και την Ευρώπη, σύμφωνα με το σιωνιστικό σχέδιο «Αρμαγεδδών 1975». Ο σχεδιασμός απέτυχε διότι παρά την ανατροπή Παπαδόπουλου, τα στελέχη του «Επαναστατικού Στρατιωτικού Συνδέσμου» του 1967, αρνήθηκαν συμμετοχή Ελληνικού στρατού σε εκστρατεία Δύσεως εναντίον Ισλάμ. Έτσι χάρις στην άρνηση του στρατιωτικού Γ.Παπαδόπουλου το 1967 και 1973 και την άρνηση του Στρατού το 1973 μετά την πτώση Παπαδόπουλου, τινάχθηκε στον αέρα το σχέδιο «Αρμαγεδδών 1975». Στην Γερμανία οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ζήτησαν δημοσίως συγγνώμην για την αστοχία της «Προφητείας-(προγράμματος) 1975» (Σιωνιστές προγραμματίζουν, σιωνιστές προφητεύουν)._
4) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι τελώντας εν απολύτω γνώσει των σιωνιστικών σχεδίων Τουρκικής καταλήψεως της Κύπρου, δεν ειδοποίησε την Κυβέρνηση Κύπρου και τους φιλοβασιλικούς αξιωματικούς Ελλάδος για την επικείμενη εισβολή, αλλά αντιθέτως μετέδιδε προς αυτούς καθησυχαστικά μηνύματα ότι «Δεν πρέπει ν’ανησυχούν για τις κοινές αποβατικές ασκήσεις στην Κύπρο των εγγυητριών δυνάμεων Βρεταννίας-Τουρκίας, στα πλαίσια ασκήσεων του ΝΑΤΟ»._
5) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι το 1974 εις «ΑΤΤΙΛΑ 1» ενώ εγνώριζε ότι το πρώτο κύμα αποβατικής πραγματικής επιθέσεως εναντίον Κύπρου θα το αποτελούσαν καθαρώς τμήματα αλεξιπτωτιστών του Αγγλικού στρατού, δεν προέβαλε ουδεμία αντίσταση στον ομόλογο του και συγγενή του εκ του ιδίου Βασιλικού Οίκου, Ύπατο Αρχιστράτηγο, του Αγγλικού Στρατού, Φίλιππο του Εδιμβούργου, αλλ’ αντιθέτως συνεργάστηκε εθελουσίως στον αποπροσανατολισμό του Ελλαδικού και Κυπριακού ΓΕΕΘΑ, ακόμη ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΓΛΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ. Υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις ενάρξεως της επιθετικής αποβάσεως από Άγγλους αλεξιπτωτιστές και πεζοναύτες, οι οποίοι απεχώρησαν παραδίδοντας τα κτηθέντα εδάφη της Κύπρου στους Τούρκους, με απώτερο σκοπό την χρήση της Κύπρου ως αεροπλανοφόρου της Δύσεως εναντίον Ισλάμ ΚΑΙ Ισλαμικής Τουρκίας (Τουρκική Ηλιθιότης)
6) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι στο Λονδίνο από 1972 – 73 συνεργάσθηκε με τον ταξίαρχο ΕΣΑ Ιωαννίδη, με ηγέτες ΕΡΕ, ΚΚΕ – ΕΔΑ, ΕΝΩΣ. ΚΕΝΤΡΟΥ, και με Στρατιωτικούς Επιτελείς ΗΠΑ – Βρετανίας – Ισραήλ, για την οργάνωση ανατροπής της νομίμου διεθνώς κυβερνήσεως του Γ.Παπαδόπουλου, αποδεκτής από τον Ελληνικό λαό μέσω Δημοψηφίσματος Νέου Συντάγματος τον Σεπτέμβριο 1968, δια της απάτης του «Πολυτεχνείου» τον Νοέμβριο του 1973, και του χάους το οποίο προεκάλεσαν εντός Αθηνών αλλά ΜΑΚΡΑΝ του Πολυτεχνείου δυο λόχοι Ισραηλινού Στρατού με Ελληνικές Στολές, προσγειωθέντες στην Αμερικανική Βάση «Ελληνικού» με Αμερικανικά Μεταγωγικά Αεροσκαφη. Νεκροί εντός Πολυτεχνείου, Ουδείς, πλησίον Πολυτεχνείου, Ουδείς, όπως γνωρίζουν οι κατ’επάγγελμα ψεύτες, ομοφυλόφιλος κοκαϊνομανής και αιθερομανής ΥΠ/ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Λαλιώτης, και η Εθνική μας απατεών Μ.Δαμανάκη «Συνασπισμού», τότε παρόντες εντός πολυτεχνείου, η Δαμανάκη «Απεπειράθη ν’αυτοκτονήσει τρις, αηδιασμένη από τα ψεύδη τα οποία έλεγε περί «Νεκρών του Πολυτεχνείου» κατά παραγγελία της συμμορίας του ΚΚΕ._
7) ΕΠΡΟΔΩΣΕ διότι το 1974 εις «ΑΤΤΙΛΑ 2» ενέργησε από κοινού με τον επιστρέψαντα «Εθνάρχη» Εθνοκαταστροφέα Εβραιότουρκο Ντολμε Καρα-αμαν-αλη (Παρά την μασωνικώς διατεταγμένη «Εμφανή Έχθρα» τους η οποία κατέληξε στην γκάφα του δημοψηφίσματος Δεκεμβρίου 1974, στο οποίο ο λαός επανέλαβε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος Ιουλίου 73: «Κατάργηση Βασιλείας»), για να τροφοδοτεί με ψευδή πληροφόρηση τον Ελληνικό και Κυπριακό Στρατό με αποτέλεσμα την σημερινή Τουρκική κατοχή Κύπρου.
ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ:
Άνοδος Παπαδόπουλου, Απρίλιος 1967 – Προγραμματισμός Προληφθέντος Κινήματος Έσερμαν, Μαϊος 1967. Α’Αραβοισραηλινός πόλεμος και άρνηση διελεύσεως των ΗΠΑ από Γ.Παπαδόπουλο, Ιούνιος 1967. Κίνημα Κωνσταντίνου Β’, Δεκέμβριος 1967. Αποδοχή Νέου Συντάγματος με Δημοψήφισμα, Σεπτέμβριος 1968. Νομική ισχύς Νέου Συντάγματος από Συμβούλιο Επικρατείας Νοέμβριος 1968. Κίνημα Ναυτικού, υποκίνησει Κωνσταντίνου Β’, Μάϊος 1973. Κατάργηση Βασιλείας με Δημοψήφισμα, Ιούλιος 1973. Β’Αραβοισραηλινός Πόλεμος και άρνηση διελεύσεως προς ΗΠΑ από Γ.Παπαδόπουλο, Οκτώβριος 1973. Πολυτεχνείο, Νοέμβριος 1973. Κίνημα Ιωαννίδη, 25 Νοεμβρίου 1973. Ανατροπή Γ.Παπαδόπουλου, αλλά άρνηση διελεύσεως προς ΗΠΑ από Ηγεσία Στρατού. «ΑΤΤΙΛΑΣ 1» Ιούλιος 1974. Επακόλουθη επιστροφή Καρα-αμαν-αλή, Ιούλιος 1974. «ΑΤΤΙΛΑΣ 2», Αύγουστος 1974. Κατάργηση Βασιλείας με Β’Δημοψήφισμα, Δεκ.1974. Ματαίωση Σιωνιστικού (και Κινεζικού) σχεδιασμού «Αρμαγεδδών 1975» Γ’Παγκοσμίου Πολέμου, δύσεως εναντίον Ισλάμ-Ρωσίας-(και Κίνας). Αποτροπή γενοκτονίας Λευκής Φυλής από Κίνα. Αποτροπή Γενικού Πυρηνικού – Βιολογικού – Χημικού πολέμου και απόλυτης καταστροφής Πανίδος και Χλωρίδος πλανήτου: Δεκέμβριος 1974. Ισόβια φυλάκιση χάριν … ευγνωμοσύνης στον Γ.Παπαδόπουλο, ευεργέτη Ελλάδος, Λευκής Πελασγικής Φυλής και Πλανήτου: 1975 – 1998.
Ήτοι 24 έτη, προς ειδεχθές αίσχος ελλήνων και ανθρωπότητος.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ:
Ο.Ε.Α. ΠΡΟΣ "ΡΑΒΔΟΥΧΟΥΣ" - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΞΑΕΤΙΑΣ
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΠΕΡΙ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 1967-1973 ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΩΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΔΙΕΠΡΑΞΕ ΚΑΙ Η Ο.Ε.Α. Η ΟΠΟΙΑ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΗΝΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΟΥ 1981 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗΣ Κ.Υ.Π., ΕΜΗΝΥΣΕ ΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΩΣ "ΜΑΣΩΝΟΥΣ". ΑΡΓΟΤΕΡΑ Η Ο.Ε.Α., ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΟΥ ΜΑΣΩΝΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΟΜΟΤΙΜΟ ΤΟΥ ΜΑΣΩΝΟ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΗΣ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21-4-1967", ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΚΤΩ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΜΕ ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ.
Ο Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΚΤΩ. Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΚΤΩ. ΟΥΔΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 392 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΓΝΩΡΙΖΕ ΤΗΝ ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΚΤΩ. ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΔΙΟΤΙ, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΩΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΝΕΝΤΙΜΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ, ΟΙ ΩΣ ΑΝΩ ΤΡΕΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΣΩΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ" ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ HOLSTEIN (ΑΡΑ ΕΒΡΑΙΟΣΑΞΟΝΑ) GLUCKSBURG ΔΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΑΥΤΟ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΪΟΥ 1967, ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΕΣΣΕΡΜΑΝ, ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ, ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ 20ΗΣ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Ο ΕΣΣΕΡΜΑΝ, ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ, ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΟΤΙ "ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ 20ΗΣ Τ.Μ. ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΤΣΟΚΟΨΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ, ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΔΙΔΑΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΝΤΟΣ 24 ΩΡΩΝ".
ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ ΤΗΣ 20ΗΣ Τ.Μ. ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ, ΘΑ ΑΜΥΝΘΟΥΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ.Ε.ΤΘ. ΑΤΤΙΚΗΣ. ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ, ΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ", Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΕΔΩΣΕ ΕΝΤΟΛΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΕΣΣΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΠΕΡΙΔΗ, ΤΟΤΕ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ Γ΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ, ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ, ΜΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΩΝ Λ.Ο.Κ., ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΤΟΝ ΕΣΣΕΡΜΑΝ, ΤΟΝ ΠΕΡΙΔΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΑΝΩΤΑΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ".
ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΚΙΣΤΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΔΕΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ. ΕΑΝ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΡΑΞΕΙ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΑΙ ΣΕΙΣ, ΚΑΙ Η Ο.Ε.Α., ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΩΝΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ Η.Π.Α..
Η Ο.Ε.Α. ΕΖΗΤΗΣΕ ΓΡΑΠΤΩΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΕΝ ΖΩΗ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΡΑΞΕ Η Ο.Ε.Α. ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ. ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Η Ο.Ε.Α., ΜΕΣΩ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΠΕΝ, ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΑΠΕΔΩΘΗΣΑΝ ΣΤΟΝ Γ.Π. ΟΙ ΩΣ ΑΝΩ ΔΥΟ ΤΙΜΗΤΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΩΘΙ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Γ.Π. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΓΕΦΥΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΠΟΛΕΜΟ "ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΩΝ" ΤΟΥ 1967 ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΠΟΛΕΜΟ"ΤΟΥ ΓΙΟΜ-ΚΙΠΟΥΡ" ΤΟΥ 1974. ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΚΙ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Γ.Π. ΕΔΩΣΕ ΑΔΕΙΑ ΡΩΣΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΓΕΦΥΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ, ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ, ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΕΙΧΑΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΦΙΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΩΣΙΚΕΣ!!!.
ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΗΤΑΝ Η ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΡΟΗΣ ΤΟΥ ΑΡΑΒΙΚΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΦ' ΕΝΟΣ, ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΑΠΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ" ΑΦ' ΕΤΕΡΟΥ.
ΟΜΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Γ.Π. ΟΤΙ ΕΓΝΩΡΙΖΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΝΩΡΙΖΕ Η Ο.Ε.Α., ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ 1974, ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΞΟΝΟΣ ΗΠ.Ε.Ι. (Η.Π.Α.-ΕΥΡΩΠΗΣ-ΙΑΠΩΝΙΑΣ) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΞΟΝΟΣ Ρ.Ι.Κ. (ΡΩΣΙΑ-ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗ-ΚΙΝΑ), ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ Ρ.Ι.Κ. ΔΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΗΣ ΗΠ.Ε.Ι..
ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΕΖΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗ "ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ" Η ΟΠΟΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΝΤΥΠΑ ΤΗΣ, ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΕΩΣ ΤΟ 1974, ΕΓΡΑΦΕ ΟΤΙ "ΤΟ 1975 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ (ΔΙΑΒΑΖΕ: Γ΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ (ΔΙΑΒΑΖΕ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ)".
ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ 'Η ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ Γ.Π. ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΕΡΟΓΕΦΥΡΕΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΝΑΤΟΪΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΗΠ.Ε.Ι. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΥΟ ΣΚΕΛΩΝ ΤΗΣ Ρ.Ι.Κ.: ΤΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ.
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ, ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΣΟΦΙΣΤΕΣ ΜΑΣΩΝΟΥΣ "ΕΨΙΛΟΝ" ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ., ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ KARA-ZAFERI ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΟΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥΣ ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΚAΛΟΓΕΡΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ" ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΜΑΣΩΝΩΝ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΑΠΟΠΕΙΡΑΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΣΩΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ" ΤΟΥ 1967, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΗΠ.Ε.Ι. (ΝΑΤΟ+SEATO) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ Ρ.Ι.Κ., ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ Ρ.Ι.Κ. ΔΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε., ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ΝΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε. ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ "ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ Γ.Π. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΩΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ Η.Π.Α.".
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΠΟΤΥΧΟΝ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΣΩΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ" ΤΟΥ 1967.
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. ΧΡ. ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΛΗΤΗΡΑΣ ΕΠΙΔΟΣΕΩΣ Ο.Ε.Α., ΒΟΛΟΣ-ΙΩΛΚΟΣ.
________________________________________________________
ΘΕΜΑ: ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 1967-73.
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 14-10-08, ΩΡΑ 18:00, ΣΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΔΙΑΥΛΟ "ΕΡΤ", Η "ΕΡΤ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ "ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ", ΠΡΩΗΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ", ΑΡΧΙΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ Ο.Α., ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΙΛΟΤΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤ. ΩΝΑΣΗ, ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ 1944-45.
ΑΦΩΝΟΙ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΝ ΤΟΝ Π. ΙΩΑΝΝΙΔΗ (ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΥΓΓΕΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ Ε.Σ.Α. ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΚΙΝΗΤΟ ΠΡΟΔΟΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 1967-73), ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΣ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ:
________________________________________________________
"ΗΜΟΥΝ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ ΤΗΣ Ο.Α. ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1967 ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΕΙ ΣΕ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΛΟΝΓΚ- ΑΪΛΑΝΤ ΤΗΣ Ν.Υ., ΣΕ ΑΝΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ. ΣΤΙΣ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1967, ΗΤΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΤΙΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967, Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΗΣ Ο.Α. ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟΥ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ- ΑΘΗΝΑ. ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΓΩ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ. ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ, Ο ΠΥΡΓΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ ΛΥΝΤΟΝ ΤΖΟΝΣΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ
ΑΛΛΑΞΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ, ΠΗΡΑ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΜΟΛΥΒΙ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΤΖΟΝΣΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ. Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΖΟΝΣΟΝ ΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (!!!)"
________________________________________________________
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ "ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ" ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ ΤΟ "NATIONAL SECURITY COUNCIL" Η "NSC" ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ "NSA" ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΡΟΕΔΡΩ, ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ Η "NSA" EΙΝΑΙ ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΗ ΤΗΣ "CIA" ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ 15 ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΗΤΟΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟ ΕΒΡΑΙΟΣΑΞΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΚΡΑΤΕΙ, ΑΡΑ Η ΩΣ ΑΝΩ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΙΔΗ, ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΑΙ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΤΟ 1975 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ "ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΙΝΗΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ".
_______________________________________________________
ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΗΝΥΜΑ, ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΣ ΨΕΥΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΜΑΣΩΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΣ:
_______________________________________________________
1: ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ- ΜΙΝΕΪΚΟ- ΤΣΑΝΤ- ΤΣΙΔΕΝΜΠΑΟΥΜ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΙΠΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ.
_______________________________________________________
2: ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΚΟΛΟΖΩΦ ΚΑΙ ΜΑΪΛΗ- ΙΣΜΑΗΛΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΙΠΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ.
_______________________________________________________
3: ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ΑΛΑΒΑΝΟ-ΛΕΒΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΙΠΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ..
_______________________________________________________
4: ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟ ΜΟΓΓΟΛΟ, ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ INTELLIGENCE SERVICE, ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ "Μ.Ι.Τ." ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ "SECURIMI", ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. KARA-ZAFFERI, ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΙΠΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ..
_______________________________________________________
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΤΙ "ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΠΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΡΙΑ ΕΤΗ, ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΙΝΗΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ", ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ, ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΩΣ, ΠΡΑΤΤΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 1967-73.
_______________________________________________________
ΔΙΟΤΙ ΠΑΝΩ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΠΕΡΙ "ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΙΝΗΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ", ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.-ΛΑ.Ο.Σ., ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΞΗ, ΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΜΟΣΣΑΝΤ, ΦΕΡΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ.
_______________________________________________________
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ, ( ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΟΥ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ) ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣΩΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ... ΕΠΕΤΥΧΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 250 ΔΙΣ ΕΥΡΩ (ΗΤΟΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑ, ΧΡΩΣΤΑ 25.000 ΕΥΡΩ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΕΤΡΑΜΕΛΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΧΡΩΣΤΑ 100.000 ΕΥΡΩ, ΗΤΟΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ, ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΠ' ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ),... ΕΠΕΤΥΧΑΝ ΑΝΕΡΓΙΑ 25%, ΚΑΙ... ΕΠΕΤΥΧΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΕΩΣ, ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΣΣΙΤΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΕ ΣΚΗΝΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 1940-45.
______________________________________________________
ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΑΦΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ...ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΟΣΑΞΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΔΙΑ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ, ΤΩΡΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΝΤΡΩΝ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ, (1) ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ "ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΜΕ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΥΠΟΥ "ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ" ΚΛΠ., ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, (2) ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΧΡΕΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΩΣ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" Η ΚΑΤΩΘΙ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, (3) ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΕΧΘΡΙΚΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ, ΑΛΒΑΝΙΑΣ-ΣΚΟΠΙΩΝ-ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΩΣ ΔΗΘΕΝ "ΡΟΥΜΑΝΟΒΛΑΧΙΑ" ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΤΟ 1946 ΔΙΟΡΙΣΕ ΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑ DIAMANTE ΤΟΥΦΕΚΙΣΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, (4)ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΔΥΤΙΚΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ, ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΝΗΣΩΝ ΙΟΝΙΟΥ, ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ 2008-09, (5) ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ "ΥΠΕΡΔΕΞΙΟΥ" "ΜΕΣΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ" ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΨΕΥΔΟ-ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΔΡΑΓΑΖΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟ ΚARA-ZAFFERI,ΚΑΙ ΜΕ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ , (6) ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ ΤΟΥ "ΝΑΤΟ", ΣΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΝΑΤΟ" ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ "ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΑΓΚΑΗΣ" ΗΤΟΙ ΡΩΣΙΑΣ-ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ-ΚΙΝΑΣ, (7) ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ "ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΣΑΓΚΑΗΣ" ΤΟ 2010, ΚΑΙ (8) ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗΣ ΕΒΡΑΙΟΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Η "ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΙΝ-ΣΙΩΝ-ΣΙΝΑ", Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΔΩΡΟΔΟΚΕΙ ΤΟΥΣ ΩΣ ΑΝΩ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΔΩΡΕΕΣ ΠΟΛΥΤΕΛΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΔΩΡΕΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ-ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΕ ΚΙΝΕΖΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
_______________________________________________________
ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗ ΜΑΣΩΝΟΥΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ- ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 120/4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΟΣ 138 ΕΩΣ 151, ΠΕΡΙ "ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ" ΚΑΙ "ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ", ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ 120/1, 120/2, ΚΑΙ 120/3, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΜΗ ΜΑΣΩΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ.
____________________________________________________
ΑΝ ΟΧΙ, ΤΟΤΕ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΝΕΚΡΟΚΑΣΕΣ ΙΣΑΡΙΘΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣΩΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΡΑΒΙΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΙΚΟΥΣ ΟΡΚΟΥΣ "ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) ΔΙΑ ΝΑ ΙΔΡΥΘΕΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΒΡΑΙΟΚΙΝΕΖΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ "ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ" ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ._
_____________________________________________________
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. ΧΡ. ΓΙΑΝΝΗΣ, ΒΟΛΟΣ-ΙΩΛΚΟΣ 16-10-2008

Περί Πολυτεχνείου

Αγαπητέ Ιάσων, είσαστε ένας θρασύτατος ψεύτης και καπηλευτής της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.
Οι γνωστές θεωρίες συνωμοσίας που απέλπιδα προσπαθούν να περάσουν στην κοινή γνώμη άτομα-νοσταλγοί της ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ δεν πρόκειται να περάσουν!
Το ότι παραθέτετε την γλοιώδη απολογία ενός εκ των δικτατόρων είναι ενδεικτικό των προθέσεών σας και του φάσματος στο οποίο ανήκετε.
Και κάτι άλλο: Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι εφονεύθησαν λιγότερα άτομα στο Πολυτεχνείο, αυτό πιστεύετε ότι μικραίνει τη σημασία του γεγονότος; Έτσι μετράτε την τραγωδία, με αριθμούς; Μήπως θα θέλατε να μας πείτε επίσης για τις εξορίες, τους βασανισμούς; Αλλά μάλλον δεν έγιναν και αυτά ε;;; Μήπως τότε θα θέλατε να μας πείτε για την Κύπρο;;; Δεν έγινε αυτό;;; Πείτε το στους Κύπριους...
Είναι αστείο και θλιβερό το γεγονός ότι προτρέπετε τους γονείς να αποσύρουν τα παιδιά τους από τις εορταστικές εκδηλώσεις για τη μνήμη του Πολυτεχνείου. Όπως επίσης είναι αστείο το γεγονός ότι τους ενημερώνετε ότι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ!!! Κανένας δεν αμφέβαλε πότε για αυτό. Είναι μάλιστα ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ! ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι υποχρεωτικό. Αλλά βεβαίως κάτι τέτοιο σας κάνει εντύπωση και το θεωρείτε τόσο παράξενο ώστε να θέλετε να ενημερώσετε και άλλους (οι οποίοι όμως ήδη το γνωρίζουν). Και αυτό γιατί τα χρόνια εκείνα της δικτατορίας, δεν υπήρχε δημοκρατία και ελεύθερη έκφραση! Ο κόσμος ήταν υποχρεωμένος να κάνει ό,τι του έλεγαν οι προδότες της χώρας μας, οι ίδιοι προδότες που έχετε το απύθμενο θράσος να αναφέρετε στο "άρθρο" σας...
Ντροπή και αίσχος σε άτομα που υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα την κατάλυση της Δημοκρατίας. Έχετε την λύπησή μου...

Κύριε ανώνυμε...


....Καμία σχέση δεν έχει το πολίτευμα της δημοκρατίας όπως αυτό θεσπίστηκε στα 510 πχ περίπου με τον Κλεισθένη (δημοκρατία των οπλιτών) και μετά με τον Περικλή , με αυτό που αποκαλούν σήμερα οι επαγγελματίες πολιτικοί δημοκρατία...
Παρακαλώ λοιπόν μην βεβηλώνετε το όνομα και την ιστορία της Δημοκρατίας χρησιμοποιώντας τ' όνομα αυτό σε σύγχρονα καθεστώτα!
Αναρωτιέστε "Μήπως θα θέλατε να μας πείτε επίσης για τις εξορίες, τους βασανισμούς;" Για ποιές εξορίες λέτε? Για το παιδομάζωμα των κουμουνιστών μήπως? ή για την εξορία  που ήταν  πολιτικοί στην Σουηδία , Γαλλία και Γερμανία?
Για ποια βασανιστήρια αναφέρεσθε? Σ' αυτά που έγιναν στα κουμουνιστικά GULag, μέχρι και το 1960? η σ αυτά που έγιναν ενάντια σ αυτούς που θελαν ο εβραίος Τίτο να καταλάβει την Μακεδονία και σκότωναν έλληνες με κονσερβοκούτια?
Το μόνο που συμφωνώ απόλυτα είναι η προδοσία της Κύπρου απ αυτόν που είχε σε κατοίκων περιορισμό τον Κου. Γ. Παπαδόπουλου.
Ζούμε το 2011, έχουμε πτωχεύσει...και το μέλλον της χώρας μαύρο. Επιτέλους ας σταματήσουμε την άθλια εβραϊκή προπαγάνδα για τους νεκρούς , ήρωες του πολυτεχνείου. Έχει καταντήσει εμετικό πια!....Καμία σχέση δεν έχει το πολίτευμα της δημοκρατίας όπως αυτό θεσπίστηκε στα 510 πχ περίπου με τον Κλεισθένη (δημοκρατία των οπλιτών) και μετά με τον Περικλή , με αυτό που αποκαλούν σήμερα οι επαγγελματίες πολιτικοί δημοκρατία...
Παρακαλώ λοιπόν μην βεβηλώνετε το όνομα και την ιστορία της Δημοκρατίας χρησιμοποιώντας τ' όνομα αυτό σε σύγχρονα καθεστώτα!
Αναρωτιέστε "Μήπως θα θέλατε να μας πείτε επίσης για τις εξορίες, τους βασανισμούς;" Για ποιές εξορίες λέτε? Για το παιδομάζωμα των κουμουνιστών μήπως? ή για την εξορία  που ήταν  οι πολιτικοί μας στην Σουηδία , Γαλλία και Γερμανία? Θελω και εγω να με εξορίσουν στην Στοκχόλμη,, μπορείτε να με βοηθήσετε σας παρακαλώ?
Για ποια βασανιστήρια αναφέρεσθε? Σ' αυτά που έγιναν στα κουμουνιστικά GULag, από το 1930 μέχρι και το 1960? η σ αυτά που έγιναν ενάντια σ αυτούς που θελαν ο εβραίος Τίτο να καταλάβει την Μακεδονία και σκότωναν έλληνες με κονσερβοκούτια?
Το μόνο που συμφωνώ απόλυτα είναι η προδοσία της Κύπρου απ αυτόν που είχε σε κατοίκων περιορισμό τον . Γ. Παπαδόπουλο.
Ζούμε το 2011, έχουμε πτωχεύσει...και το μέλλον της χώρας μαύρο. Επιτέλους ας σταματήσουμε την άθλια εβραϊκή προπαγάνδα για τους νεκρούς , ήρωες του πολυτεχνείου. Έχει καταντήσει εμετικό πια!

Περί Πολυτεχνείου. Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει απο την Αλήθεια

Κινδυνεύει από αυτούς που την αρνούνται .
Ο Οιδίπους όταν έμαθε την αλήθεια  έβγαλε τα μάτια του ..
Εσείς προτιμάτε να υβρίζετε.
Στην παράθεσι των ιστορικών στοιχειών που είναι αδιαμφισβήτητα εσείς απαντάτε με το μοναδικό επιχείρημα των στραγγαλιστών της ελευθερίας. Την ύβρη εδώ και αλλου την την βία.
Το άρθρο ήταν αναφορά στα γεγονότα  του Πολυτεχνείου και την πραγματική τους διάστασι, που εχει παραποιηθεί και έχει λάβει διαστάσεις σύμπαντος… Δεν είχε σχέσι με το στρατιωτικό καθεστώς την αιτιότητα ή μη τα σφάλματα του  την ύπαρξι του για τα οποία η δικαιοσύνη απεφάνθη και η Ιστορία θα κρίνει.
Συμπεριέλαβα στα στοιχεία που παρέθεσα και την απολογία του δικτάτορος σχετική για το Πολυτεχνείο ως μια μαρτυρία,  διότι όπως όλοι και αυτός είχε το δικαίωμα της απολογίας που εσείς αρνείσθε.
Ευτυχώς στην Ελλάδα η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού σέβεται την πραγματική Δημοκρατία τους νόμους και την ελευθερία.
Έτσι φωνές μίσους παραχαράξεως ύβρεων και χαρακτηρισμών αντι ισως καποιου προβληματισμου, όπως η δική σας είναι απλώς  η μεθοδολογία που χρησιμοποιούν οι φίλοι της επανάστασης που χάθηκε.
Όταν μετά από χρόνια ο κοπετός η σάρα και η μάρα η εξαλλοσύνη κατασταλάξουν , τότε οι ψυχίατροι και οι θεραπευτές θα αιτιολογήσουν πλήρως την θεληματική ψυχωτική παράνοια της πραγματικότητες.
Κινδυνεύει από αυτούς που την αρνούνται .
Κινδυνεύει από  αυτούς που ακόμα, κι αν όλα όσα διατυπώσαμε δεν είχαν αποδειχθεί με τα στοιχεία τις δικαστικές αποφάσεις τις μαρτυρίες του Πρυτάνεως και των ανακριτικών αρχών ( επί δημοκρατικού καθεστώτος)  πάλι αρνούνται το δικαίωμα μας να σκεφθούμε και να μιλήσουμε...
ΙΑΣΩΝ

Περί Πολυτεχνείου απάντηση

Αγαπητέ Ανώνυμε(16/11/2009 - 11:51), έχω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με το σχόλιο σας
1. Δεν επισημάνετε τι είναι 'ψέμα' από αυτά που ειπώθηκαν από τον κύριο Ιάσωνα, απλώς τον χαρακτηρίσατε θρασύτατο ψεύτη χωρίς κάποια δικαιολόγηση. Για αυτά που αναγράφονται έχει κάτι να σχολιάσετε;
2. Τα λυπηρά γεγονότα της Κύπρου συνέβησαν μετά τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου έχοντας ως εξουσία τον Ιωαννίδη ο οποίος και ανέλαβε ουσιαστικά την εξουσία με τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου. Γίνεται και για αυτό αναφορά στο κείμενο.
3. Δεν ανάφερε ο Ιάσωνας την δυνατότητα των μαθητών να μην συμμετέχουν στις εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου του Πολυτεχνείο, αλλά κάποιος ανώνυμος σχολιαστής. Η πληροφορία αυτή είναι χρήσιμη και ευχαριστώ τον ανώνυμο που τη προσέφερε. Μου φαίνεται ελαφρώς αστείο να γιορτάζω την έλευση ενός δικτάτορα σαν σχολική γιορτή :-). Κάλο θα είναι να ακριβολογούμε και να στηρίζουμε τα λεγόμενα μας, διαφορετικά αυτά δεν έχουν καμία αξία. Καλή συνέχεια.
Tony

Περί Πολυτεχνείου

Το θεωρείτε αστείο να γιορτάζετε την έλευση ενός δικτάτορα (του Ιωαννίδη). Με αυτό θέλετε μήπως να πείσετε ότι ο κ. Παπαδόπουλος ήταν δημοκρατικά εκλεγμένος;
Όσον αφορά τα πραγματικά στοιχεία για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αυτά φανήκαν στη δίκη των δικτατόρων. Μπορώ να σας αναφέρω τις συνωμοσίες που έγιναν και το γεγονός ότι η αστυνομική και στρατιωτική παρέμβαση είχε αποφασιστεί 2 ημέρες πριν την πραγματοποίησή της. Μάλιστα για να καλύψουν τη θέση τους, οι δικτάτορες αργότερα εμφάνισαν έγγραφο της Αστυνομικής Διεύθυνσης και του Πρύτανη του Πολυτεχνείου κατά το οποίο ζητήθηκε η συμβολή του στρατού. Έκαναν όμως κάποια λάθη (ως μαθητευόμενοι μάγοι που ήταν). Οι ημερομήνιες των εγγράφων αυτών δεν συμβάδιζαν με την εξέλιξη των γεγονότων. Αυτό ακριβώς το λάθος τους "έκαψε" αργότερα στη δίκη.
Αν γνωρίζετε επαρκώς τα γεγονότα τότε γνωρίζετε σε τι αναφέρομαι. Αν όχι, δεν έχω προς το παρόν το χρόνο να κάνω μαθήματα ιστορίας και Δημοκρατίας.
Και για να τέλειώνω, η Δημοκρατία βεβαίως δεν φοβάται τα ψεύδη. Ουδέποτε ισχυρίστικα κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά όμως, η θεοποίηση και υπεράσπιση των δικτατόρων, αποτελεί ύβρη προς τη Δημοκρατία και τους Θεσμούς, τους οποίους καλούμαστε ΟΛΟΙ να προστατεύσουμε. Για αυτό το λόγο, τέτοιου είδους άρθρα όπως αυτό του Ιάσωνα και των συνιδεολόγων του αποτελούν απαξίωση των Δημοκρατικών (και εφόσον η Δικαιοσύνη εμίλησε) και των Νομικών Θεσμών.
Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει ο ακριβής αριθμός των θυμάτων του Πολυτεχνείου. Αν ήταν 2, 3 ή και 1013 δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι οτι διαδηλωτές ενάντια στη δικτατορία έχασαν τη ζωή τους, ότι το Πανεπιστημιακά άσυλο παραβιάστηκε και ότι μια ολόκληρη συνωμοσία δημιουργήθηκε απο τους ηθικούς αυτουργούς ώστε να καλυφθούν οι βαρβαρότητες αυτες.

Η Δημοκρατια σεβεται την ιστορικη Αληθεια..Οχι την αγνοια..

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου χρησιμοποιηθήσαν αν δεν δημιουργήθησαν σκοπίμως, για την διακοπή της μεταβατικής καταστάσεως και επιστροφής στην Δημοκρατία.
Κανείς δεν προσπάθησε να σας πείσει οτι το καθεστώς των συνταγματαρχών πρόεκυψε με εκλογές Κωνσταντίνος Καραμανλής ο θειος είχε πη ότι ήταν η χαριστική βολή στην Δημοκρατία όπως την είχαν καταντήσει οι τότε πολιτικοί μας.
Τα πραγματικά στοιχειά καταγράφονται στις δικαστικές αποφάσεις που αναφέρω και είναι επίσημα δημοσιευμένες . Απλώς αποκρύπτονται και η αποκάλυψις των ενοχλεί τους αριστεροματηδες...
Αν έχετε κάποιο άλλο στοιχείο γιατί δεν το παρουσιάζετε αντί να υβρίζετε και να χρησιμοποιείτε υπονοούμενα.
Επίσης ίσως επειδή προφανώς δεν διδάσκετε ιστορία και δημοκρατία, φαίνεται ότι δυσκολεύεσθε να εννοήσετε ότι:
Η αποκατάστασις της Αλήθειας, η απόδειξις της διαστροφής, της συνεχούς αδιατάρακτης πλύσεως εγκέφαλου νηπίων και βρεφών που επιχειρείται με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου , δεν είναι αποθέωσι ή η υπεράσπισι των δικτατόρων αλλα ύψιστο καθήκον των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων.
Καταξίωσι και σεβασμού προς την ιστορική αλήθεια και την Δημοκρατία των σκεπτόμενων και όχι των λαικιστων..που επιθυμούν να δημιουργήσουν την κοινωνία των μολυβένιων στρατιωτών με τα κόκκινα σημαιάκια και τα ταμπούρλα
Βεβαίως είναι τραγικό να χάνει την ζωή του έστω και ένας άνθρωπος πολλώ δε μάλλον 12 όπως τελικώς έχει αποδειχθή από τις δικαστικές αστυνομικές ανακριτικές έρευνες
Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία του Μύθου.
\
Διοτι:
1. Το Πολυτεχνείο δεν έριξε την χούντα , αλλά υπήρξε η γέφυρα διακοπής της αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας και το πέρασμα στη Δικτατορία του Ιωαννιδη.
2. Η ανιδιοτέλεια, η αγάπη προς την Ελευθερία των νέων είναι ανεξάντλητο κεφάλαιο εκμεταλλεύσεως από τους επιτηδείους, σε όλες τις εποχές.
Εν κατακλείδι δεν βρίσκω κάποιο ισχυρό επιχείρημα για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, πλην της πολιτικής εκμεταλλεύσεως για δήθεν κατάλυση του στρατιωτικού καθεστώτος από την εκφωνήτρια του ραδιοφωνικού σταθμού και από τα συνθήματα Ψωμί παιδεία Ελευθερία.
Τέλος να προσθέσω ότι ακόμη και στην σημερινή Ελλαδική Δημοκρατία επιτρέπεται η διατύπωσι διαφορετικής απόψεως πολλώ δε μαλλον όταν αυτή είναι τεκμηριωμένη αποτελεί αλήθεια και δεν αντιστρατεύεται το ισχύον καθεστώς.
Ιασων

Εορτασμός επετείου Πολυτεχνείου στα σχολεία

Και μια που είναι πολύ της μοδας τελευταία τα ανθρώπινα δικαιώματα, ας ενημερωθούν οι γονείς που έχουν παιδιά σε οποιαδήποτε τάξη, ότι μπορούν να δηλώσουν στη διεύθυνση του σχολείου, πως ΔΕΝ επιθυμούν το παιδί τους να συμμετάσχει στον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου.
Αν τους ζητηθεί ο λόγος, μπορούν κάλλιστα να επικαλεσθούν τις πολιτικές τους θέσεις.
Η Διεύθυνση υποχρεούται να υπακούσει τη βούληση του γονέα και δεν μπορεί να βάλει απουσίες στο παιδί.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Εδώ Πολυτεχνείο ο Μύθος

Δείτε όλα τα στοιχεία στα Ηλεκτρονικά έντυπα Η Αλήθεια για το Πολυτεχνείο.
Tο βίντεο που δείχνουν τα γεγονότα, σταματάει την ώρα που το άρμα μάχης γκρεμίζει την πόρτα αλλά δεν δείχνουν την συνέχεια ότι γυρίζει πίσω και βγαίνουν όλοι οι φοιτητές έξω. Γιατί δεν μπορούσαν να βγούν οι φοιτητές όπως είχαν συμφωνήσει με την αστυνομία, λόγω των διαφόρων εμποδίων που ήταν στην πόρτα, και το άρμα γκρέμισε την πόρτα και διέλυσε τα εμπόδια για να βγούν οι φοιτητές έξω. Σας βάζω και ολόκληρη την φωτογραφία της όμορφης Ηλένιας... H κυβέρνηση της ΝΔ to 1974 αναθέτει στον εισαγγελέα Τσεβά να βρει επί τέλους πόσοι πεθάναν την ημέρα εκείνη. Ο Τσεβάς ψάχνει και βρίσκει ΜΟΝΟ 15 ονόματα.
Προσθέτει όμως στο πόρισμα του και άλλους τρεις που πέθαναν αργότερα, ενώ αναφέρει και έμμεσες μαρτυρίες.
Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι:
1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθι του Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15′ της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.
2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30′ της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.
3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30′της 16.11.1973 παρ’ αγνώστου δράστου.
4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ’ αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ’ αριθμ. 137).
5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00′ της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.
9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30′ της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.
10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15′ της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.
11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
13. Ανδρέας Στεργίου Κουμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30′ της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και
15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.
Το συνολικό Πόρισμα Τσεβά
Προς
Τον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας
Πρωτοδικών Αθηνών
ΘΕΜΑ: «Υποβολή φακέλλου ενεργηθείσης προκαταρκτικής εξετάσεως».
Δια της υπ’ αριθμ. 1868 / 5-9-1974 παραγγελίας υμών έλαβον την εντολήν όπως ενεργήσω προκαταρκτικήν εξέτασιν προς διακρίβωσιν τυχόν τελέσεως, αξιοποίνων πράξεων εξ αφορμής των περί το Πολυτεχνείον γνωστών αιματηρών εκδηλώσεων του Νοεμβρίου 1973. Επιληφθείς ούτω της ερεύνης εξήτασα πλήθος μαρτύρων, συνέλεξα έγγραφα, ενήργησα αυτοψίας και αλλάς έρευνας, ήκουσα μαγνητοταινίας και παρηκολούθησα την προβολήν κινηματογραφικών ταινιών, ληφθεισών κατά τας ερευνωμένας εκδηλώσεις. Υποβάλλων ήδη υμίν τον σχηματισθέντα ογκώδη φάκελλον αναφέρω τα ακόλουθα επί των εκ της ερεύνης ταύτης διαπιστωθέντων:
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Α) ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ
Την 20ήν Νοεμβρίου 1972 είχον διεξαχθή αρχαιρεσίαι εις απαντάς τους φοιτητικούς Συλλόγους των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων προς ανάδειξιν νομίμων εκπροσωπήσεων. Αποτέλεσμα όμως των αρχαιρεσιών τούτο ήτο η εις τας περισσότερος Σχολάς, πλην των τοιούτων τοπογράφων και Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, ανάδειξις εκπροσώπων ασχέτων και ξένων προς την αληθή βούλησιν των εκπροσωπουμένων. Δι’ ο και σταθερόν, αμετάθετον και θερμόν ήτο το σύνθημα μεταξύ του σπουδαστικού κόσμου δια γνήσιας και αδιάβλητους αρχαιρεσίας. Το ειλικρινές και δίκαιον τούτο αίτημα απετέλεσε την απαρχήν των κατά Νοέμβριον 1973 γνωστών αιματηρών γεγονότων του Πολυτεχνείου. Από των αρχών ήδη του μηνός Νοεμβρίου, συμπληρουμένου του κατά νόμον ετησίου κύκλου των φοιτητικών εκπροσωπήσεων, το αίτημα τίθεται, καθίσταται γενικόν και εμφανίζεται σταθερόν, εμπνέον τους σπουδαστάς εις αποφασιοτικήν, προς ικανοποίησίν του, αγωνιστικότητα. Το έναυσμα του αγώνος δίδεται δια της υπό των Συλλόγων Τοπογράφων και Χημικών του ΕΜΠ δημοσιεύσεως δια του τύπου του από 8-11-1973 ψηφίσματος αναφερομένου εις σπουδαστικά μόνον ζητήματα και αιτήματα. Την 13ην Νοεμβρίου 1973 επισκέπτεται το Πολυτεχνείον ο τότε Υπουργός Παιδείας και Κυβερνήσεως Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη Παναγιώτης Σιφναίος, όστις εις μάτην προσπαθεί να κατευνάση τα πνεύματα, να πείση περί των αγαθών του προθέσεων κα να αναβάλη προς καιρόν τας αρχαιρεσίας, ελπίζων προφανώς εις την δια των ενεργηθησομένων βουλευτικών εκλογών εκτόνωσιν της καταστάσεως. Απέρχεται του Πολυτεχνείου άπρακτος και ανήσυχος, μη δυνηθείς να εφοδιάση τον πρύτανιν δια του όπερ είχεν υποσχεθή διατάγματος περί αναβολής των αρχαιρεσιών, ίνα δυνηθή να αρνηθή την υπό των σπουδαστών αιτηθείσαν ήδη, εν τω πλαισίω του νόμου, άδειαν συγκλήσεως των συνελεύσεων, διότι το διάταγμα τούτο - κατά την χαρακτηριστικήν έκφρασιν του τότε Υπουργού - «περιεπλανάτο εισέτι μεταξύ Αγαθαγγέλου και Παρασκευά Ιωαννίδη, καίτοι υπογραφέν υπ’ αυτού από δεκαημέρου και πλέον».
Β) ΤΕΤΑΡΤΗ, 14-11-1973
Και την 14-11-1973 αι επίφοβοι Γενικοί Συνελεύσεις των σπουδαστών πραγματοποιούνται νομίμως. Από 14.00 μέχρι 17.30 ώρας περίπου 3.000 σπουδασταί του Πολυτεχνείου συνέρχονται εις τα κτίρια των Σχολών των και πραγματοποιούνται Συνελεύσεις των Συλλόγων: Αρχιτεκτόνων, Πολιτικών Μηχανικών, Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων και Χημικών Μηχανικών. Εις απάσας τας Συνελεύσεις ταύτας συνεζητήθησαν σπουδαστικά μόνον θέματα και απεφασίσθη η αποχή εκ των μαθημάτων μέχρι και της Δευτέρας 19-11-1973. Το προηγούμενον όμως των περί την Νομικήν, ιδία, Σχολήν, γεγονότων του Φεβρουαρίου 1973 και των εξ αυτών δυσμενών εξελίξεων, σοβαρός μεν προεκάλει εις τους τότε κρατούντος ανησυχίας, προάγγελος όμως ήτο ελπίδων πολλών δια τας νεανικάς καρδίας των σπουδαστών. Και το αντίθετον τούτο, δι’ έκαστον των διισταμένων συναίσθημα σοβαρώς επετείνετο, τεχνιέντως εκατέρωθεν υπό ανησυχιών και ελπίδων τροφοδοτούμενον. Τας απογευματινός ώρας της ιδίας ημέρας, Τετάρτης 14-11-1973, ρίπτεται υπό τίνων σπουδαστών η ιδέα της παραμονής και διανυκτερεύσεώς των εντός του Πολυτεχνείου, ενώ πλήθος φοιτητών εξ άλλων σχολών προσέρχονται εις το Πολυτεχνείον και συνενούνται μετά των αυτόθι παραμενόντων. Η τοιαύτη περί παραμονής απόφασις υπήρξεν αυθόρμητος και ήτο ξένη - αρχικώς τουλάχιστον - προς πάσαν ιδέαν πολιτικής εκμεταλλεύσεως των εκδηλώσεων. Περί την 18.00 ώραν πραγματοποιείται εκτός του Πολυτεχνείου και επί των οδών Πατησίων και Στουρνάρα συνάντησις του Πρυτάνεως του Πολυτεχνείου μετά του τότε Αστυνομικού Διευθυντού Αθηνών, παρισταμένου εκπροσώπου της Εισαγγελικής Αρχής και ζητείται άδεια του πρυτάνεως, δια την εντός του ιδρύματος είσοδον των αστυνομικών προς εκδίωξιν των σπουδαστών. Ο πρύτανις όμως αρνείται κατηγορηματικώς, διερμηνεύων εν τούτω και την ομόφωνον και ομόρρυθμον γνώμην της τε Συγκλήτου και του Συλλόγου των καθηγητών του Πολυτεχνείου. Η τοιαύτη υπεύθυνος θέσις των καθηγητών του Πολυτεχνείου εξεφράσθη και επισήμως δια της από 15-11-1973 αποφάσεως της Συγκλήτου, δι’ ης κατηγορηματικώς απεκρούετο πάσα ιδέα επεμβάσεως διότι θα κατελύετο δι’ αυτής το ακαδημαϊκόν άσυλον και σοβαρός υφίστατο κίνδυνο, αιματοχυσίας. Εξεφράζετο δε εν ταυτώ η ελπίς της υπό των ιδίων των καθηγητών, ως και κατά το παρελθόν, ειρηνικής αντιμετωπίσεως των γεγονότων. Νέα προσπάθεια της Αστυνομίας δι’ απ’ ευθείας συνεννοήσεως μετ’ εκπροσώπων των σπουδαστών προς ειρηνικήν αποχώρησίν των εκ του Πολυτεχνείου αποτυγχάνει. Οριστικοποιείται ούτω η απόφασις της αυτόθι παραμονής των σπουδαστών και από 22.00 ώρας λαμβάνονται τα πρώτα του εκ των έσω αποκλεισμού των. Ουδέν όμως εκ των έξω η Αστυνομία πραγματοποιεί. Αποσύρεται και απρακτεί, οιονεί απαθώς θεωμένη των γιγνομένων, παρά τον σαφώς διαφαινόμενον κίνδυνον διεισδύσεως στοιχείων ξένων και επιρροών επιβλαβών ασχέτων προς τα σπουδαστικά αιτήματα, μεταξύ του φοιτητικού κόσμου, κίνδυνον, ον αντελήφθησαν ή θα έδει να αντιληφθούν πολυπλεύρως και ουχί μονομερώς αι υπηρεσίαι πληροφοριών της Αστυνομίας. (Οράτε σχετικήν αναφοράν αρμόδιας υπηρεσίας). Και ούτω δεν επιχειρείται ευθύς εξ υπαρχής το λογικώτερον και απλούστερο, ο αποκλεισμός δηλονότι του τετραγώνου του κτιριακού συγκροτήματος του Πολυτεχνείου και η απαγόρευσις ή ο έλεγχος, έστω, των εις το Πολυτεχνείον εισερχομένων και εξερχόμενων αυτού. Ούτω και το πανεπιστημιακόν άσυλον θα διετηρείτο και τα επακολουθήσαντα έκτροπα θα προελαμβάνοντο. Και το αποτέλεσμα υπήρξεν αληθώς τραγικόν. Στοιχεία ξένα, άσχετα και εχθρικά προς τους σπουδαστάς εισέρχονται εις το Πολυτεχνείον, ο ιερός χώρος του οποίου μεταβάλλεται εις αιματοβαφή οτίβον ενός απηνούς αγώνος φανατικών πολιτικών αντιθέσεων. Εκπρόσωποι των ποικίλων αποχρώσεων της αριστεράς διασταρούνται μετά πρακτόρων της ΚΥΠ και ανυποψίαστοι αγνοί σπουδασταί συνεργάζονται μετά πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών. Και πάντες ούτοι ιδίας έχουν επιδιώξεις, αι οποίοι συμπορεύονται εις την προς ίδιον όφελος αδίστακτον εκμετάλλευσιντου αγνού ιδεαλισμού των νέων (κατάθεσις υπ’ αρ. 176 και μαγνητοταινία). Από του απογεύματος της Τετάρτης 14-11-1973, το καθαρών σπουδαστικών αιτημάτων φοιτητικόν κίνημα, μεταλλάσσεται εις πολιτικόν και εκφράζεται ως αντίθεσις προς την κρατούσαν τότε δικτατορίαν. Τα ριπτόμενα δε αρχικά συνθήματα δηλοποιούν την ενότητα εις αυτήν την αντίθεσιν «ψωμί - παιδεία - ελευθερία - δημοκρατία, Λαϊκή Κυριαρχία, έξω από το NATO, Δημοκρατική παιδεία, κάτω η Χούντα, όχι στον εμπαιγμό ενός τρελού» κ.ά. Η τοιαύτη προς τον πολιτικόν χώρον μετατόπισις του αγώνος σωρευτικά προκαλεί γεγονότα και ραγδαίας συνεπάγεται εξελίξεις. Η βαρεία πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής και η επί έτη συμπιεζομένη πολιτική βούλησις εύρον άνοιγμα εκτονώσεως έντονον εις τα δια των εκδηλώσεων προκαλούμενα ρήγματα εις τον δικτατορικόν μονολιθισμόν, ενώ ο κατά την ιδίαν εσπέραν τεθείς εις λειτουργίαν πρόχειρος ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου μεταβάλλει εις κήρυγμα εύγλωττον, ισχυρών συγκινησιακών δονήσεων, γενεσιουργόν, την κραυγήν: «Εδώ Πολυτεχνείον, εδώ Πολυτεχνείον, εδώ ο ραδιοφωνικός Σταθμός των ελευθέρων αγωνιζόμενων Ελλήνων»! Η στιγμή ήτο κρίσιμος διότι η εκδήλωσις ήτο αυτόχρημα επαναστατική - και το έτι σπουδαιότερον - εξεδηλούτο εις χώρον ελευθερίας πνευματικής και κατέκλυζε τας ψυχάς αμετανόητων ιδεολόγων όλων των εποχών, των νέων! Απητείτο γνώσις του αναφυομένου ήδη προβλήματος και εχρειάζετο σύνεσις, αντικειμενικότης, διορατικότης και ψύχραιμος αποφασιστικότης δια την αντιμετώπισιν και επίλυσιν τούτου. Και ως προς μεν την γνώσιν σοβαρώς εδοκιμάσθη, διότι ουδείς των αναλαβόντων την ευθύνην των γεγονότων εκ των τότε κρατούντων εδείχθη ότι κατενόει σοβαρώς τα σπουδαστικά αιτήματα και την ιδιότυπον και ιδιόμορφον ψυχολογίαν των νέων, οι οποίοι εις τας προοδευτικός και ανακαινιστικός τάσεις των εμφανίζονται ανέκαθεν ως αντιφρονούντες, αντικυβερνητικοί και ουχί σπανίως επαναστατικοί. Ως προς δε την σύνεσιν, την ψυχραιμίαν και διορατικότητα τραγική επηκολούθησεν η εκ των εξελίξεων διάψευσις αυτής της ελπίδος.
Γ) ΠΕΜΠΤΗ 15-11-1973
Την Πέμπτην, 15-11-1973, η συγκέντρωσις λαμβάνει αμιγώς πολιτικόν χαρακτήρα. Πλήθη λαού κατέρχονται προς το Πολυτεχνείον, αι εκτός αυτού συγκεντρώσεις ογκούνται και αυξάνονται γεωμετρικώς οι εντός αυτού εισερχόμενοι σπουδασταί, αλλά και εργάται. Μαχητικά, αναρχικά και αριστερά στοιχεία επηρεάζουν προς στιγμήν το δια του Ρ / Σ και των μεγαφώνων ριπτόμενα συνθήματα, ενώ πράκτορες της ΚΥΠ, της ΕΣΑ και άλλων μυστικών υπηρεσιών νοθεύουν την καθαρότητα των φοιτητικών συνθημάτων δια της διαδόσεως αναρχικών και ανατρεπτικών τοιούτων όπως: ΚΚΕ - κάτω το Κράτος, Λαοκρατία, ζήτω η σεξουαλική επανάστασις κ.ά. (κακότεχνος προβοκάτσια κατά Σιφναίον και Δασκαλόπουλον) και προσπαθούν να εξωθήσουν και παρασύρουν τους σπουδαστάς εις παντοίας πράξεις βίας και δολιοφθορών. (Καταθέσεις υπ’αρ. 33, 61, 75, 130, 155, 159, 187, 202 και 213). Και οι σπουδασταί αμύνονται προς πάσαν κατεύθυσιν. Επαναφέρουν τον Ρ / Σ εις την ορθήν αντιδικτατορικήν θέσιν του, απαλείφουν αναρχικά και εξτρεμιστικά συνθήματα, αποκαλύπτουν και εκδιώκουν εκ του Πολυτεχνείου τους πράκτορας, τοποθετούν φρουράς εις άπαντα τα εργαστήρια και χώρους οργάνων προς διαφύλαξίν των έναντι πάσης φθοράς ή ζημίας, οργανώνουν επιμελώς την αυτόθι παραμονήν των δια του ορισμού ειδικών επιτροπών κατά τομείς, επιμελούμενοι και αυτής της καθαριότητος, καταστρέφουν όμως από συμφώνου οι ίδιοι το γραφείον του Κυβερνητικού Επιτρόπου και καλούν τον λαόν εις συμπαράστασιν και εξέγερσιν. (Οράτε καταθέσεις απάντων των καθηγητών του Πολυτεχνείου και του επιμελητού Ιατρίδη). Εκτός του Πολυτεχνείου η κατάστασις εμφανίζεται περισσότερον έκρυθμος, διότι η ευρύτης των χώρων και η εντεύθεν ελευθερία κινήσεων διευκολύνει τας μαζικός συγκεντρώσεις και μαχητικάς εκδηλώσεις εις διάφορα σημεία του κέντρου της πόλεως. Κινήσεις διαδηλωτών, συγκεντρώσεις, μικροσυμπλοκαί με αστυνομικούς, διανομή προκηρύξεων, επικόλλησις ή αναγραφή συνθημάτων εις αυτοκίνητα κ.λπ. μεταφοραί τροφίμων και φαρμάκων εις τους εντός του Πολυτεχνείου, μεμονωμένα περιστατικά προπηλακισμού εις βάρος αστυνομικών και στρατιωτικών και διακοπή της έμπροσθεν του Πολυτεχνείου κυκλοφορίας κατά τας εσπερινός ώρας είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ημέρας ταύτης. Από πλευράς υπευθύνων συνεχίζετο, περιέργως, η απραξία και εφεκτικότης. Πραγματοποιείται συνάντησις του Υπουργού Παιδείας μετά του Πρωθυπουργού και αμφοτέρων, ακολούθως μετά του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, παρισταμένου και του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας - καθ α υπό του Παν. Σιφναίου κατατίθεται - εξεδηλώθη αντίθετος προς πάσαν επέμβασιν εις το Πολυτεχνείον, συμφωνών εν τούτω με την απόφασιν της Συγκλήτου. Και εις την γενομένην προς αυτόν παρατήρησιν περί κινδύνου προκλήσεως μεγάλων καταστροφών απήντησεν: «Ας τα σπάσουν. Ας κάψουν και το Πολυτεχνείον. Έχομε λεπτά δια να τα ξαναφτιάξω μεν. Ας κατεβούν και στους δρόμους. Ας σπάσουν τις βιτρίνες». Επεδίωκε προφανώς - επιλέγει ο αυτός πάντοτε τότε Υπουργός Παιδείας - πολιτικά οφέλη. Ποια και πώς όμως; Ιδού το ερώτημα!
Δ) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 16-11-1973
Το δράμα των γεγονότων του Πολυτεχνείου οδηγείται εις την τραγικήν του κορύφωσιν και την αιματηράν του κατάληξιν. Εντός μεν του Πολυτεχνείου η θέσις των ως είρηται, ποικιλώνυμων φατριών και πολιτικών τάσεων σκληρύνεται, ενώ τα δια του Ρ / Σ εκπεμπόμενα συνθήματα συγκινούν, προκαλούν, διεγείρουν και κινητοποιούν μάζας λαού εις ομαδικός συγκεντρώσεις. Κατά τας μεσημβρινός ώρας πραγματοποιούνται αι πρώτοι μεγάλοι πορείαι προς Ομόνοιαν και Πολυτεχνείον δια των μεγάλων αρτηριών: Αιόλου, Σταδίου, Πανεπιστημίου, Πατησίων και Αλεξάνδρας. Την 18.00 ώραν μέγα πλήθος διαδηλωτών πορεύεται προς το Σύνταγμα.
Ανακόπτεται όμως υπό αστυνομικών δυνάμεων η πορεία του και εις την συμβολήν των οδών Σταδίου - Δραγατσανίου και Κοραή επιχειρείται η βιαία διάλυσίς του. Κατά την επανακολουθήσασαν συμπλοκήν ρέει το πρώτον αίμα, διότι υπήρξαν εκατέρωθεν τραυματίαι. Κατά τινας μάλιστα μαρτυρίας, μη πλήρως εξελεγχθείσας, ετραυματίσθησαν θανασίμως νεαρά διαδηλώτρια και διαδηλωτής και επυροβολήθη δις Υπαστυνόμος ανεπιτυχώς (καταθέσεις υπ’ αριθ. 215, 216 και 217). Στοιχεία ύποπτα και ανεύθυνα, ομαδικώς ή και ατομικώς ενεργούντα, προβαίνουν εις πράξεις βιαιοπραγίας κατά πολιτών και εις καταστροφάς περιουσιών (θραύσεις βιτρινών και προθηκών καταστημάτων - κατάθεσις 239). Ομάς διαδηλωτών επέτυχε και εισήλθε εις το επί της οδού Αιόλου αρ. 104 Μέγαρον της Νομαρχίας Αττικής και μετά κόπου εξεβλήθη υπό των αστυνομικών. Η κατάοτασις συνεχώς εκτραχύνεται και καθίσταται επικίνδυνος. Την 19.30 ώραν ζητείται υπό της Αστυνομίας η επικουρία της Χωροφυλακής, ήτις και αναλαμβάνει την φρούρησιν διαφόρων δημοσίων καταστημάτων, (έγγραφον της υπ’ αρ. Ε 34356 Φ 0025 / 16-11-1973). Περί ώραν 20.30 αρχίζουν αι πρώτοι συγκεντρώσεις και επιθέσεις των διαδηλωτών κατά του επί της συμβολής των οδών Γ Σεπτεμβρίου και Μάρνη κτιρίου του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, αίτινες και κατά τρεις διαδοχικός φάσεις συνεχίζονται μέχρι της 22.30 ώρας. Επιτυγχάνεται αρχικώς η απόκρουσις και διάλυσίς των διαδηλωτών δι’ απλών απωθήσεων και χρήσεως αστυνομικών ράβδων, ως και δακρυγόνων αερίων. Κατά τας τελικάς όμως φάσεις των επιθέσεων τούτων γίνεται χρήσις πυροβόλων όπλων, τη εντολή του Διοικητού του Μικτού Επιτελείου του Υπουργείου Στρατηγού Βαρνάβα. Ως προς τον χαρακτήρα της τοιαύτης χρήσεως των όπλων τα υπό των αρμοδίων υποστηριζόμενα σοβαρώς προς την πραγματικότητα αντιτίθενται. Ομιλούν ούτω περί πυροβολισμών εις τον αέρα προς εκφοβισμόν ενώ οι δύο (2) πρώτοι νεκροί εκ του καταλόγου των γνωστών θυμάτων έπεσαν εις τον γύρωθεν χώρον και ακόμη υπήρξαν πολλοί τραυματίαι. Εν τη ερεύνη ακολούθως της νομιμότητος της ούτω γενομένης χρήσεως των όπλων σοβαρά διαπιστούται αντίθεσις απόψεων των τότε υπευθύνων υπηρεσιακών παραγόντων, των μεν υποστηριζόντων ότι νομίμως εγένετο η χρήσις των όπλων (κατάθεσις υπ’ αρ. 151), των δε τουναντίον ότι μεταξύ των νομίμων μέσων δεν ήτο και η χρήσις των όπλων κατά του πλήθους (κατάθεσις υπ’ αριθ. 180). Η κατά του πλήθους όμως χρήσις των όπλων διαπιστούται, ως ετονίσθη ήδη, κατά τρόπον αναμφισβήτητον. Πέραν των συγκεκριμένων και επωνύμων θυμάτων, τα επί των κατέναντι τοίχων και των αυτόθι επί των οδών εσταθμευμένων αυτοκινήτων διαπιστωθέντα και εισέτι υπάρχοντα ίχνη εκ προσκρούσεως βλημάτων πυροβόλων όπλων, εις μακρόν μάλιστα από του εδάφους ύψος καταδεικνύουν το έωλον του περί εκφοβιστικών βολών ισχυρισμού. Η ύπαρξις τέλος ελευθέρων σκοπευτών, ελευθέρως εις τον χώρον του Υπουργείου κινουμένων, καθιστά ύποπτον πάσαν αντίθετον θέσιν. Διότι υπήρξεν αληθώς τραγική εν τη ενεργηθείση ερεύνη η ακόλουθος αποκάλυψις: Άτομον εν πολιτική περιβολή, φέρον κόμην μακράν και γενειάδα, εκράτει μακρύκανον πυροβόλον όπλον και ου μόνον ελευθέρως και ανεμποδίστως ως εις οικείον και γνώριμον χώρον, εκινείτο μεταξύ των οργάνων του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, αλλά και επυροβόλει δια του όπερ έφερε φονικού όπλου εκ διαφόρων σημείων του κτιρίου και από της ταράτσας, αλλά και εκτός αυτού, κατά του πλήθους ή και μεμονωμένων διαδηλωτών προς το Πολυτεχνείον και την οδόν Αβέρωφ. Τα στοιχεία ταυτότητος και η κακούργος συμπεριφορά του αδιαστάκτου τούτου φονέως βεβαιούνται εκ των συλλεγεισών αποδείξεων (οράτε καταθέσεις υπ’ αρ. 25, 151, 181 και 251). Από της 20.00 ώρας περίπου ήρχισεν η εντός και εκτός του Πολυτεχνείου ρίψις βομβίδων δακρυγόνων υπό της Αστυνομίας, ενώ η ψυχραιμία και η υπευθυνότης είχον εγκαταλείψει πολλά από τα κατώτερα ιδία, όργανα της. Ου μόνον εκτύπων ανηλεώς και βαναύσως τους διαδηλωτάς, σοβαράς προκαλούντες εις τούτους κακώσεις, αλλά και επυροβόλουν δια των όπλων των (καταθέσεις υπ’ αριθ. 209, 227, 228 και 258). Και είναι εύκολον να κρίνη τις και να παρακολούθηση την κατεύθυνσιν των υπό την δόνησιν παρομοίων ψυχικών εκρήξεων εξαπολυομένων βολίδων! Εις έτερα σημεία των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας πυραί ηνάπτοντο, οχήματα μετεκινούντο και ανετρέποντο, οδοφράγματα ανεγείροντο, φθοραί και καταστροφαί περιουσιών προεκαλούντο. Και μέσα εις τον ορυμαγδόν αυτόν της καταστροφής και του ελλοχεύοντας θανάτου έπιπτον οι πρώτοι νεκροί και τραυματίαι. Είναι έργον δικαιοσύνης δε εξ υπαρχής να τονισθή ότι η τραγωδία δεν υπήρξεν μονόπλευρος και δεν εβάρυνεν μόνον το άοπλον πλήθος και τους νέους διαδηλωτάς, διότι υπήρξαν και περιπτώσεις τραυματισμού αστυνομικών. Κατά δεκάδας οι τραυματίαι διακομίζονται εις τον πρόχειρον υγειονομικόν σταθμόν του Πολυτεχνείου και εκείθεν προς τον ΣΑΒ και το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών. Πολλοί δε εξ αυτών εισήρχοντο εις τας γύρωθεν κατοικίας όπου ευγενείς συνάνθρωποι τους περιέθαλπον και προσέφεραν τας υπηρεσίας των. Είχεν αρχίσει ήδη η κίνησις των ασθενοφόρων. Δεν υπήρξεν όμως η αναμενόμενη, ούτε ανάλογος προς το μέγεθος της καταστροφής. Δισταγμός, επιφυλακτικότης, φόβος; Ίσως, διότι και ασθενοφόρα εβλήθησαν και παρημποδίσθησαν υπό ομάδων πολιτών και της Αστυνομίας να εκτελέσουν το έργον των (καταθέσεις υπ’ αριθ. 68 και 227). Άγνωστον τι ακριβώς επηρέασε την βούλησιντων υγειονομικώς υπευθύνων. Υπήρξαν όμως και ενθαρρυντικοί εξαιρέσεις διακεκριμένων πράξεων φιλαλληλίας και αλτρουισμού. Ιατροί των γύρω περιοχών προσέτρεξαν εις το Πολυτεχνείον, υπείκοντες εις την φωνήν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος, άγνωστοι και ανώνυμοι ιδιώται κινητοποιούνται, αδελφοί νοσοκόμοι προσφέρονται και ιατροί εκ του Ρυθμιστικού Κέντρου κατέρχονται εις το Πολυτεχνείον δια να προσφέρουν τας υπηρεσίας των και παραλάβουν τραυματίας. Ότε όμως ήρχισεν η διακομιδή των πρώτων τραυματιών, εις το Ρυθμιστικόν Κέντρο Αθηνών η ανθρωπινή βαρβαρότης έδειξε το αληθές προσωπείον της, ημαύρωσε και διέσυρε πάσαν έννοιαν φιλαλληλίας και ανθρωπισμού. Οι τραυματίαι δεν απετέλουν εκεί αντικείμενον περιθάλψεως και μερίμνης, αλλά στόχον καννιβαλικών εκδηλώσεων εκ μέρους ευάριθμων, εκ των αυτόθι υπηρεσιακώς ευρισκομένων, αστυνομικών υπαλλήλων, υπό τας ευλογίας και παροτρύνσεις του τότε διοικητικού Διευθυντού του Νοσοκομείου, όστις κραδαίνων παρανόμως περίστροφον, υβρίζων και απειλών και βλάσφημων, περιεφέρετο εις τους χώρους του Νοσοκομείου ενσπείρων τον τρόμον (οράτε και κατάθεσιν του ιδίου). Υβρίζοντα αναιδώς και εκακοποιούντο βαναύσως ου μόνον οι τραυματίαι αλλά και οι συνοδοί των. Και υπήρξαν πολλοί περιπτώσεις βαρύτατων τραυματισμών, υπό των «γενναίων» αυτών αστυνομικών προκληθέντων. Το ανήκουστον όμως και φοβερόν είναι ότι εδολοφονήθη άνθρωπος εν ψυχρώ εκ της κακουργίας των ταύτης: «Γύρω στα μεσάνυχτα της Παρασκευής - κατατίθεται υπό υπαλλήλου του Ρυθμιστικού (κατάθεσις υπ’ αρ. 78) - ένας νέος άνθρωπος, ήλθε στο Ρυθμιστικό, ζητώντας πληροφορίες για τους δικούς του. Πέσανε επάνω του τρεις αστυφύλακες που ήσαν στο Ρυθμιστικό και τον κομμάτιασαν κυριολεκτικώς στο ξύλο με αποτέλεσμα να πεθάνη. Τον μετέφεραν εν συνεχεία, στον νεκροθάλαμο». Του τραγικού περιστατικού υπήρξαν και άλλοι αυτόπται, οι οποίοι καταθέτουν ομοίως και αποκαλύπτουν μερικούς εκ των δολοφόνων (καταθέσεις υπ’ αριθ. 69, 70, 77, 79, 86 και 94). Ιατρός χειρουργός Ρυθμιστικού καταθέτει ότι υπέκυψεν εις τας χείρας του τραυματίας δια πυροβόλου όπλου, συνεπεία βαρείας κρανιοεγκεφαλικής κακώσεως εκ ξυλοδαρμού (κατάθεσις υπ’ αριθ. 86) και υπάλληλος του ιδίου Νοσοκομείου τονίζει ότι: «το θέαμα ήτο φοβερό και μας έκανε να ντρεπόμαστε για την κατάντια μας» (κατάθεσις υπ’ αριθ. 79). Εν όψει της θλιβερός ταύτης πραγματικότητας οι μεν ιατροί εφυγάδευσαν τους τραυματίας ή κατεσκεύασαν ψευδώς τα στοιχεία της ταυτότητος των, ίνα αποφύγουν ούτοι τας εν συνεχεία βεβαίας κακοποιήσεις των, οι δε τραυματίαι απέφευγαν να μεταβούν εις Νοσοκομεία ή Κλινικός. Και ούτω την ενροπήν, περί ης η ανωτέρω κατάθεσις, διεδέχθη ο φόβος των ασθενών και η εκ των Ναών της Υγείας απομάκρυνσίς των! Δείγμα και τούτο της πολιτιστικής εξελίξεως μιας εποχής. Ποία όμως ήτο η εξέλιξις των γεγονότων κατά την ημέραν ταύτην υπό άποψιν υπευθύνου αντιμετωπίσεως των. Περί ώραν 11.00 πραγματοποιείται σύσκεψις εις το γραφείον του Πρωθυπουργού, παρισταμένων των Αντιπροέδρων της Δημοκρατίας και Κυβερνήσεως, των Υπουργών Παιδείας και Δημοσίας Τάξεως, του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και του Αρχηγού της Αστυνομίας. Μετά ΊΟλεπτον προσέρχεται εις την σύσκεψιν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και κατά την σύσκεψιν ταύτην αποφασίζεται καθ’ α υπευθύνως υπό τότε Κυβερνητικών παραγόντων υποστηρίζεται και κατατίθεται, ότι επ’ ουδενί λόγω θα εχρησιμοποιούντο όπλα, αν προεβάλλετο αντίδρασις και μόνον εν εσχάτη ανάγκη θα επετρέπετο η χρήσις δακρυγόνων, απαγορευομένης όμως της ρίψεως τούτων εντός του Πολυτεχνείου. Η δια των γεγονότων όμως αναφανείσα ακολούθως πραγματικότης παρουσιάζεται άντικρυς αντίθετος των εκτεθέντων θεωρητικών εξορκισμών, διότι ισχυροί στρατιωτικοί δυνάμεις εκλήθησαν, χρήσις όπλων εγένετο και αληθής βομβαρδισμός δια δακρυγόνων των εντός του Πολυτεχνείου έλαβε χωράν. Και εις το ανάκυπταν εύλογον, εκ των ανωτέρω ερώτημα δίδεται η ακόλουθος - υπό του τότε αρχηγού της Αστυνομίας - απάντησις: «Αι υπάρχουσαι αστυνομικοί δυνάμεις, παρά την ενίσχυσιν της Χωροφυλακής, δεν ηδύνατο να ανταποκριθούν δια την αποκατάστασιν της τάξεως. Ενημερώθη σχετικώς το γραφείον Προέδρου Δημοκρατίας (ταξίαρχος Παρασκευάς Ιωαννίδης), όστις μετ’ ολίγον και περί ώραν 23.15 μοι ανεκοίνωσε τηλεφωνικώς ότι απεφασίσθη υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας η ενίσχυσις των αστυνομικών δυνάμεων υπό των Ενόπλων Δυνάμεων, ήτοι δια τριών ή τεσσάρων αρμάτων μάχης, άτινα δια της εντυπωσιακής εμφανίσεως των και μόνον εις τον χώρον του Πολυτεχνείου, θα εξηνάγκαζον ψυχολογικώς τους εντός ευρισκομένους να εγκαταλείψουν τας αίθουσας και το προαύλιον του ΕΜΠ» (οράτε κατάθεσιν ανωτέρω). Και ούτω η εις αδυναμίαν ευρισκομένη Αστυνομία δεν συνειδητοποιεί η ιδία την ανάγκην της ενισχύσεως της, αλλά της εμπνέεται άνωθεν και διατάσσεται να διαβίβαση το έγγραφον ίνα πληρωθή ο τύπος του νόμου, διότι - ως επιλέγει εις την κατάθεσίν του ο τότε Διευθυντής της Αστυνομίας - «είχεν αποφασισθή προ πολλού η επέμβασις του Στρατού και τα άρματα, ότε εγώ υπέγραφαν ήσαν έτοιμα, ή και εκινούντο» (οράτε κατάθεσιν) και προς την άποψιν ταύτην πλήρως στοιχείται και η υπό του τότε Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων λαμβανομένη θέσις έναντι των γεγονότων (οράτε κατάθεσιν).
Εύγλωττοι και αληθώς αποκαλυπτικοί δια την έρευναν οι προεκτεθείσαι λογικοί και πραγματικοί αντιθέσεις! Υποβάλλει πράγματι, κατά διαταγήν του Αρχηγού, ο Διευθυντής της Αστυνομίας την 23.30 ώραν το υπ’ αριθμόν Β 34258 Φ 0025 /16-11-1973 έγγραφον του προς την ΑΣΔΕΝ προς παροχήν αναλόγου ενισχύσεως, συμφώνως τω υπ’ αριθ. 341 κανονισμώ «περί της εν πόλεσι και φρουρίοις υπηρεσίας των στρατευμάτων (Β.Δ. από 4-9-1949)». Και η προς ψυχολογικόν εκφοβισμόν αποβλέπουσα ανάλογος αύτη ενίσχυσις το μεν διέτρεξαν όλα τα από του Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι του ΣΔΑ ιεραρχικώς ανώτερα στρατιωτικά κλιμάκια, το δε περιελάμβανε τας ακολούθους στρατιωτικός δυνάμεις: α) Μίαν διλοχίαν του 28ου συντάγματος, εδρεύοντος εν Χαϊδαρίω με 10-12 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού του ΚΕΒΟΠ. Η κίνησις των μονάδων τούτων προς τα στρατόπεδα: Αυξεντίου, Σταθμού Λαρίσης και 951 Λόχου ΕΣΑ διετάχθη την 21.30 - 22.00 ώραν. (Ο τοιούτος χρόνος κινήσεως επιβεβαιοί το ανωτέρω κατατεθέν υπό του τότε Αστυνομικού Διευθυντού Αθηνών), β) Δυνάμεις καταδρομών και δη την Διοίκησιν του συντάγματος Αλεξιπτωτιστών, 1ην και 2αν μοίραν Αλεξιπτωτιστών, τμήμα της Σχολής Αλεξιπτωτιστών μετά τεθωρακισμένων ομοίως οχημάτων μεταφοράς προσωπικού. Η κίνησις των τμημάτων τούτων διετάχθη περί την 23.00 ώραν και γ) Ουλαμούς αρμάτων μάχης του ΚΕΤΟ, ανήκοντος πιθανώς εις την 30ήν ΕΜΑ. Ο συντονισμός κινήσεως των δυνάμεων τούτων ανήκεν εις τον Διοικητήν της ΑΣΔΕΝ, όστις και ώρισεν Συνταγματάρχην ως επικεφαλής δια την επί τόπου εφαρμογήν των διαταγών του. Αποστολή του, ως αύτη προσδιορίζεται υπό του τότε Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων, ήτο η εν συνεργασία μετά του Διευθυντού της Αστυνομίας αποκατάστασις της τάξεως και η εκκένωσις του Πολυτεχνείου. Ο τρόπος εκτελέσεως της αποστολής ταύτης εναπέκειτο εις την διακριτικήν του ευχέρειαν κατ’ ορθήν εκτίμησιν της ην αντιμετώπιζε καταστάσεως, εντός των πλαισίων πάντοτε του κυρίως επιδιωκομένου ψυχολογικού επηρεασμού και της μη χρήσεως όπλων. Εβεβαιώθησαν πλήρως υπό της ενεργηθείσης ερεύνης τα στοιχεία ταυτότητος απάντων των επικεφαλής των ανωτέρω στρατιωτικών τμημάτων Αξιωματικών, ως και του υπό του Διοικητού της ΑΣΔΕΝ ορισθέντος Συνταγματάρχου ως συνδέσμου, μεταξύ αυτού και της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών (περί των στοιχείων τούτων και πάντων των εκτεθέντων οράτε καταθέσεις υπ’ αριθ. 105, 110, 133 και 164 ως και 72, 76, 116 και 159).
Ε) ΣΑΒΒΑΤΟΝ, 17-11-1993
Οδηγούμεθα ήδη ραγδαίως εις την λύσιν του δράματος. Περί το μεσονύκτιον της Παρασκευής, 16-11-73, αι μεν αστυνομικοί δυνάμεις έχουν αποκλείσει το οικοδομικόν τετράγωνον του Πολυτεχνείου δια της τοποθετήσεως ανδρών εις επίκαιρα σημεία προσβάσεων υπό τους Αστυνομικούς Διευθυντάς, ο δε στρατός ευρίσκεται ήδη εν κινήσει εγγύς του Πολυτεχνείου. Το τριήμερον των συνεχών συγκρούσεων και ο κάματος έχουν υπερφορτίσει μέχρις εκρηκτικότητας την ψυχολογίαν των συμμετεχόντων εις την επιχείρησιν αστυνομικών υπαλλήλων. Περί την 01.30 ώραν του Σαββάτου, 17-11-73, τα εκ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κατερχόμενα άρματα εστάθμευσαν εις την πλατείαν Αιγύπτου, ενώ όγκος διαδηλωτών ευρίσκετο εις το ύψος των προ του ΟΤΕ κτισμάτων και καθ’ όλον το πλάτος της Λεωφόρου Πατησίων. Νεαρός Αξιωματικός αγνώστου ταυτότητος, κατελθών ενός των αρμάτων μετά του οπλοπολυβόλου του, τοποθετείται εις το μέσον της Πατησίων και υβρίζων πυροβολεί προς την κατεύθυνσιν των διαδηλωτών (οράτε κατάθεσιν υπ’ αριθ. 49). Και καθ’ όλην όμως την εντός της πόλεως διαδρομήν των αρμάτων ρίπτονται πυροβολισμοί εξ αυτών. «Διεπίστωσα μετ’ εκπλήξεως - καταθέτει ο τότε Διευθυντής της Αστυνομίας - ότι τα άρματα ήσαν ουχί 2 ή 3 αλλά ευάριθμα. Μερικά τούτων εκινήθησαν επί των πέριξ του Πολυτεχνείου οδών, έρριπτον δε ριπάς πολυβόλων. Τελικώς παρετάχθησαν προ του Πολυτεχνείου με ανημμένους τους προβολείς και τα πολυβόλα εστραμμένα προς το Πολυτεχνείον. Ερρίπτοντο παρ’ αυτών εκφοβιστικαί βολαί. Επλησίασα Αξιωματικόν και του είπον ότι ο πυροβολισμός είναι επικίνδυνος δια τους εις τας παρυφάς του Λυκαβηττού και του λόφου Στρέφη κατοικούντας. Μου απήντησε: «Μην ανησυχείς είναι άσφαιρα». Ο ίδιος όμως ακολούθως επείσθη εκ της αποκοπής ηλεκτροφόρων συρμάτων των τρόλεϊ, ότι ήσαν ένσφαιρα! (Οράτε κατάθεσίν του υπ’ αριθ. 84). Την 01.45 ώραν τα άρματα ενούνται εις τον προ του Πολυτεχνείου χωράν και αι μονάδες καταδρομών τοποθετούνται καταλλήλως. Οι ισχυροί προβολείς των αρμάτων καταυγάζουν ολόκληρον την περιοχήν του Πολυτεχνείου και οι εντός αυτού εγκλεισμένοι αναρτώνται επί των κιγκλιδωμάτων και χειροκροτούν τους στρατιώτας ρίπτοντες διάφορα συνθήματα, όπως «αδέλφια μας φαντάροι, είμαστε άοπλοι, μη μας χτυπάτε, κ.ά.». Και άρχονται οι αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις. Εκπρόσωποι των σπουδαστών, μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής αυτών, προσέρχονται περί ώραν 02.30 εις την κεντρικήν πύλην του Πολυτεχνείου. Δηλούν ότι αποδέχονται την άμεσον και ειρηνικήν εκκένωσιν, υπό την εγγύησιν όμως και παρουσία εκπροσώπων της Εκκλησίας, της Δικαιοσύνης, των καθηγητών των, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του τύπου. Προσπαθούν να αποφύγουν την μετά βεβαιότητας αναμενομένην κακοποίησιν και επιζητούν να σωθούν. Οι όροι των όμως απορρίπτονται και ακολουθεί ημίωρον περίπου εκνευρισμού, απειλών, αγωνίας, φόβου και απογοητεύσεων. Κατά τον ίδιον χρόνον εις τον προ του Πολυτεχνείου χώρον, έμπροσθεν του ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ, ευρίσκονται ο Υποστράτηγος Διοικητής της ΣΔΑ, ο Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και ο Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών. Ουδείς όμως εκπρόσωπος της πνευματικής ηγεσίας του τόπου είναι παρών. Και οι εγκλεισμένοι, ατακτήσαντες έστω, νέοι αισθάνονται ανασφαλείς, διότι πάντας τους εκτεθέντος θεωρούν διώκτας και αντιπάλους των. Ήτο ανάγκη επομένως οίκοθεν να ληφθή παν μέτρον διασφαλίσεως της ειρηνικής και αναίμακτου εξόδου. Πέραν όμως και ανεξαρτήτως οιασδήποτε πολιτικής, ηθικής και κοινωνικής δεοντολογίας ως εκ της φύσεως των εκδηλώσεων και της συμμετοχής νέων εις ταύτας, επεβάλλετο να τηρηθούν απαρεγκλίτως τα νόμιμα. Και ήσαν ταύτα τα υπό του Ν.Δ. 794 /1971 και του Β.Δ. 269 /1972 προσδιοριζόμενα: διάλυσις της παρανόμου ή εξελθούσης του σκοπού της δημοσίας συναθροίσεως υπό της Αστυνομίας δια της χρήσεως όλων των - κατ’ εκτίμησιν της καταστάσεως - προσφορών προς τον σκοπόν τούτον μέσων, παρουσία όμως και μετά γνώμην των εκπροσώπων της Διοικητικής και Δικαστικής Αρχής ήτοι του Νομάρχου και Εισαγγελέως Πρωτοδικών. Και τα νόμιμα ταύτα δεν ετηρήθησαν. Δι’ ο και επί του σημείου τούτου εζητήθησαν σαφείς διευκρινίσεις από τον έχοντα την κατά νόμον ευθύνην της αντιμετωπίσεως των γεγονότων τότε, Αστυνομικόν Διευθυντήν Αθηνών, όστις και κατέθεσεν τα ακόλουθα: «Επικείμενης της ενεργείας μας προς εκκένωσιν του Πολυτεχνείου, ητησάμην δια του ασύρματου την αποστολήν επιτόπου του Εισαγγελέως και του Νομάρχου. Έλαβα μετ’ ολίγον την απάντησιντου Κου Αρχηγού, ότι ούτοι δεν ανευρίσκονται και ότι οφείλω να ενεργήσω άνευ της παρουσίας αυτών. Τούτο ανέφερα και εις τον παριστάμενον Γενικόν Γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως κ. Χαράλαμπον Παπαδόπουλον, ο οποίος προφορικώς μου έδωσε την εντολήν να ενεργήσω άνευ της παρουσίας των ειρημένων». Πλήρως όμως εβεβαιώθη ότι ο Εισαγγελεύς από ενωρίς ευρίσκετο εις τους τόπους των επεισοδίων και εις την Αστυνομικήν Διεύθυνσιν και ειδικώς ερωτηθείς υπήρξεν ανενδοιάστως και απεριφράοτως αντίθετος προς πάσαν σκέψιν παραβιάσεως του Πανεπιστημιακού ασύλου (οράτε συμπληρωματικήν κατάθεσιν Δασκαλοπούλου). Αι εντεύθεν προκύπτουσαι διαπιστώσεις και η κατά την αντιμετώπισιν των διαδηλωτών εν τω Υπουργείω Δημοσίας Τάξεως εφαρμοσθείσα τακτική, ως ανωτέρω αύτη λεπτομερώς εξετέθη, καταδεικνύουν σαφώς τας πολλαπλός παραβιάσεις του Νόμου και το κατά την αντιμετώπισιν των γεγονότων κράτησαν πνεύμα αυτοσχεδιασμού και αυθαιρεσίας. Διότι ο νόμος είναι σαφής και η απαιτουμένη υπ’ αυτού παρουσία του Νομάρχου και του Εισαγγελέως δεν είναι στοιχείον διακοσμητικόν, αλλ’ ενέχει σημασίαν ουσιαστικήν, εφ’ όσον «μετά γνώμην αυτών» διατάσσεται η διάλυσις της συναθροίσεως. Και δεν δύναται να υποστηριχθή ότι συνέτρεχαν προϋποθέσεις της παρ. γ του αρθρ. μόνου Β.Δ. 269 / 72, ήτοι ότι επρόκειτο περί περιστάσεως κατεπειγούσης και παρίστατο άμεσος κίνδυνος διασαλεύσεως της τάξεως, καθ’ ας επιτρέπεται η εν απουσία των ανωτέρω εκπροσώπων της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης ενέργεια. Διότι το τριήμερον των γεγονότων αφαιρεί εξ αυτών πάσαν έννοιαν κατεπείγοντος, τουθ’ όπερ και κατενοήθη υπό των υπευθύνων, δι’ ο και εκλήθη αρχικώς ο Εισαγγελεύς και ήτο δεδομένη, γνωστή σε τοις πάσιν, η κατά την διαδρομήν ταύτην παρουσία Εισαγγελέως. Αποδεικνύεται τούτο εκ των εκτεθέντων και πιστοποιείται εκ των ανταλλαγέντων σημάτων μετά του κέντρου αμέσου δράσεως της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών, καθ’ α περί ώραν 02.30 της 17-11-1973 ευρίσκετο εις τι σημείον του γύρωθεν χώρου Αντεισαγγελεύς Πρωτοδικών ως εκπρόσωπος του Εισαγγελέως. Εις τα εκτεθέντα προσθετέον εισέτι ότι η δοθείσα εντολή προς τον Διευθυντήν της Αστυνομίας παρά του Αρχηγού της Αστυνομίας Πόλεων και του Γενικού Γραμματέως του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως είναι παρ’ νόμος και εντεύθεν δεν καλύπτει αυτόν, διότι κατά την ρητήν επιταγήν της παρ. δ’ της ως είρηται διατάξεως η μετά χρήσεως των όπλων, έστω και προς εκφοβισμόν, διάλυσις συναθροίσεων επικινδύνων δια την ζωήν και σωματικήν ακεραιότητα των συμμετεχόντων εις ταύτας, επιχειρείται πάντοτε και μόνον παρουσία και μετά γνώμην του Νομάρχου και του Εισαγγελέως, μη παρεχομένης εντεύθατης ευχέρειας ως κατά την παρ. γ’ της άνευ αυτών ενεργείας! Ταύτα, όμως, πάντα προϋπέθετον ειλικρίνειαν προθέσεων, μετά συνέσεως, ψυχραιμίας και υπευθυνότητας εκδηλουμένων. Και δυστυχώς δεν συνέτρεξαν αι στοιχειώδεις αύται προϋποθέσεις αλλά το όλον πρόβλημα αντιμετωπίσθη υπό μορφήν στρατιωτικής επιχειρήσεως, αι κρισιμώτεραι φάσεις της οποίας εκτυλίσσονται εν απουσία, ως μη έδει, των εκπροσώπων της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης και βεβαίως ου μόνον άνευ γνώμης αυτών, αλλά και παρά την ρητώς εκφραθείσαν αντίθετον γνώμη του Εισαγγελέως δια τον σεβασμόντου πανεπιστημιακού ασύλου. Ο επικεφαλής των στρατιωτικών τμημάτων Αξιωματικός, αντί να προσφέρη την βοήθειάν του εις τον έχοντα την ευθύνην της όλης ενεργείας Διευθυντήν της Αστυνομίας Αθηνών, τον καταργεί και ενεργεί αυτοβούλως. Έκτοτε η Αστυνομία δεν έχει την πρωτοβουλίαν των κινήσεων, αλλ’ ακολουθεί και αι προβλέπουσαι και ρυθμίζουσαι το πρόβλημα της συνεργασίας στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων διατάξεις της κειμένης νομοθεσίας αγνοούνται και παραβιάζονται. Διότι κατά τας παρ. 121 και 128 του Κανονισμού της εν πόλεσιν Υπηρεσίας των Στρατευμάτων, τα μεν στρατεύματα τίθενται υπό τας διαταγάς ή εις την διάθεσιν του προϊσταμένου της Δημοσίας Ασφαλείας ή του Διοικητού Χωροφυλακής, έχοντος πλήρη την ευθύνην απέναντι της Διοικητικής Αρχής δια την λήψιν πάντων των ενδεικνυομένων μέτρων προς τήρησιν της τάξεως και πρόληψιν των ταραχών, η εκτίμησις δε της ανάγκης προσφυγής εις την χρήσιν των όπλων παρά των προς τήρησιν της δημοσίας τάξεως προσεπικαλουμένων στρατευμάτων και η πρωτοβουλία της τοιαύτης ενόπλου επεμβάσεως, ανήκει εις την Διοικητικήν Αρχήν, αντιπρόσωπος της οποίας μεταβαίνει εις τον τόπον της συγκεντρώσεως. Και αποτέλεσμα της αυθαιρεσίας ταύτης υπήρξεν η αναστάτωσις, η σύγχυσις, η ανωμαλία και η εμφανής παρανομία, ως το σοβαρώς υπό της ερεύνης πιθανολογηθέν ότι Συνταγματάρχης του Στρατού εξετέλεσε εν ψυχρώ νέον ηλικίας 17 ετών έμπροσθεν του Πολυτεχνείου (οράτε καταθέσεις υπ’ αριθ. 99 και 242 ένθα και τα στοιχεία ταυτότητος του Συνταγματάρχου αυτού).
Την 02.43 ώραν τάσσεται μικρά, ίσως 15λεπτος, προθεσμία εις τους σπουδαστάς δια να εξέλθουν. Μερικοί εκ των εγκλείστων ήρχισαν να απασφαλίζουν την είσοδον και τελικώς το επέτυχαν. Εδυσχεραίνετο όμως η έξοδος διότι όπισθεν της πύλης είχεν τοποθετηθή και ευρίσκετο αυτοκίνητον Μερσεντές. Και ενώ η μεν πρόθεσις των εγκλείστων προς έξοδον είχε καταστή εμφανής, προσπάθεια δε κατεβάλλετο δια την απομάκρυνσιν του φράσσοντας την πύλην αυτοκινήτου, ανυπόμονος Ίλαρχος, αυτόθι ιστάμενος, απώλεσε την ψυχραιμίαν του και εν οργή ανεφώνησεν: «Τσογλάνια ρεζιλεύετε το στράτευμα…» και αμέσως έδωσε την διαταγήν της εισόδου (οράτε κατάθεσιν του τότε Διευθυντού της Αστυνομίας - υπ’ αριθ. 84). Το άρμα εκινήθη μετά δυνάμεως, συνεκλόνισε την πύλην, κατέστρεψε τους μαρμάρινους κίονας της εισόδου, συνέτριψε και κατέρριψε την εξώθυραν και ακολούθως κυριολεκτικώς ισοπέδωσεν το προεκτεθέν αυτοκίνητον, εισελθόν εις βάθος 10 περίπου μέτρων εντός του προαυλίου του Πολυτεχνείου. Δημοσιογράφος, επί ενός των κιόνων ευρισκόμενος, κατεκρημνίσθη μετ’ αυτού εις το έδαφος, τραυματισθείς ελαφρώς (κατάθεσις υπ’ αριθ. 172), νεαρός σπουδαστής επί των κιγλιδωμάτων της πύλης ιστάμενος εκτινάσσεται, άγνωστον που ενώ σιδηρούν αντικείμενον συνθλίβει τους πόδας νεαράς σπουδάστριας (κατάθεσις υπ’ αριθ. 83). Και εις το αγωνιώδες ερώτημα περί του εάν συνεθλίβησαν ή ετραυματίσθησαν άνθρωποι εκ της εισόδου του άρματος διάφορα και αντίθετα προέκυψαν εκ της ερεύνης στοιχεία. Οι παριστάμενοι τότε επικεφαλής των δυνάμεων, στρατιωτικών και αστυνομικών, αρνητικήν, μετά κατηγορηματικότητος μάλιστα, δίδουν εις το ερώτημα τούτο απάντησιν (οράτε καταθέσεις), έτερος όμως αυτόπτης, δημοσιογράφος αυτός, καταθέτει τα εξής: «Προσποιούμενος τον αδιάφορον ρώτησα έναν αστυνομικόν: Τι έγινε; Πατήσαμε πολλούς; Μου απήντησε: Δεν βαριέσει μόνον δύο - τρεις αλήτες». Και εις έτερον σημείον της καταθέσεως του προσθέτει: «Καθώς προχωρούσα σαστισμένος, λίγο έλειψε να σκοντάψω πάνω σε ένα σώμα που ήταν πεσμένο δίπλα από την Μερσεντές. Δύο μέτρα πιο πέρα ήταν πεσμένος άλλος ένας φοιτητής» (Κατάθεσις υπ’ αριθ. 218 και 81 και 82). Αι τελευταίοι αύται καταθέσεις έχουν βεβαίως υπέρ αυτών την λογικότητα των πραγμάτων, όταν ληφθή υπ’ όψιν, ότι το άρμα εκινήθη αιφνιδίως και μετά δυνάμεως, καθ’ ον χρόνον συνεχίζοντα αι διαπραγματεύσεις και πλήθος σπουδαστών ευρίσκοντο επί των κιγκλιδωμάτων ή όπισθεν αυτών και εν επαφή σχεδόν προς την πύλην. Παραμένει, όμως, μόνον λίαν πιθανή και ανεπιβεβαίωτος. Ομάς Αξιωματικών και άνδρες της δυνάμεως καταδρομών, ακολουθούντες το άρμα εισέρχονται εις το Πολυτεχνείον πυροβολούντες. Έντρομοι και εμβρόντητοι οι οπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Και άρχεται ακολούθως η έξοδος. Οι εγγύς της κατακρημνησθείσης πύλης ευρισκόμενοι εξέρχονται πρώτοι. Οι περισσότεροι, όμως, πηδούν εκ των παραθύρων και των κιγκλιδωμάτων. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρα κιγκλιδωμάτων. Και δια του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Κατευθύνονται προς όλα τα σημεία, απομακρυνόμενοι. Νέον, όμως, δι’ αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Ύβρεις κατ’ αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται. Πολλοί εκ των κατωτέρων Αστυνομικών Υπαλλήλων, ως ετονίσθη ήδη, είχον απολέσει την ψυχραιμίαν των. Εις μάτην οι Αρχηγός και Διευθυντής της Αστυνομίας διατάσσουν να μη προβαίνουν εις βιαίας εκδηλώσεις κατά των εξερχόμενων. Πολλοί Αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθεία η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τους αποκαλούν με συγκίνησιν. Έμπροσθεν με την πύλη του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν δια να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χωράν εν τη προσπάθεια των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων. Απομακρυνόμενοι, όμως, του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τους αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους κτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους κτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ’ αυτών (καταθέσεις υπ’ αριθ. 84α και 225), ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον (κατάθεσις υπ’ αριθ. 199). Εις την συμβολήν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητήν Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο Καθηγητής - ιατρός και η σύζυγος του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή (οράτε καταθέσεις υπ’ αριθ. 30, αλλά και του τότε Διευθυντού της Αστυνομίας περί του ρόλου των ανδρών της ΕΣΑ γενικώτερον κατά τα επεισόδια της επταετίας και ειδικώτερον εις το Πολυτεχνείον). Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των (στοιχείον προκύπτον έκτων μαγνητοταινιών και κατάθ. υπ’ αριθμ. 31), ενώ ομάδες ανεύθυνων και ανωνύμων «τραμπούκων» και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου. Και εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών των αιματηρών αυτών γεγονότων. Ειδικώς δέον ενταύθα να σημειωθή ότι πολλά εκ των ριφθέντων βλημάτων ήσαν της κατηγορίας των εκρηκτικών τοιούτων ντουμ - ντουμ (κατάθ. υπ’ αριθ. 122). Τη εντολή του Αρχηγού της Αστυνομίας Πόλεων ενεργούνται ακολούθως συλλήψεις «των πρωταιτίων και υπεύθυνων». Και επειδή ήτο αδύνατον να επισημανθούν οι πρωταίτιοι και υπεύθυνοι ούτοι εις το πλήθος των εξερχόμενων συνελήφθησαν 866 άτομα και μετήχθησαν αρμοδίως! Τέλος η όλη επιχείρησις λήγει για της εν άσμασιν αποχωρήσεως των στρατιωτικών τμημάτων συντεταγμένων υπό τα χειροκροτήματα των αστυνομικών (κατάθεσις υπ’ αρ. 224 και 227). Μετά τινας ώρας κηρύσσεται ο στρατιωτικός νόμος και νέον ανοίγει κεφάλαιον δολοφονιών και αιμάτων. Αστυνομικοί πυροβολούν εν ψυχρώ ανύποπτους διαβάτας, ενώ τα επί των κεντρικών αρτηριών των Αθηνών κινούμενα άρματα μάχης σκορπίζουν τον θάνατον. Οι επ’ αυτών πυροβοληταί ασκούνται εις την σκοποβολήν επί κινουμένων ανθρωπίνων στόχων. Πυροβολούντες κατά τρόπον σκληρόν και ανάγλητον. Οι επί του κτιρίου του ΟΤΕ, της οδού Πατησίων, εγκατεστημένοι στρατιώται πυροβολούν, προς πάσαν κατεύθυνσιν και δύο (2) τουλάχιστον νεκροί συγκαταλέγονται μεταξύ των θυμάτων των (οράτε κατωτέρω ειδικόν κεφάλαιον). Νεαρός Ανθυπίλαρχος, εις τα ανωτέρω περιπολίας των αρμάτων συμμετασχών, εκόμπαζε μεταξύ των συναδέλφων του Αξιωματικών, διότι «πολλούς εγάζωσε και μια κοπέλα την έκοψε στη μέση»! Τα στοιχεία ταυτότητος του Αξιωματικού τούτου βεβαιούνται πλήρως υπό της παρούσης ερεύνης (Κατάθ. υπ’ αριθ. 241 και 242). Και όμως οι υπεύθυνοι, τότε, ηγέται του στρατεύματος ουδέν ήκουσαν και τεθέντες κατά την έρευναν προ της τραγικότητος των γεγονότων εξέφρασαν την έκπληξίν των και την οδύνην των. Δείγμα μικρόν της κρατούσης κατά έκπληξίν των και την οδύνην των. Δείγμα μικρόν της κρατούσης κατά τας φοβέρας εκείνος στιγμάς καταστάσεως αυθαιρεσίας και ανευθυνότητος αντλείται εκ της καταθέσεως του Αστυνομικού Διευθυντού Αθηνών.
Υποστηρίζονται ούτω υπ’ αυτού, πλην άλλων και τα εξής: «Την 19ην ώραν της Κυριακής 18-11-1973 εκλήθην εις την ΑΣΔΕΝ, ίνα μετάσχω συσκέψεως. Με συνώδευσεν ο Αστυνομικός Διευθυντής Καραθανάσης. Συνεκεντρώθημεν περί τους 15 Αξιωματικοί Αστυνομίας και Στρατού. Παρευρέθησαν και οι επί κεφαλής στρατιωτικών μονάδων, εκ των διατεθέντων εις το Πολυτεχνείον. Της συσκέψεως προήδρευσεν ο Στρατηγός Μαυροειδής. Προ πάσης συζητήσεως ηγέρθην και διεμαρτυρήθην εντόνως δια τους άσκοπους πυροβολισμούς, ειπών ότι είναι απαράδεκτον να πυροβολούν τα τανκς στο γάμο του Καραγκιόζη και να σκοτώνεται ο κόσμος. Ο Στρατηγός εθύμωσεν με την διατύπωσίν μου και με παρετήρησεν αυστηρά, προσθέσας ότι δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός μου και ότι έχει δώσει εντολήν και έχουν σταματήσει οι άσκοποι πυροβολισμοί. Την στιγμή εκείνην ηκούσθη ριπή πολυβόλου πλησίον μας εις την περιοχή Πλάκας. Τον ηρώτησα με σχετικήν αυθάδειαν «αυτό τι είναι Στρατηγέ»;. Έγινε ωχρός και διέταξεν άμεσον έρευναν. Διεπιστώθη ότι είχεν πυροβολήσει Ανθυπολοχαγός. Επείσθην ότι άλλα διέτασσεν ο Στρατηγός και άλλα εποίουν οι υπό τας διαταγάς του»! Ως απίθανα εμφανίζονται και είναι τω όντι απίστευτα, αλλά κατά τρόπον αναμφισβήτητον βεβαιούνται και πλήρως αποδεικνύονται! Ήσαν πολλά ομοίως τα θύματα του Σαββάτου, 17-11-1973 και της Κυριακής 18-11-1973. Το πλήθος των ληφθεισών μαρτυρικών καταθέσεων και τα συλλεγέντα έγγραφα στοιχεία παρέχουν την πλήρη επί του προκειμένου απόδειξιν. Τας αμέσως επομένως ημέρας συνελήφθησαν ο Πρύτανις του Πολυτεχνείου Κωνσταντίνος Κονοφάγος και οι καθηγηταί: Σκουληκίδης, Βέης, Κουμούτσος και Σακελλαρίδης, επί μακρόν στερηθέντες της ελευθερίας των εις τα κρατητήρια της ΕΣΑ και εις μαρτύρια υποβληθέντες. Ανεξαρτήτως ήδη της εκτάσεως των συγκεκριμένων ζημιογόνων αποτελεσμάτων εκ της εκτεθείσης συμπεριφοράς στρατιωτικών και αστυνομικών, δέον ιδιαιτέρως εν τω σημείω τούτω να τονισθή ότι ο επιλεγείς και εφαρμοσθείς τρόπος ενεργείας εν τη εκτελέσει της εντολής ούτε ψυχολογικόν εκφοβισμόν συνιστά, ούτε υπακοήν εις δοθείσης, δήθεν, αυστηρός διαταγάς δια μη πυροβολισμούς υποδηλοί. Και ανά μέσον του πλήθους των αντιφάσεων, αντιθέσεων και παλινωδών περί την αντιμετώπισιν του προβλήματος αγωνιώδες, αλλά και αμείλικτον ορθούται εις την ψυχήν παντός - όντος ανθρώπου - το ερώτημα: Ποία, τέλος, πάντων, ήτο η θέσις των τότε κρατούντων έναντι της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου; Διότι η πρόθεσις της ικανοποιήσεως των φοιτητικών αιτημάτων, περί ης ωμίλουν, είναι αντίθετος προς την απαγόρευσιν των φοιτητικών αρχαιρεσιών ή τις επηκολουθήσασαν απηνή καταδίωξιν. Η απαγόρευσις παντός πυροβολισμού, ως θεωρητική εντολή, εμυκτηρίσθη δεινώς από το όργιον των ριπτομένων βολών. Ο σεβασμός του Πανεπιστημιακού ασύλου, υπέρ ου οι πάντες εκόπτοντο, εξηυτελίσθη υπό τας ερπύστριας του παραβιάσαντος τας πύλας του Πολυτεχνείου άρματος μάχης. Η περί κινήσεως τριών ή τεσσάρων μόνον αρμάτων δήθεν εντολή του τότε πανίσχυρου Δικτάτορας κατεπνίγη εις τον ορυμαγδόν του πλήθους των κατελθόντων εις το Πολυτεχνείον αρμάτων. Ο επιδιωκόμενος δήθεν ψυχολογικός επηρεασμός μετεβλήθη εις οιονεί στρατιωτικήν επιχείρησιν εις βάρος αόπλων, η προστασία των εξερχόμενων του Πολυτεχνείου σπουδαστών δεν συμβιβάζεται με τας καταξιώσεις, τους προπηλακισμούς, τους εξευτελισμούς, τας κακοποιήσεις και το όργιον των συλλήψεων. Ο σεβασμός της αυτοτέλειας των Ανωτάτων Πνευματικών Ιδρυμάτων δια της συλλήψεως και του βασανισμού Ακαδημαϊκών Διδασκάλων, η διατυμπανισθείσα, τέλος, με πολλήν αυταρέσκειαν, αναίμακτος επιχείρησις κατεκλύσθη από το αίμα των αθώων θυμάτων της. Διατί λοιπόν πάντα ταύτα; Διότι το τότε καθεστώς και αι όπισθεν αυτού κρυπτόμεναι τάσεις επεδίωκαν μόνον να διατηρήσουν, αντί πάσης θυσίας, την εξουσίαν οι μεν, ή να επιβούν ταύτης οι δε και εμφανώς ηδιαφόρουν δια την τύχην των φοιτητών! Και τις πταίει; Πάντες αι εξαπολύσαντες τας δυνάμεις αυτάς του ολέθρου και εμπνεύσαντες την πολιτικοποίησιν της κινήσεως, οργανώσαντες ή εκμεταλλευθέντες την όλην επιχείρησιν εμφανείς ή αφανείς δράσται, περί ων, όμως, κατωτέρω.
II. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Α. ΝΕΚΡΟΙ:
Βαρύς υπήρξεν ο φόρος του αίματος εις νεκρούς και τραυματίας ο καταβληθείς δια την καταστολήν δια την καταστολήν της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου. Και των μεν τραυματιών τον αριθμόν, ήγγισε, μετά βεβαιότητας μάλλον, η έρευνα. Ανεξιχνίαστος, όμως, παραμένει εισέτι ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Σύντονοι κατεβλήθησαν προς την κατεύθυσιν ταύτην προοπάθειαι και πέραν των αμέσως η εμμέσως περιερχομένων εις γνώσιν μου έκκλησις δια του Τύπου δημοσία διετυπώθη, όπως καταγγελθώσιν ή αναφερθώσι περιπτώσεις θανάτων ή και εξαφανίσεων ατόμων συνεπεία των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Και είναι αληθές ότι ουδέν περιοτατικόν κατηγγέλθη. Δεν αντλείται, όμως εντεύθεν απόδειξις περί ανυπαρξίας τοιούτων. Διότι κατά τη διαδρομήν της ερεύνης εβεβαιώθησαν ή και απλώς επιθανολογήθησαν περιστατικά εδραιούντα παρ’ εμοί την πεποίθησιν ότι οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων. Δι’ ο και κατανοώ τα ελατήρια της σιωπής των παθόντων.
Περί πάντων τούτων, όμως, αναλυτικώτερον, ως ακολούθως, αφού προηγουμένως τονισθεί ότι ουδείς απολύτως εκ των σπουδαστών του Πολυτεχνείου εφονεύθη κατά το ανωτέρω τριήμερον (οράτε υπ’ αριθμ. 33437 /11.10.74 έγγραφον της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου προς υμάς).
α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι:
1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθιτου Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15′ της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.
2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30′ της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.
3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30′της 16.11.1973 παρ’ αγνώστου δράστου.
4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ’ αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ’ αριθμ. 137).
5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00′ της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.
9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30′ της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.
10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15′ της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.
11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
13. Ανδρέας Στεργίου Κουμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30′ της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και
15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες:
1. Σπύρος Κοντομάρης, δικηγόρος. Απεβίωσεν τας απογευματινός ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων (κατάθ. υπ’ αριθμ. 93).
2. Αικατερίνη Αργυροπούλου, ετών 75. Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα άρματος και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974 και
3. Δημήτριος Παπαϊωάννου, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου κατά την ιατροδικαστικήν έκθεσιν σοβαρώς όμως, υπό της συζύγου του αμφισβητούμενης και υποστηριζούοης ότι ο σύζυγος της απεβίωσεν είτε βληθείς δι’ όπλου, είτε υποστάς συγκοπήν εκ των ριπτομένων αερίων, καταθεσάσης δε ότι μόνον εις το Νεκροταφείον της επετράπη να πλησιάσει απλώς και να ατενίσει το πρόσωπον του νεκρού συζύγου της.
γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες:
1. Ο ιατρός - χειρουργός Γεώργιος Γρηγοριάδης, μετά λόγου γνώσεως καταθέτει ότι ο ίδιος προσωπικώς αντελήφθη και διεπίστωσεν ιατρικώς τον θάνατον (2) δύο αγνώστων νέων, πληγέντων: Του μεν ενός εις την πλατείαν Βικτωρίας περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973 δια βλήματος περιστρόφου υπό Ανθυπασπιστού της Χωροφυλακής ριφθέντος, του δε ετέρου εις την οδόν Γ Σεπτεμβρίου περί ώραν 12.00′ της 18.11.1973 δια βλήματος διερχομένου άρματος (κατάθ. υπ’ αριθμ. 25).
2. Η μάρτυς Παναγ. Παπακυριακού καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος, εξ ων και η ιδία ετραυματίσθη βαρύτατα (κατάθ. υπ’ αριθμ. 168).
3. Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45′ της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).
4. Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον προς παροχήν υπηρεσιών εις τους τραυματίας και εισήλθεν εις το αυτόθι υπάρχον πρόχειρον ιατρείον, ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός (κατάθ. υπ’ αριθμ. 245).
5. Περί των ανωτέρω νεκρών σαφώς καταθέτουν και σπουδασταί, μέλη της Συντονιοτικής Επιτροπής, οι οποίοι και περιγράφουν με ενάργειαν τα τραύματα τα οποία έκαστος των νεκρών συναδέλφων των έφερεν (Οράτε καταθέσεις υπ’ αριθμ. 41,45 και 217). Και ναι μεν ο εις εκ των ανωτέρω μαρτύρων (217) καταθέτει και περί τα είκοσι δύο (22) πτωμάτων, άτινα ο ίδιος ούτος προσωπικώς αντελήφθη, περιστατικόν όπερ δεν επεβεβαιώθη, πλην σοβαροί διάτην αλήθειαν των κατατιθεμένων προκύπτουν ενδείξεις εκ της προεκτεθείσης καταθέσεως Αλέξ. Παναγοπούλου, όστις και αναφέρει ότι αντελήφθη θάλαμον υπό του περιβόητου Πίμπα - πράκτορας της ΚΥΠ (κατάθ. υπ’ αριθμ. 29 και 176 μετά μαγνητοταινίας) - φρουρούμενον, εις ον υπήρχον άνθρωποι δήθεν κοιμώμενοι, ων, όμως, η στάσις και η όλη εμφάνισις εις πολλάς τον ανωτέρω μάρτυρα ενέβαλεν υποψίας (οράτε κατάθεσιν). Ανακήπτει βεβαίως το ερώτημα τι εγένοντο οι νεκροί αυτοί και σοβαρά δια τους αντιλέγοντας αντλούνται εντεύθεν επιχειρήματα. Όμως προσφέρουν ίσως απάντησιν τα υπό των φυλάκων του νεκροθαλάμου του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών κατατιθέμενα. Ο μεν Νικ. Νίκας καταθέτει ότι κατά την διάρκειαν της υπηρεσίας του μέχρι της 23.00′ ώρας της 16.11.1973 παρέλαβε και ετοποθέτησε εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα νέων ανδρών, ηλικίας 22-25 ετών, τα οποία δεν συνωδεύοντο από πιοτοποιητικόν θανάτου και κάρταν περί της ταυτότητος του νεκρού (κατάθ. υπ’ αριθμ. 80). Ο εκ του ανωτέρω παραλαβών ακολούθως υπηρεσίαν Ιωάννης Μάρας, καταθέτει ότι από της 23.00′ ώρας της 16.11.1973 μέχρι 7.00′ της 17.11.1973 παρέλαβεν και ετοποθέτησεν εις τον νεκροθάλαμον επτά (7) πτώματα, νέων ομοίως ανδρών, ηλικίας 20-35 ετών, έκτων οποίων τα τέσσερα (4) ήταν αγνώστου ταυτότητος (κατάθ. υπ’ αριθμ. 89). Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται! Και η ανυπαρξία επισήμων στοιχείων εν τω Νοσοκομείω δεν αποδεικνύει βεβαίως την ανυπαρξίαν πτωμάτων, διότι αι καταθέσεις είναι κατηγορηματικοί και σαφείς και πλήρως εκ της ερεύνης εβεβαιώθη ότι ουδεμία εγένετο επίσημος εγγραφή του πλήθους των εισαγομένων τότε τραυματιών εις το Γενικόν βιβλίον της πύλης. Μόνον οι αυτόθι ευρισκόμενοι αστυνομικοί εμερίμνων δια τα καθ’ εαυτούς περί τούτου και τα υπ’ αυτών συλλεγέντα στοιχεία, κατά το μάλλον ακριβή, μετά των εν συνεχεία εις τα βιβλία των κλινικών του Νοσοκομείου εγγραφών, προσέφεραν ημίν αποδείξεις περί του αριθμού των διακομισθέντων εις το Ρυθμιστικόν τραυματιών! Θα ήτο μάταιον επομένως να ερευνηθή περαιτέρω, μολονότι επεχειρήθη, τι εγένοντο οι νεκροί ούτοι! Επισημαίνομεν μόνον το πρόβλημα και τονίζομεν ότι τα υπό των ανωτέρω κατατιθέμενα πλήρως εναρμονίζονται προς τα υπό των σπουδαστών υποστηριζόμενα ως προς τον αριθμόν των δέκα (10) περίπου νεκρών.
6. Πλήρως εκ των εκτεθέντων εβεβαιώθη η εν ψυχρώ δολοφονία νέου ανδρός εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών υπό των αυτόθι υπηρετούντων, κατά την τραγικήν αυτήν νύκτα, αστυνομικών (καταθέσεις υπ’ αριθμ. 69, 70, 77, 79, 86 και 94), αλλά και δευτέρα τοιαύτη θανατώσεως τραυματίου συνεπεία ξυλοδαρμού, εις χείρας του ιατρού χειρουργού Λέων. Παπασταματίου (κατάθ. υπ’ αριθμ. 86) αποβιώσαντος. Τι εγένοντο οι δύο (2) ούτοι νεκροί; Διότι είναι πλήρως βεβαιωμένον ότι ουδείς εξ αυτών ευρίσκεται εις τον κατάλογον των εξ (6) επισήμων νεκρών του Ρυθμιστικού, εξ ων μάλιστα μόνον εις (ο άγνωστος αρχικώς και γνωστός ακολούθως Βασ. Φαμέλλος) διεκομίσθη κατά τον επίμαχον χρόνον της νυκτός της 16ης προς 17ην Νεομβρίου 1973. Επίτασις της αγωνίας εκ του τιθεμένου προβλήματος! Δι’ ο και ο προεκτεθείς ιατρός - χειρουργός, προσωπικώς παρακολουθήσας τα γεγονότα εις το Ρυθμιστικόν και εις την επιχείρηση/ σωτηρίας, συμμετασχών ειδικώς περί του αριθμού των εν τω Ρυθμιστικοί νεκρών εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου ερωτηθείς, καταθέτει ότι πρέπει ν’ ανέρχωνται εις είκοσι (20) ή είκοσι πέντε (25) και αιτιολογεί διατί (Οράτε κατάθεσιν ομοίως και τας 47 και 98). Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι εις τους καταλόγους των επισήμως ανακοινωθέντων δέκα πέντε (15) νεκρών και υπό της ερεύνης βεβαιωθέντων τριών (3) τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι (16) τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλι, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντος. Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμήνευτων ή αδυνάτων. (Οράτε σχετικώς κατάθεσιν Δημ. Πίμπα, υπ. αριθμ. 71).
δ) Νεκροί εκ διαδόσεων πιθανολογούμενοι:
Πολλά τω όντι περί μεγάλου αριθμού νεκρών διαδίδονται και θρυλούνται. Διάφοροι κατάλογοι περί τούτων κυκλοφορούν, δύο των οποίων αναφερόντες ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε. Βεβαίως ο πρώτος αυτών κατετέθη παρά προσώπου λίαν αξιόπιστου, βεβαιώσαντος περί της σοβαρότητος της ερεύνης και της εγκυρότητος των πορισμάτων αυτής εν τη αναγραφή των ονομάτων του καταλόγου. Εξ ουδενός, όμως, ετέρου στοιχείου ενισχύθη η άποψις αυτή και των αναγραφομένων ονομάτων η συμπλήρωσις δεν επετεύχθη, ίνα διευκλυνθή ακολούθως η έρευνα εν τη αναζητήσει της αληθείας. Ο έτερος των καταλόγων κατά πολύ ελλιπέστερος εμφανίζεται κατά το περιεχόμενόν του και ουδέν ουδαμόθεν προσφέρεται προς επιβεβαίωσίν του. Ο υιοθετήσας τούτον μάρτυς επί της υποθέσεως και μηνυτής Γρηγόριος Παπαδάτος, ειδικώς εφ’ ημών κληθείς όπως προσκόμιση ή κατονομάση έστω στοιχεία ενισχυτικά των απόψεων του, ουδέν περί του αντικειμένου τούτου κατέθεσεν. Σοβαρώς εξ ετέρου εκ της ερεύνης ημών επιθανολογήθη ότι εξ (6) εκ των αυτώ αναφερομένων ονομάτων αφορούν τους τραυματίας των γεγονότων, ενώ πλήρως εβεβαιώθη ότι όνομα αναμφισβητήτως νεκρού, του Αλεξ. Σπαρτίδη, δεν αναφέρεται εν αυτών (οράτε το από 20.7.74 ενημερωτικόν σημείωμα Γεν. Ασφαλείας και της υπ’ αριθμ. 51075 Φ. 680 /15 /14.10.74 αναφοράν της προς υμάς). Ουδείς βεβαίως δύναται να αποκλείση το ενδεχόμενον μήνυμα αληθείας εκ των καταλόγων τούτων να εκπορεύεται και πολλοί ή και άπαντες οι προαναφερθέντες, αριθμητικώς μόνον ως βασίμως προκύπτοντες, νεκροί να αποτελούν μέλη των εν αυτοίς αναγραφομένων ομάδων ή και να αναφέρονται εις αυτούς αι υπό ετέρων μαρτύρων κατατιθέμενοι, ανεπιβεβαίωτοι όμως παραμένουσαι περιπτώσεις πιθανών νεκρών (οράτε καταθέσεις υπ’ αριθμ. 183, 209, 218, 255, 50 και 55). Τα ενδεχόμενα όμως ταύτα πόρρω αφίστανται του ασφαλούς και βέβαιου, όπερ και μόνον δύναται να αποτελέση στοιχείον αποδεικτικόν. Οίκοθεν νοείται ότι η αυτή προσήκει απάντησις και υπεύθυνος θέσις και έναντι των περί υπάρξεως ομαδικών τάφων διαθρυλουμένων, μολονότι σκληρά δια τον γράφοντα υπήρξε δοκιμασία η λήψις της καταθέσεως ατόμου, στρατιώτου όντος κατά την ερευνωμένην περίοδον, όστις, δια των κατατεθέντων του και της όλης του τραγικής - αληθώς - εμφανίσεως, πολλάς και συγκλονιστικός μοι προεκάλεσεν ανησυχίας και απορίας (κατάθεσις υπ’ αριθμ. 190).
Β. ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΙ:
Είναι αληθώς μέγας ο αριθμός των τραυματιών. Κατά τα υπό της ερεύνης ημών συλλεγέντα στοιχεία και δη τας υπό των Νοσοκομείων, Κλινικών και Ιατρών υποβληθείσας καταστάσεις, οι επισήμως γνωσθέντες τραυματίαι του από 16ης μέχρι και 19ης Νοεμβρίου 1973 αιματηρού τριημέρου ανέρχονται εις χίλιους εκατόν τρεις (1.103) πολίτας και 61 αστυνομικούς. Εις τούτους δέον να προστεθούν και ανεξακρίβωτον πλήθος ετέρων πολιτών οίτινες ή εφυγαδεύοντο υπό των ιατρών ή ενοσηλεύοντο οίκοι, ή και ουδαμού προς νοσηλείαν κατέφευγαν, φοβούμενοι προφανώς δυσάρεστους δι’ αυτούς ή τας οικογενείας των εξελίξεις. Τα πλήρη στοιχεία ταυτότητος των τραυματιών τούτων απολύτως βεβαιούνται εκ των υποβληθεισών τη ερεύνη και συνημμένων τη παρούση σχετικών καταστάσεων. Ελαχίστων εκ των τραυματιών τούτων ελήφθησαν καταθέσεις, καθ’ όσον η εξέτασις απάντων θα απήτει χρόνον μακρόν, η διάθεσις του οποίου κείται εκτός των πλαισίων της υπ’ εμού ενεργηθείσης προκαταρκτικής ερεύνης.
Γ. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΑΙ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΙ:
Θλιβερός και προς την κατεύθυνσιν ταύτην υπήρξεν των ερευνωμένων γεγονότων ο απολογισμός εντός και εκτός του Πολυτεχνείου. Και δια τας μεν εντός του Πολυτεχνείου καταστροφάς και φθοράς συνετάγη η από 18.11.73 έκθεσις των συναδέλφων Εισαγγελέων Πρωτοδικών Ιωάννου Κυριαζή και Βασιλείου Παπά, ήτις και εμπεριέχει συγκεκριμένος, κατά περιγραφήν, όμως μόνον και ουχί κατ’ εκτίμησιν, διαπιστώσεις, ως προς δε τας εκτός του Πολυτεχνείου τοιαύτας προέβησαν εις απολογισμόν τα κατά περιφερείας αρμόδια Αστυνομικά Τμήματα, αι διαπιστώσεις των οποίων εμπεριέχονται εις το παράρτημα Α’ της υπ’ αριθμ. 18148 Φ. 650.10/21.11.73 αναφοράς της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών προς το υπουργείον Δημοσίας Τάξεως (οράτε τα στοιχεία ταύτα). Αναγκαίον ήδη καθίσταται όπως εις τα πλαίσια της παρούσης ερεύνης και επί τω τέλει της και επί του παρόντος αντικειμένου διακριβώσεως αξιοποίνων πράξεων, μη εμπιπτουσών εις την δια του Π.Δ. 519/74 αμνηστίαν, ως και της επισημάνσεως δραστών, ύπαρξη συγκεκριμένη και υπεύθυνος θέσις, ίνα ακολούθως ενεργηθούν τα περαιτέρω νόμιμα. Εντονίσθη ανωτέρω και είναι πεποίθησις του γράφοντος εκ της εκτιμήσεως των ανά χείρας στοιχείων απορρέουσα ότι πλήθος εξωφοιτητικών στοιχείων και πράκτορες μυστικών και άλλων υπηρεσιών ευρίσκοντο μεταξύ των σπουδαστών εντός και εκτός του Πολυτεχνείου κατά το περί ου πρόκειται αιματηρόν προσιδιάζουσα, αλλ’ ηρωική αληθώς η προσπάθεια των σπουδαστών να διαφυλάξουν, προστατεύσουν να περιφρουρήσουν το ίδρυμα και τα περιουσιακά του στοιχεία. Είναι ομόθυμος, συγκινητική και λίαν αποκαλυπτική η επί του θέματος τούτου θέσις απάντων των εξετασθέντων καθηγητών του Πολυτεχνείου. Προσωπικώς πολλοί εξ αυτών διεπίστωσαν την ανησυχίαν και αληθή αγωνίαν των σπουδαστών να προστατεύσουν το ίδρυμα, αίτινες και υλοποιήθησαν εις λήψιν συγκεκριμένων υπ’ αυτών μέτρων. Ειδικοί πινακίδες εφιλοτεχνήθησαν και ανηρτήθησαν εις τας θύρας εργαστηρίων διάτων φράσεων: «Συνάδελφοι προσοχή» και «απαγορεύεται η είσοδος» και σκοποί ειδικώς προ αυτών ετοποθετήθησαν. «Προσωπικώς - γνωρίζω - καταθέτει ο καθηγητής Θεόδωρος Σκουλικίδης - ότι οι σπουδαοταί εφρούρουν οι ίδιοι τα εργαστήρια, έναντι ξένων στοιχείων που επεχείρησαν να εισδύσουν εντός αυτών και μέχρι της 4ης απογευματινής της 16.11.73 ουδεμία απολύτως ζημία ή φθορά είχε προκληθή εις αυτά. Πεποίθησις μου είναι ότι αι εμφανισθείσαι εις το ίδρυμα ζημίαι και διατυμπανισθείσαι, αφ’ ενός δεν ήσαν όσαι ανεκοινώθησαν, ως επισήμως εβεβαιώθη υπό ειδικής επιτροπής εκ καθηγητών, αφ’ ετέρου δε προεκλήθησαν υπό στοιχείων ξένων προς τους οπουδαστάς. Επί του σημείου τούτου είμαι κατηγορηματικός, διότι γνωρίζω την ανωτερότητα, την ωριμότητα και τον σεβασμόν των σπουδαστών προς το ίδρυμα» (κατάθεσις υπ’ αριθμ. 10). Υπό το αυτό πνεύμα και μετά κατηγορηματικότητος καταθέτουν ο πρύτανις Κων. Κονοφάγος και οι καθηγηταί: Περ. Θεοχάρης, Παν. Λαδόπουλος, Γεώργιος Βέης, Νικόλαος Κουμούτσος, Παύλος Σακελλαρίδης, Θεοχ. Πολυχρονόπουλος και ο Επιμελητής Βασίλειος Ιατρίδης. Ο τελευταίος μάλιστα ούτος, προσωπικώς μοχθήσας και μετά των σπουδαστών συνεργασθείς δια την προστασίαν του ιδρύματος και την περιφρούρησιν των περιουσιακών του στοιχείων, αναλυτικώς εις ειδικόν υπόμνημα εξιστορεί την ηρωικήν ταύτην προσπάθειαν και επιλέγει ότι «εγκατέλειψα το Πολυτεχνείον περί ώραν 22.15′ αφήνοντας τα πάντα εις την αυτήν κατάστασιν εις ην τα εύρον την Πέμπτην το πρωί» (οράτε καταθέσεις, υπ’ αριθμ. 10, 11, 12, 16, 22, 37, 39, 132 και 175). Και περί πάντων τούτων καταθέτουν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και η μαρτυρία των προς την αλήθειαν αναμφισβητήτως στοιχείται. Δι’ ο και είναι εύλογον, στοιχειώδους, καλής πίστεως επακόλουθον, να σκεφθή τις περαιτέρω ότι εάν τοιούτον πνεύμα ανωτερότητας και πολιτισμού εχαρακτήριζε τας εκδηλώσεις των σπουδαστών μέχρι της ως είρηται ώρας, θα ήτο ψυχολογικώς αδιανόητον και πραγματικώς αδύνατον το ούτω πως εκδηλώθεν υψηλόν αγωνιστικόν ήθος να μεταβληθή την υστάτην στιγμήν, ότε ο φόβος πλέον συνείχε τα πάντα, εις βάρβαρον ηροστράτειον μένος. Αλλά και δια τον παραμένοντα τυχόν δύσπιστον και μεμψίμοιρον υφίσταται και ετέρα, καταλυτική πάσης αμφιβολίας απάντησις. Προέρχεται εκ της καταθέσεως του καθηγητού Θεοχ. Πολυχρονοπούλου η εξής: Την πρωίαν του Σαββάτου 17.11.73, ότε οι «βάνδαλοι» είχον εκδιωχθή του Πολυτεχνείου, επεσκέφθη το γραφείον του και με πολλήν ικανοποίησιν και ανακούφισν διεπίστωσεν ότι «δεν είχεν υποστή ζημίας εκ των γεγονότων και τα προσωπικά του αντικείμενα ευρίσκοντο εις τας θέσεις των». Ότε όμως μετά μίαν εβδομάδα μετά την υπό των Αρχών Παράδοσιν του Πολυτεχνείου εις την Σύγκλητον, επεσκέφθη και πάλιν το γραφείον του ευρέθη προ καταστάσεως εντελώς διαφόρου και αντιθέτου της προηγουμένης. Πολλά προσωπικά του αντικείμενα και υπηρεσιακά τοιαύτα, όπως εις προβολεύς διαφανειών, είχον εξαφανισθή και «ενώπιον του παρουσιάσθη εικών γραφείου λεηλατημένου»! Ποιοι άραγε είναι οι δράσται του βανδαλισμού τούτου; Όχι βεβαίως οι οπουδασταί, οίτινες εις την γενικότητα, των τότε λεκτικών διανθισμάτων και δια το αντικείμενο τούτου, ατυχώς, εδέχθησαν ρύπους και έσυρον της αποδοκιμασίας την κατακραυγήν! Και το συμπέρασμα είναι ότι κλοπαί διεπράχθησαν και φθοραί διακεκριμένοι εις βάρος της περιουσίας του Πολυτεχνείου προεκλήθησαν, υπό προσώπων μη συνδεομένων προς τον σπουδαστικόν κόσμον. Ως προς το ύψος ήδη της ούτω προξενηθείσης εις βάρος του Πολυτεχνείου ζημίας βεβαιούται ότι ανέρχεται εις το ποσόν του 1.268.153 (οράτε τα υπ’ αρθ. Ε.Π. 804 / 74 έγγραφον του Πρυτάνεως μετά της συνημμένης αυτώ επισήμου εκθέσεως εκτιμήσεως).
III. ΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΝΤΩΝ
Α’ ΑΞΙΟΠΟΙΝΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ:
Τα εκτεθέντα πραγματικά περιστατικά, αναγόμενα ήδη εις την του προσήκοντος κανόνος δικαίου εφαρμογήν, στοιχειοθετούν, κατά τη γνώμην ημών, τας ακολούθως αξιοποίνους πράξεις:
1. Ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως εν συρροή (αρ. 94 παρ. 1 και 299 παρ. 1 Π.Κ.).
2. Απόπειρας ανθρωποκτονιών κατά συρροήν (αρ. 42.94 παρ. 1 και 299 παρ. 1 Π.Κ.).
3. Επικίνδυνους σωματικάς βλάβας κατά συρροήν (αρ. 94 παρ. 1, 308 και 309 Π.Κ.).
4. Παρανόμους κατακρατήσεις (αρ. 325 Π.Κ.).
5. Φθοράς πραγμάτων χρησιμευόντων εις κοινόν όφελος (αρ. 381 παρ. 1 και 382 εδ. α’ Π.Κ.).
6. Πρόκλησιν εις τέλεσιν κακουργήματος ή πλημμελήματος (αρ. 186 Π.Κ.).
7. Συμμετοχή εις τας πράξεις ταύτας (ως ηθικής αυτουργίας ή συνεργείας - αρ. 46 και 47 Π.Κ.).
8. Παράνομον οπλοφορίαν (αρ. 1 και 6 παρ. παρ. 1 και 3 Ν.Δ. 542 / 80).
9. Απειλάς (αρ. 333 Π.Κ.) και
10. Βλασφημίας (αρ. 198 παρ. 1 Π.Κ.).
Β. ΑΜΝΗΣΤΙΑ εκ του Π.Δ. 519 / 74 και αι ανωτέρω πράξεις:
Κατά την εν αρχή της παρούσης μνημονευομένην παραγγελίαν η ερευνά μου θα έδει να περιορισθή εις μονάς τας πράξεις, τας μη εμπίπτουσας εις την δια του ως είρηται Π.Δ/τος χορηγηθείσαν αμνηστίαν. ο προσδιορισμός όμως των υπό της αμνηστίας καλυπτομένων πράξεων και η χάραξις της ορθής περαιτέρω πορείας έρευνης, θέτει προ ημών σοβαρόν ερμηνευτικόν πρόβλημα, η αντιμετώπισις του οποίου παρίσταται αναγκαία, επί τω τέλει διαμορφώσεως υπευθύνου γνώμης. Είναι αληθές ότι το γράμμα του ως είρηται νόμου παρέχει απόψεις ευχερείς υπέρ της παραδοχής της αμνηστεύσεως και δια τας ως είρηται πράξεις. Και ίδιου αύται:
1. Η διατύπωσις της διατάξεως είναι σαφής και ευρύτατον το χαραχθέν περίγραμμα των εις την αμνήστευσιν υπαγομένων αδικημάτων. Αμνηστεύονται ούτω «τα καθ’ οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι και της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα, τα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα υπό των διατάξεων του Π. Κωδικός ως και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ’ όσον πάντα ταύτα έχουν σχέσιν προς την κατάστασιν την δημιουργηθείσαν από της 21ης Απριλίου 1967». Είναι εμφανές ότι το προκύπτον εντεύθεν εννοιολογικόν πλαίσιον καλύπτει και τας περί ων πρόκειται, ανωτέρω δε προσδιορισθείσας, αξιοποίνους πράξεις (εγκλήματα… τα προς αυτά συναπτόμενα η συναφή… σχέσιν έχοντα προς την δημιουργηθείσαν από της 21ης Απριλίου 1967 κατάστασιν).
2. Η αντιπαραβολή και η σύγκρισις του παρόντος νομοθετήματος προς το αποτέλεσαν πρότυπον αυτού Ν.Δ. 168/73 πρόσθεταν υπέρ της γνώμης ταύτης παρέχει επιχείρημα. Διότι ενώ το Ν.Δ. 168 / 73 χαρακτηρίζει ως αμνηστευόμενα τα προεκτεθέντα αδικήματα μόνον αν «έτειναν ή οπωσδήποτε απόλβεπον εις την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως» κατά τη διατύπωσιν του περί ου πρόκειται Π .Δ. 519 / 74 απηλειωθη η τελευταία αυτή περικοπή. Και η απάλειψις δεν δύναται να θεωρηθή συμπτωματική και τυχαία, διαφυγούσα κατά την τεχνικήν διατύπωσιν του νομοθετήματος, καθ’ όσον ευθύς αμέσως ολόκληρος χρησιμοποιείται κατά τον προσδιορισμόν των εις αμνήστευσιν υπαγομένων και προ της 21 Απριλίου 1967 τελεσθεισών αξιοποίνων πράξεων, ως ακολούθως: «Ομοίως, αμνηστεύονται τα αυτά ως άνω εγκλήματα τελεσθέντα προς της 21ης Απριλίου 1967 και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή εφ’ όσον οπωσδήποτε απέβλεπαν προς την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως».
Και η ταύτη απάλειψις ολοκλήρου περικοπής, προσδιοριστικής της εννοίας και του είδους του αμνηστευομένου εγκλήματος δεν καθιστά τόσον πρόδηλον το υποστηριχθέν ότι «το περί ου πρόκειται Π.Δ. αφορά περιοριστικώς και μόνον τας εναντίον του κρατούντος μέχρι του Ιουλίου 1974 καθεστώτος πράξεις». Αλλά περί των εγκλημάτων τούτων ουδέν τίθεται θέμα δι’ ο και δεν απετέλεσαν αντικείμενον της παρούσης ερεύνης.
3. Το περιεχόμενον του υπ’ αριθ. 106/73 Ν.Δ/τος πλήρως προς το υπ’ αριθ. 168 / 73 εναρμονιζόμενον, καλύπτει δια της υπ’ αυτού καθιερουμένης παραγραφής τας πράξεις των οργάνων της πολιτείας, εφ’ όσον αύται εξηρούντο της δια του Ν.Δ. 168 / 73 χορηγούμενης αμνηστίας. Παρόμοιον όμως μέτρον δεν ηκολούθησε το Π.Δ. 519 / 74. Και ευλόγως ερωτάται: Διατί; Διότι η απάλειψις της εκτεθείσης περικοπής κατέστησε περιττήν την τοιαύτην πρόβλεψιν, ή διότι παρόμοιον μέτρον εκείτο εκτός της βουλήσεως του νομοθέτου. Κατά το αρ. 52 παρ. 3 του δια της υπ’ αριθ. 1 / 74 συντακτικής πράξεως επαναφερθέντες εν ισχύι Συντάγματος του 1952 αμνησία χορηγείται μόνον επί πολιτικών εγκλημάτων.
Και ως τοιαύτα νοούνται μόνον αι κατά της πολιτείας απευθυνόμενοι και προσβάλλουσαι δικαιώματα αυτής, εις ανατροπήν δε ή αλλοίωσιν της εν αυτή καθεστώσης κατά το ισχύον πολίτευμα πολιτικής τάξεως τείνουσαι πράξεις (Α.Π. 238 / 30, 648 /_46, 457 / 47, 237 και 311 / 50, εν Θεμ. ΜΑ’ σελ. 607, ΝΣΤ σελ. 360, ΝΗ’ σελ. 342, ΞΑ’ σελ. 738 και 904 και 228 54 Π. Χρ. ΙΔ’ σελ. 410). Δεν συγκαταλέγονται συνεπώς μεταξύ των εγκλημάτων τούτων και τα περί ων πρόκειται των κοινών ανθρωποκτονιών, τετελεσμένων και εν απόπειρα, των σωματικών βλαβών, των διακεκριμένων φθορών κ.λπ. Παραδοχήν της αντιθέτου απόψεως οδηγεί αναποτρέπτως εις ανεπίτρεπτον διεύρυνσιν της παραδεδεγμένης εννοίας του πολιτικού εγκλήματος δια του χαρακτηρισμού ως τοιούτων και των κοινών δολοφονιών! Εν προκειμένω όμως τίθεται πρόσθεταν ερμηνευτικόν πρόβλημα: το εξής: Πολιτικά μόνον εγκλήματα αμνηστεύονται. Και εδηλώθη ότι το Π.Δ. 519 / 74 αφορά μόνον και περιοριστικώς τας εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος πράξεις. Τούτων δοθέντων ερωτάται: τι προσδιορίζουν εννοιολογικώς, ως προς το πολιτικόν πάντοτε έγκλημα, αι φράσεις του Π.Δ. «και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή»; Αι πράξεις των οργάνων της πολιτείας κατά την εποχήν ταύτην, αι στρεφόμενοι κατά των πολιτικών δρώντων - εν τη εκτεθείση έννοια - ατόμων δεν είναι συναφείς προς τα τοιαύτας των καθ’ ων τα όργανα στρέφονται, εφ’ όσον Εγκλήματα συναφή θεωρούνται, κατ’ άρθρον 129 ΚΠΔ πλην άλλων και «όσα πράττονται υπό πολλών κατ’ αλλήλων, είτε συγχρόνως, είτε εις διαφόρους τόπους και χρόνους»; Και εξ ετέρου ποία η έννοια των εν προκειμένω με τα βασικά πολιτικά εγκλήματα «συναπτομένων» τοιούτων; Η επί των ανωτέρω ερωτημάτων γνώμη ημών είναι η ακόλουθος: Δέον να γίνη απαραιτήτως διάκρισις μεταξύ πολιτικών και κοινών εγκλημάτων. Και η διάκρισις αύτη συνάγεται εκ της φύσεως του προσβαλλόμενου δικαίου κατά την πραγμάτωσιν εκατέρου τούτων, εκ των ωθούντων τον δράστην και κατευθυνόντων την εγκληματικήν βούλησίν του ελατηρίων και εκ του επιδιωκομένου σκοπού. Υφίσταται βεβαίως έννοια συναφής εις τον χώρον του πολιτικού αδικήματος, αλλά αύτη αναφέρεται εις το αδίκημα το καθ’ εαυτό μεν εις το κοινόν δίκαιον υπαγόμενον μετά τίνος όμως πολιτικού αδικήματος συνδεόμενον. Και ως τοιαύτη σύνδεσις νοείται μόνον η χρησιμοποίησις των κοινών εγκλημάτων ως μέσου πραγματώσεως καθαρώς πολιτικού αδικήματος. Εκ των εκτεθέντων αβιάστως προκύπτει ότι, παρά την εκ πρώτης όψεως ευμενή γραμματικήν ερμηνείαν του νόμου, τα περί ων πρόκειται εγκλήματα των οργάνων της τότε κρατούσης πολιτειακής τάξεως δεν υπάγονται εις την δια του Π.Δ. 519 / 74 χορηγηθείσαν αμνηοτίαν. Προσθετέον τέλος ότι τα εγκλήματα ταύτα ούτε ως σύνθετα ή μικτά πολιτικά εγκλήματα δύνανται να θεωρηθούν. Σύνθετον πολιτικόν έγκλημα υφίσταται όταν δια της εγκληματικής δράσεως προσβάλλεται ή τε Πολιτεία και ιδιωτικά δικαιώματα και υφίσταται τοιαύτη προς άλληλα σχέσις, ώστε η επερχόμενη κατ’ ιδιώτου προσβολή να έχη ως άμεσον αποτέλεσμα την προπαρασκευήν, την διευκόλυνσιν και την επιτυχίαν εγκλήματος πολιτικού. Αλλά το τοιούτον υφίσταται μόνον εις τα πλαίσια της αυτής και ενιαίας εγκληματικής δράσεως, ουχί δε και εις την αντίρροπον τοιαύτην. Ούτω τα κατά του τότε δικτατορικού καθεστώτος στρεφόμενα εγκλήματα των πολιτικώς δρώντων ατόμων προσέβαλλαν ου μόνον την τότε κρατούσαν πολιτειακήν τάξιν αλλά και ιδιωτικά δικαιώματα (καταστροφαί περιουσιακών στοιχείων, κ.λπ.). Εν προκειμένω όμως πρόκειται περί πράξεων των οργάνων της πολιτείας. Και είναι λογικώς απαράδεκτον και νομικώς αοτηρικτον να θεωρήσωμεν ότι είτε τα ελατήρια (υποκειμενική θεωρία), είτε η κατεύθυνσις της εγκληματικής βουλήσεως (αντικειμενική θεωρία) των οργάνων τούτων - ενεργούντων, σημειωθήτω, προς προάσπισιν και ουχί προς κατάλυσιν της καθεστηκυίας τάξεως - ήσαν πολιτικά! Ήσαν τουναντίον καθαρώς εγκληματικά! Υφ’ οιανδήποτε όθεν εκδοχήν τα περί ων πρόκειται και ερευνώμενα ώδε εγκλήματα, δεν αμνηστεύονται. Θα ήτο και αδιανόητον άλλωστε το τοιούτον, εν όψει του είδους και της βαρύτητας των εγκλημάτων τούτων, των συνθηκών της θεσμοθετήσεως της αμνηστεύσεως, του αιτίου και του σκοπού του νομοθετήματος.
Γ. ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΜΟΝ
Α) Γενική ανάλυσις
Η εκ των εκτεθέντων πραγματικών περιστατικών επισήμανσις των προς τα γεγονότα και τα τραγικά επακόλουθα τούτων συνδεομένων υπευθύνων προσώπων δεν παρίσταται εύκολος. Διότι, ως και εν αρχή της παρούσης ετονίσθη, πάντες πλην των φοιτητών εξεμεταλλεύθησαν το λεγόμενον σπουδαστικόν κίνημα και ο χώρος του Πολυτεχνείου μετεβλήθη εις αιματοβαφή στίβον ενός απηνούς και εξοντωτικού αγώνος φανατικών πολιτικών αντιθέσεων. Και ακόμη διότι ουδεμίαν προς τα τραγικά επακόλουθα των γεγονότων τούτων είχε σχέσιν το καθ’ ύλην υπεύθυνον και αρμόδιον Υπουργείον Παιδείας και κατ’ επέκτασιν η Κυβέρνησις Σ. Μαρκεζίνη. Επιβάλλεται όθεν η δια μέσου του περιβάλλοντος την όλην υπόθεσιν ιδιόμορφου, περιέργου και εν πολλοίς σκοτεινού κλίματος αναζήτησις των πράγματι υπευθύνων και η εν συνεχεία κατονομασία τούτων. Τονιστέον κατ’ αρχήν ότι ουδεμία, καθ’ ημάς, βαρύνει ποινική ευθύνη μέλος της τότε πολιτικής Κυβερνήσεως, δια τους κάτωθι λόγους: Κατά το τότε ισχύον Σύνταγμα άπασαι αι εις τα Υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Ασφαλείας αφορώσαι αρμοδιότητες ανήκον εις τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας. Εις τούτον ομοίως υπήγοντο και αι υπηρεσίαι πληροφοριών.
Με τον φοιτητικόν κόσμον και τα ζητήματα των ησχολούντο πέντε (5) ειδικώτεραι υπηρεσίαι πληροφοριών, αι εξής: α) Η Διεύθυνσις Νεότητοςτου Υπουργείου Προεδρίας, β) Το «Σπουδαστικόν Τμήμα» της Γενικής Ασφαλείας, γ) Η ΓΔΕΑ (YEA), δ) Η ΚΥΠ και ε) Η ΕΣΑ δια του ειδικού Ανακριτικού Τμήματος της. Άπασαι αι ανωτέρω Υπηρεσίαι, τελείως ασυντόνιστοι μεταξύ των, είχον σωρείαν πρακτόρων μεταξύ του φοιτητικού κόσμου. Και το μόνον Υπουργείον, όπερ εστερείτο οιασδήποτε τυπικής αρμοδιότητος ήτο το Υπουργείον Παιδείας (Οράτε κατάθεσιν Παν. Σιφναίου). Απληροφόρητον επομένως παρέμενε το μόνον αρμόδιον Υπουργείον και ουδέν ο τότε Υπουργός εγνώριζεν επί των τεκταινομένων εις τον υπ’ αυτού ελεγχόμενον χώρον κυβερνητικής δραστηριότητος. Δι’ ο και εις την ενώπιον ημών κατάθεσίν του τονίζει τα εξής: «Έντιμος υπάλληλος της ΚΥΠ με εβεβαίωσεν ότι κατά την Πέμπτην και Παρασκευήν 15 και 16 Νοεμβρίου 1973, ευρίσκοντο εντός του Πολυτεχνείου στελέχη της ΚΥΠ και έτερον λίαν αξιόπιστον πρόσωπον μου είπεν ότι είδεν εντός του Πολυτεχνείου δεκάδας ανθρώπων… της ΕΣΑ (εξ επισήμων ούτω χειλέων επιβεβαιούνται τα υπό του πράκτορος της ΚΥΠ Δ Πίμπα κατατιθέμενα). Πιστεύω ότι οι κινηθέντες τον Νοέμβριον ελάχιστοι φοιτηταί δεν είχον την παραμικράν συνείδησιν του τι ετεκταίνετο. Ουδέ και εγώ το εγνώριζον, αλλ’ ενόμιζον μόνον ότι θα εματαιούντο αι εκλογαί και η αποκατάστασις της ελευθερίας υπέρ ης εκόπτοντο… Το συμπέρασμα μου είναι ότι η οργάνωσις μικροεπαναστάσεως της 16-11-1973 ήτο εξωφοιτητική, έφερε μάλιστα και κάποιον επιτελικήν σφραγίδα. Οι οργανωταί Έλληνες ή ξένοι ή και αμφότεροι εγνώριζον βεβαίως τας αντικαθεστωτικάς διαθέσεις των νέων, πιθανόν δε και εντέχνως να υπεκίνησαν ή να επέσπευσαν την εκδήλωσιν, δια να την χρησιμοποιήσουν ως κάλυμμα της ιδικής των προμελετημένης εκδηλώσεως.
Στόχος των άμεσος ήτο «η πρόληψις των δηλώσεων Μαρκεζίνη και η ματαίωσις των εκλογών» (οράτε κατάθεσιν). Προς την άποψιν ταύτην πλήρως στοιχείται και ο τότε Πρωθυπουργός, όστις και ειδικώτερον την πηγην της ανωμαλίας ταύτης προσδιορίζων μετά σαφήνειας τονίζει ότι αι τοιαύται απόψεις και σκέψεις του «δεν αναφέρονται βεβαίως εις τους ιδεολόγους ή θερμόαιμους νέους ή τας παρασυρόμενος μάζας». Χαρακτηριστικόν της αγνοίας του τότε Πρωθυπουργού περί της κινήσεως των αρμάτων και του στρατού και της αναπτύξεως της όλης επιχειρήσεως είναι το ότι ούτος επληροφορήθη περί πάντων τούτων κατά την 1ην πρωινήν ώραντης 17-1-1973 παρά του παρ’ αυτώ υφυπουργού, όστις τυχαίως ομοίως αντελήφθη την κίνησιν των αρμάτων, κατερχομένων ήδη προς το Πολυτεχνείον. Ευλόγως δε, διότι ολίγας μόνον ώρας προηγουμένως, αλλά, ως και ανωτέρω ετονίσθη, είχον συμφωνηθή. Η κατά την 13.30 ώραντης 16.11.1973 τερματισθείσα επίσημος σύσκεψις των υπευθύνων κυβερνητικών παραγόντων, είχε χαράξει σαφώς τον τρόπον της αντιδράσεως έναντι των φοιτητικών ταραχών και των περί το Πολυτεχνείον εκδηλώσεων: ήπιος τρόπος, αποφυγή βίας, απαγόρευσις δακρυγόνων και μόνον εν εσχάτη ανάγκη ρίψις αυτών και αυστηρά απαγόρευσις πυροβολισμών.
Παραλλήλως, όμως, προς ταύτα ή και προηγουμένως άλλαι εις άλλους χώρους ελαμβάνοντο αποφάσεις: Αι πάσης φύσεως πολιτικοί τάσεις και αποχρώσεις από της δεξιάς μέχρι της αριστεράς των ποικίλων ήδη και πολλών αποχρώσεων διεισδύουν εις το κίνημα των φοιτητών και το πολιτικοποιούν ενούμενοι εις την κατά της δικτατορίας αντίθεσιν και την δια την πτώσιν της κοινήν επιδίωξιν. «Το Κόμμα μας - γράφει ο παρανόμως τότε εκδιδόμενος «Ριζοσπάστης» εις το φύλ. υπ’ αρ. 65 - πάλευε να μετατρέψη την οργή τους σε κινητοποίηση, έτσι που να οξυνθούν οι αντιθέσεις… να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι πάλης για τις επικείμενες συγκρούσεις με την δικτατορία… στάθηκαν σοβαρός παράγοντας του φοιτητικού κινήματος…». Δι’ ο και η βίαια αντίδρασις της ΕΣΑ μετά την επικράτησιν του Αρχηγού της, δια της από 12-12-1973 γνωστής ανακοινώσεως της, δι’ ης κατηγορεί τους Καθηγητάς του Πολυτεχνείου, στηλιτεύει την συμπεριφοράν της Συγκλήτου, η οποία «επιμένει να ομιλή περί ασύλου του Πολυτεχνείου κατά μίαν αδιανόητον αντίληψιν», ομιλεί περί αναρχικών στοιχείων και λαϊκών κινητοποιήσεων και το σπουδαιότερον αποκαλύπτει τας κατά την εποχήν των γεγονότων προθέσεις και διαθέσεις της δια των φράσεων: «Οι αναρχικοί εκμεταλλευόμενοι… και την χλιαράν αντιμετώπισιν της όλης καταστάσεως υπό των αρμοδίων οργάνων της πολιτείας και ενθαρρυνόμενοι και υποκινούμενοι υπό παραγόντων του εξωτερικού (αιδημόνως αποσιωπάται ο ρόλος της ιδίας και των άλλων!) εξήλθον του Πολυτεχνείου και προέβησαν εις εμπρησμούς και καταστροφάς, δημιουργήσαντες εικόνα Δεκεμβριανών εις το Κέντρον των Αθηνών» (οράτε ταύτην μεταξύ των εγγράφων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου). Η ΚΥΠ εξαπολύει τους πράκτορας της, οι οποίοι παρατηρούν, παρακολουθούν και εις παντοίας πράξεις βιαιότητας εξωθούν τους ανύποπτους σπουδαστάς. (Οράτε καταθέσεις Σιφναίυο και Πίμπα). Ο τελευταίος ούτος αποκαλύπτει χαράκτηριστικώς ότι μέγα ήτο το πλήθος των εις το Πολυτεχνείον πρακτόρων της ΚΥΠ, οι οποίοι εφωτογράφιζον τους πρωτεργάτας της κινήσεως και κατέγραφαν εις μαγνητοταινίας τας συνομιλίας των, διένειμαν προκηρύξεις μεταξύ των σπουδαστών προς επηρεασμόν των, εναντίον της τότε καταστάσεως, παρημπόδιζον την εντός του Πολυτεχνείου εισαγωγήν τραυματιών προκειμένου να διακομίζωνται ούτοι εις το Ρυθμιστικόν ή αλλαχού, ένθα η αστυνομία ήτο παρούσα δια τα περαιτέρω, κατέστρεφαν διάφορα αντικείμενα του Πολυτεχνείου και εξωθούν ακολούθως τους φοιτητάς να οπλισθούν δια ξύλων και σιδήρων «για να χτυπήσουν τους μπάτσους της χούντας», επεζήτησαν να προμηθευθούν χημικά προϊόντα εκ των εργαστηρίων του Χημείου του Πολυτεχνείου δια να κατασκευάσουν εκρηκτικός ύλας, έρριψαν την ιδέαν προμήθειας όπλων εις τους φοιτητάς, κ.λπ., προσκρούσαντες όμως εις την αποφασιστικήν και σθεναράν άρνησιν των νέων της Συντονιστικής Επιτροπής Σπουδαστών. Η ΕΣΑ διαθέτει άνδρας εν πολιτική περιβολή εντός και εκτός του Πολυτεχνείου, οίτινες ομοίως παρακολουθούν αλλά και βαναύσως κακοποιούν τους πολίτας. Στρατιωτικαί υπηρεσίαι πληροφοριών ειδικούς των πράκτορας αποστέλλουν εντός του Πολυτεχνείου. Αι στρατιωτικοί δυνάμεις ευρίσκονται από νωρίς εν επιφυλακή ενώ παρά του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, δίδεται η εντολή να κινηθούν δυνάμεις στρατιωτικοί προς ενίσχυσιν της ενταλθείσης προς υποβολήν της αιτήσεως και εν συνεχεία καταλυθείσης ουσιαστικώς αστυνομίας. Και η επιχείρησις σμικρύνεται μεν περιγραφικώς ως προς τας διαστάσεις της και την ισχύν των δυνάμεων (ολίγαι δυνάμεις και τρία ή τέσσερα άρματα μάχης), ως ενέργεια δε ψυχολογικού επηρεασμού και εκφοβισμού εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται! Παραδόξως όμως και μελαγχολικώς ήδη πάντα ταύτα ηχούν εις τα ώτα όλων, όσων έζησαν την τραγικότητα των στιγμών ή ητένισαν το μέγεθος της καταστροφής! Διότι, ανεξαρτήτως των περί του περιεχομένου της αποφάσεως Παπαδόπουλου υποστηριζόμενων, το μεν σαφώς υπό των τότε στρατιωτικών ηγητόρων κατατίθεται ότι «απεφασίσθη από κοινού μετά των αρχηγών όπως το διατεθησόμενον εις το Πολυτεχνείον συγκρότημα των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ισχυρόν εις μέσα» (κατάθ. υπ’ αριθ. 133), το δε εκ των διαδραματισθέντων και των αιματηρών αποτελεσμάτων ελεγχόμενη η προϋπάρξασα διάφορος δήθεν απόφασις κρίνεται ανακριβής. Εάν υπήρξεν παρέκκλισις η ανυπακοή θα έδει εγκαίρως να επισημανθή, να στηλιτευθή και να κολασθή. Δεν είναι δε δυνατόν να υποστηριχθή ότι εις το κύμα αυτό της βιαιότητας και το πανδαιμόνιον των πυροβολισμών δεν κατέστη δήλη οιαδήποτε παρέκκλισις εκ της αποφάσεως του Προέδρου, ούτε ανεφάνησαν εκδηλώσεις ανυπακοής, δια να επέλθη άμεσος, αυστηρά και οργίλη η αντίδρασις του πανίσχυρου τότε εκφραστού της πολιτειακής βουλήσεως. Το αυτό ομοίως λεκτέον και δια τους τότε υπευθύνους στρατιωτικούς ηγήτορες, οίτινες ωσαύτως υποστηρίζουν τα περί προθέσεως ψυχολογικού επηρεασμού και εκφοβισμού και υπάρξεως αυστηρών διαταγών δια την μη ρίψιν πυροβολισμών, εκφράζουν δε την οδυνηράν έκπληξίν των διότι εφονεύθησαν άνθρωποι εκ των ριπτομένων βολών. Πιστεύομεν βεβαίως ότι οι περί ων πρόκειται στρατιωτικοί ηγήτορες δεν υπήρξαν ομόψυχοι, των επιδιωξάντων τότε την βίαν και την χρήσιν των όπλων, είχον όμως υποχρέωσιν να πράξουν τα καθ’ εαυτούς δια να την αποτρέψουν, δι’ ο και άλλως εκτιμάται η ευθύνη αυτών. Ώφειλον, εφ’ όσον αύτη ήτο η επί του προβλήματος θέσις των και τοιαύτη η αληθής πρόθεσίς των, να κινήσουν την κατά των παραβατών των διαταγών των πειθαρχικήν αλλά και ποινικήν δίωξιν επί τη κατηγορία της στάσεως (αρθρ. 63 παρ. 1 εδ. γ’ ΣΠΚ - βιαιοπραγίαι κατά προσώπων ή πραγμάτων), της απείθειας (άρθρον 64 παρ. 1 εδ. α’ ΣΠΚ - άρνησις υπακοής εις τας διαταγάς ανωτέρων), της παραβάσεως στρατιωτικής εντολής (αρ. 72 παρ. 1 γ’ ΣΠΚ) και των άσκοπων πυροβολισμένων (αρ. 103 εδ. β’ ΣΠΚ) εφόσον διεπιστώθη ότι στρατιωτικοί επυροβόλουν αυτοβούλως και άνευ ευλόγου αιτίας, πλήθος ανθρώπων φονεύσαντες και περισσοτέρους σοβαρώς τραυματίσαντες. Ουδέν όμως τούτων, των πολύ φυσικών και αναμενόμενων εγένετο, αλλ’ άντικρυς αντίθετος συμπεριφορά επεδείχθη. Ούτω ο μεν τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικόν λαόν, εις ο αναγγέλλων την επαναφοράν του στρατιωτικού νόμου, ωμίλει περί αναρχικών εκδηλώσεων και περί συνωμοσίας των εχθρών της Δημοκρατίας και της ομαλότητας και διεβεβαίου περί της αποφάσεως του να προάσπιση την γαλήνην, τας κατακτήσεις και την ασφάλειαν του ελληνικού λαού (εφημερίδες της 18.11.1973), ο δε τότε Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, υποδεχόμενος τον Πρωθυπουργόν εις το Μέγαρον του Αρχηγείου, ωμίλησεν ομοίως περί αναρχικών εκδηλώσεων εις τον φοιτητικόν χώρον και απεκάλυψεν ότι διαβλέπουσαι αι ένοπλοι δυνάμεις τας πιθανάς εξελίξεις, ηύξησαν την ετοιμότητα των και διετάχθησαν να παρέξουν την υποστήριξίν των προς αποκατάστασιν της τάξεως, αναλαβούσαι την εκκαθάρισιν του Πολυτεχνείου και του πέριξ χώρου (εφημερίδες της 21-11-1973). Αμφότεροι δε περί αναίμακτου ωμαλουν επιχειρήσεις και ως ασύστολα ψεύδη εχαρακτήριζαν τα περί πυροβολισμών «διαδιδόμενα»! Αι τοιαύται θέσεις υπεστηρίχθησαν και εκαλύφθησαν ακολούθως και υπό του τότε Πρωθυπουργού δια δηλώσεων του εις το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων. Φρονούμεν όμως, εν όψει, πάντων, των εκτεθέντων, ότι η τοιαύτη εκδήλωσις συνιστά καθαράν πολιτικήν πράξιν και δεν θεμέλιοι, ούτε βεβαίως αποδεικνύει, οιανδήποτε ποινικήν ευθύνην, αυτού τε και των Υπουργών του: Εθνικής Αμύνης, Δημοσίας Τάξεως και Εθνικής Παιδείας, οίτινες ομοίως δεν έσχον ανάμιξιν ενεργόν εις τα γεγονότα και την αντιμετώπισιν τούτων, ούτε παράλειψίς τις αξιόποινος τους βαρύνει. Η ουσιαστική θέσις του τότε Πρωθυπουργού ήτο αντίθετος προς πάσαν έννοιαν βίας, δι’ ο και ευλόγως, αλλά και ευστόχως, παρατηρεί ότι «εάν είχα προλάβει να κάμω την συνέντευξιν της 17-11-1973 ίσως άλλη θα ήτο η εξέλιξις των πραγμάτων και ιδίως δεν θα είχομεν θρηνήσει τα θύματα δια τα οποία κάθε ελληνική ψυχή βαθυτάτην αισθάνεται οδύνη» (οράτε κατάθεσιν). Και το συμπέρασμα είναι ότι υπεράνω των αφηρημένων και αορίστων πλατωνικών εξορκισμών κείται η εκ της πραγματικότητας αναφαινομένη αλήθεια. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ζηλώσας ίσως δόξαν Ντε Γκωλ, δια την εκμετάλλευσιν του φοιτητικού κινήματος, απηγόρευσεν εις την Αστυνομίαν την έγκαιρον προς πρόληψιν των γεγονότων επέμβασιν και διεκήρυσσεν: «Ας τα σπάσουν. Ας κάψουν και το Πολυτεχνείον. Ας κατεβούν και στους δρόμους. Ας σπάσουν και βιτρίνες» (κατάθεσις Σιφναίου). Αιφνιδίως όμως και άγνωστον διατί και πώς η γνώμη του καταστρέφεται και διατάσσει την κινητοποίησιν των Ενόπλων Δυνάμεων, βοηθούμενος εν τούτω υπό των τότε υπευθύνων ηγητόρων του Στρατεύματος και δη των: Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων και Διοικητών ΑΣΔΕΝ και ΣΔΑ. Και η επί μίαν 7ετίαν ζηλοτύπως κλειστή παραμείνασα πυξίς της Πανδώρας ανοίγεται! Αντελήφθη προφανώς την εις βάρος του από του Αυγούστου ήδη 1973 υποβόσκουσαν κίνησιν των Ρουφογάλη, Ιωαννίδη, Μπονάνου (κατάθεσις Σιφναίου) και προσπαθεί να αντίδραση δια της εγκαίρου καταστολής της υπό των άλλων ήδη εκμεταλλευόμενης προφανώς εξεγέρσεως, έχων αποφασίσει ενδεχομένως, και αναβολήν των υπό της Κυβερνήσεως Μαρκεζίνη υπεσχημένων εκλογών. Και εις την κίνησιν όμως ταύτην υπερφαλαγγίζεται. Διότι το σχέδιον ήτο έτοιμον και οι εκτελεστοί του πλήρως προετοιμασμένοι και αποφασιστικοί. Δεν ήτο βεβαίως συμπτωματική και τυχαία η εις το κέντρον της Αμέσου Δράσεως της Αστυνομίας παρουσία των Αξιωματικών Λουπάση, Λούκουτου και Ντερτιλή, πιστών εις τον Δημήτριον Ιωαννίδην, ως εδείχθη μετά την κατά την 25-11-1973 επικράτησιν τούτου, ούτε άνευ σημασίας η έκδηλος ανησυχία του τελευταίου, συνεχώς ερωτώντας αν έφθασαν τα άρματα εις το Πολυτεχνείον και επενέβησαν και η εσπευσμένη εκ του Κέντρου αναχώρησίς του ίνα μεταβή ο ίδιος προσωπικώς εις το Πολυτεχνείον, διότι - καθ’ α εδήλωσεν εις επήκοον πάντων «αργούνε πολύ και θα πάω μόνος μου». Και μετέβη τω όντι σημαντικόν διαδραματίσας εις την όλην επιχείρησιν ρόλον (οράτε καταθέσεις υπ’ αριθμ. 99, 159, 221 και 268). Παρά ταύτα ο τότε Διοικητής ΑΣΔΕΝ καταθέτει ότι ούτος ήτο απλώς σύνδεσμος μεταξύ της Αστυνομίας και της ΑΣΔΕΝ και ουδεμίαν είχεν αρμοδιότητα να επέμβη καθ’ οιονδήποτε τρόπον! Ο Στρατηγός αμετανοήτως επίστευεν ότι ο περί ου πρόκειται Συνταγματάρχης θα εσέβετο την έννοιαν της στρατιωτικής πειθαρχίας. Μετ’ ολίγον όμως τραγικώς διεψεύσθη διότι ο ίδιος, υπό κατωτέρων του συνελήφθη! Οι Ιωαννίδης και Ρουφογάλης, δια των εις αυτούς πιοτών Αξιωματικών και πρακτόρων, επηρεάζουν σοβαρώς και σαφώς την όλην επιχείρησιν, εξαπολύοντες κύμα βιαιοτήτων και πυροβολισμών, επί τω τέλει της δημιουργίας ευνοϊκών δια την προαποφασισθείσαν κίνησιν συνθηκών ασφαλείας, αναταραχής και συγκρούσεων. Και εις το καταλλήλως ήδη προετοιμασθέν και κράτησαν ιδιόμορφον κλίμα συγχύσεως, πανικού και συγκρούσεων, οργιάζουν οι κοινοί δολοφόνοι ενσπείροντες αδιστάκτως τον θάνατον εις βάρος αθώων και αόπλων νέων ανθρώπων, το μέγα αμάρτημα των οποίων ήτο ότι εζήτουν «Ελευθερίαν και Δημοκρατίαν». Και περιέργως ο μηδεμίαν έχων αναλάβει αποστολήν εις την επιχείρησιν τότε Διευθυντής της ΕΣΑ Δημήτριος Ιωαννίδης, μεταβαίνει περί ώραν 04.00 της 17-11-1973 εις τον χώρον του Πολυτεχνείου. Και ουδείς, ούτε και ο ίδιος αποκαλύπτει διατί! Διότι είναι αστείον το λεχθέν ότι μετέβη απλώς εκ… περιέργειας! Ειδικώς δέον ενταύθα να σημειωθή ότι δεν είναι άμοιρον σημασίας τινός το πλήρως εκ της ερεύνης βεβαιωθέν ότι οι νέοι ούτοι του Πολυτεχνείου, ως αναρχικοί, ευκόλως και ανενδοιάστως χαρακτηριζόμενοι, δεν εφόνευσαν, δεν εκακοποίησαν και ουδένα σοβαρώς ετραυμάτισαν, αλλ’ οι ίδιοι και το ανώνυμον πλήθος υπήρξαν τα εξιλαστήρια θύματα των περί «Δημοκρατίας» περιέργων αντιλήψεων των «ηρώων» της εποχής και των αδίστακτων οργάνων των!
Και η Αστυνομία ποίον ρόλον διεδραμάτισεν εις την όλην αυτήν επιχείρησιν; Συνήργησε δια της συμπεριφοράς των υπευθύνων τότε ηγητόρων της εις την επιβολήν της θελήσεως τρίτων. Ούτω μολονότι εις αυτήν ανήκεν η ευθύνη, αλλά και η κατά νόμον δικαιωματικότης, δια την αντιμετώπιση/ των συγκεντρώσεων και των εξ αυτών ταραχών, κατ’ αρχήν μεν απρακτεί και τηρεί στάσιν εφεκτικότητος, ευνοούσαν την οργάνωσιν και διόγκωσιν του κινήματος, εξ ετέρου διατηρεί εις συνεχή και εξαντλητικήν επιφυλακήν και εγρήγορσιν τους αστυνομικούς υπαλλήλους, με συνέπειαν την επικίνδυνον ως εκ καμάτου και της συσσωρευμένης αγανακτήσεως - ως εκ των επιθέσεων και των προπηλακισμών - φόρτισιν του ψυχισμού των και τέλος δέχεται να υποβάλη την αίτησιν δια την επέμβασιν των Ενόπλων Δυνάμεων και συμμετέχει εις σειράν ενεργειών και εκδηλώσεων, παρανόμων, των ακολούθων: την κατά παράβασιν των κειμένων διατάξεων βιαίαν διάλυσιν των συναθροίσεων, την δυναμικήν παραβίασιν του Πανεπιστημιακού ασύλου, παρά την ρητώς εκφρασθείσαν αντίθετον άποψιν του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας και την άνευ γνώμης των εκπροσώπων της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης χρήσιν των όπλων. Τέλος δια του τότε Αρχηγού της διέταξεν τη σύλληψιν πλήθους ατόμων, οι περισσότεροι των οποίων αναμφισβητήτως δεν ήσαν ούτε «πρωταίτιοι» ούτε «υπεύθυνοι» της συναθροίσεως και των εκδηλώσεων και αίτινες παρανόμως κατεκρατήθησαν. Υπήρξαν ομοίως και μεμονωμένα αστυνομικά όργανα, υπό της ερεύνης - εις το πλήθος των αγνώστων - εντοπισθέντα, τα οποία υπήρξαν δράσται συγκεκριμένων αξιοποίνων πράξεων.
Δια την κατά νόμον θεμελίωσιν της υπαιτιότητος των καθ’ ημάς υπευθύνων τονιστέα και τα ακόλουθα:
1) Η κατά νόμον αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, πλην άλλων, περιλαμβάνει και το καθήκον προστασίας της ζωής, της σωματικής ακεραιότητος, της τιμής, της ελευθερίας και της περιουσίας των πολιτών. Συνεπώς οι τότε ηγέται του Στρατού και της Αστυνομίας είχαν ως εκ του νόμου και της αποστολής των, το ιερόν καθήκον να προασπίσουν την ζωήν και σωματικήν ακεραιότητα των εις την συνάθροισιν πολιτών έναντι των πάσης φύσεως κακοποιών ή των εγκληματικώς δρώντων οργάνων των κατά το περί ου πρόκειται αιματηρόν τριήμερον. Και τούτο μη πράξαντες, ήτοι τους γνωστούς και αγνώστους δράστας μη παρεμποδίσαντες εις το φονικόν έργον των, εγένοντο υπαίτιοι απλής συνεργείας εις τας κυρίας πράξεις αυτών αρνητικώς εκδηλωθείσης, ήτοι δια παραλείψεως εκτελέσεως του εκ του νόμου και της αποστολής των τεκτομένου καθήκοντος (αρ. 15 και 47 ΠΚΝ Χωραφά: Γεν. Αρχαί Π.Δ. παρ. 98 III Α σελ. 328, Αγγ. Μπουροπούλου: Ερμ. Π.Κ. υπ’ αρ. 47 σελ. 148 ομοίως σχετικώς Α.Π. 248 / 68 Π. Χρ. ΙΣΤ σελ. 511 επ.). 2) Ουδέν ουδαμόθεν τίθεται πρόβλημα «προσταγής», συνεπαγόμενης άρσιν του αδίκου χαρακτήρας των εξ αιτίας των πυροβολισμών ιδία τελεσθεισών αξιοποίνων πράξεων. Και τούτο διότι δεν συνέτρεξαν αι κατ’ αρ. 21 Π.Κ. προϋποθέσεις εν τη εκτελέσει των περί ων πρόκειται εγκληματικών πράξεων. Οι πάντες ούτω αρνούνται την ύπαρξιν διαταγής προς ρίψιν και εκφοβιστικών, έστω, βολών. Και υπάρχουσα όμως τοιαύτη, όπερ απολύτως αληθές, καθ’ ημάς και πλήρως εξακριβωμένον ως προς τα έμπροσθεν του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως διαδραματισθέντα, «δεν εδόθη κατά τους νομίμους τύπους και παρά της αρμοδίας Αρχής» ως ανωτέρω αναλυτικώς ετονίσθη. Δεν συνεπάγεται όθεν τα κατά νόμον καταλυτικά του αξιοποίνου, αποτελέσματα.
β) Ειδικωτέρα επισήμανσις
Δύνανται ήδη να κατονομασθούν προς διευκόλυνσιν του ανακριτικού έργου, οι εκ της ερεύνης προκύπτοντες και κατά την γνώμην ημών υπεύθυνοι της περί ης πρόκειται τραγωδίας, κατά νομικήν αξιολόγησιν του ρόλου εκάστου εις ταύτην.
1) Γεώργιος Χρ. Παπαδόπουλος, τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
2) Δημήτριος Αριστοτ. Ιωαννίδης, Υποστράτηγος, ε.α. τότε διοικητής της ΕΣΑ και
3) Μιχαήλ Ρουφογάλης, Υποστράτηγος ε.α., τότε Αρχηγός της ΚΥΠ. Φέρονται ως ηθικοί αυτουργοί ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως (τετελεσμένων και εν απόπειρα) επικινδύνων σωματικών βλαβών, διακεκριμένων φθορών και προκλήσεων εις τέλεσιν κακουργημάτων ή πλημμελημάτων, πράξεων υπό γνωστών και αγνώστων - τη ερεύνη - δραστών, τελεσθεισών (ως κατωτέρω). Παρατηρητέον ενταύθα ότι ο ηθικός αυτουργός δεν δρα κατά του αντικειμένου του εγκλήματος, αλλά επιδρά επί της βουλήσεως του υποκειμένου, ίνα προκολέση απόφασιν αυτού προς εκτέλεσιν της αδίκου πράξεως. Και ως γνωστόν δεν είναι απαραίτητον να προκαθορισθή εν ταις λεπτομερείαις της η υπό εκτέλεσιν πράξις, ουδέ το πρόσωπον εις βάρος του οποίου θα τελεσθή (ΑΠ 334 / 58 Π. Χρ. Α’ 151). Ομοίως δεν είναι απαραίτητον όπως αποκαλυφθή και γνωσθή ο αυτουργός του εγκλήματος (ΑΠ 37 / 1969 Γ. Χρ. Ιθ’ 208).
4) Νικόλαος Ντερτιλής, Ταξίαρχος, τότε επιτελάρχης ΑΣΔΕΝ, αυτουργός ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως εις βάρος νεαρού σπουδαστού και ηθικός αυτουργός ετέρων ανθρωποκτονιών (τετελεσμένων και εν απόπειρα) ως και σωματικών βλαβών.
5) Δημήτριος Ιωάννου, Ζαγοριαννάκος, Αντιστράτηγος ε.α. τότε Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων, διατάξας την κίνησιν των τμημάτων στρατού.
6) Κωνσταντίνος Ιωάννου Μαυροειδής, Αντιστράτηγος ε.α. τότε Δ / ντής ΑΣΔΕΝ, έχων τον συντονισμόν και το γενικόν πρόσταγμα της επιχειρήσεως.
7) Νικόλαος Κων. Ραφαηλάκης, Αντιστράτηγος ε.α., τότε Δ / ντής της ΣΔΑ, παριστάμενος κατά την εκτέλεσιν της επιχειρήσεως και εποπτεύων ταύτης.
8) Νικόλαος Αριστ. Δασκαλόπουλος, τότε Αρχηγός Αστυνομίας, εποπτεύων των Αστυνομικών Δυνάμεων.
9) Λουκάς Γεωργίου Χριστολουκάς, τότε Διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών, υπεύθυνος των ενεργειών των αστυνομικών δυνάμεων ως προς την αντιμετώπισιν των εκδηλώσεων.
10) Θρασύβουλος Γιοβάνης, Ταξίαρχος, τότε Συνταγματάρχης, επικεφαλής των στρατιωτικών τμημάτων εις την κατά του Πολυτεχνείου επιχείρησιν.
Άπαντες εμφανίζονται ως απλοί συνεργοί του ως είρηται, του ηθικού αυτουργού, δια της παροχής θετικής συνδρομής εις αυτόν εν τω πλαισίω της αρμοδιότητος εκάστου, απλοί ομοίως συνεργοί των γνωστών και αγνώστων εγκληματιών εν τη διαπράξει των ανθρωποκτονιών και σωματικών βλαβών, της τοιαύτης συνδρομής των εκδηλωθείσης, ως ετονίσθη ήδη αρνητικώς, ήδη δια παραλείψεως εκτελέσεως του εκ του νόμου και της αποστολής των τικτομένου ιερού καθήκοντος προασπίσεως της ζωής και σωματικής ακεραιότητος των πολιτών έναντι των πάσης φύσεως κακοποιών και των εγκληματικώς δρώντων οργάνων των. Ο εξ αυτών Νικόλαος Δασκαλόπουλος, τυγχάνει ομοίως και έμμεσος αυτουργός παρανόμου συλλήψεως και κατακρατήσεως των συλληφθέντων.
11) Σπυρίδων Σταθάκης, Ίλαρχος τεθωρακισμένων, διατάξας την είσοδον του άρματος εντός του Πολυτεχνείου, αυτουργός αποπειρών ανθρωποκτονίας των επί των κιγκλιδωμάτων της πύλης του Πολυτεχνείου ευρισκομένων σπουδαστών, ιδία δε της διαφυγούσης τον θάνατον και βαρύτατα μόνον τραυματισθείσης Π. Ρηγόπουλου.
12) Σταύρος Βαρνάβας, Αντιστράτηγος ε.α., Δ / ντής του εν τω Υπουργείω Δημοσίας Τάξεως Μικτού Επιτελείου. Ηθικός αυτουργός ανθρωποκτονιών (μιας τετελεσμένης και πολλών εν απόπειρα) ως διατάξας την χρήσιν των όπλων κατά του πλήθους.
13) Ηλίας Τσιαούρας ή Τσαπούρης, αυτουργός ανθρωποκτονιών (μιας τετελεσμένης και πολλών εν απόπειρα) και παρανόμου οπλοφορίας δια πολεμικού όπλου.
14) Ευάγγελος Κων. Μαντζώρος, Ανθυπίλαρχος τότε τεθωρακισμένων, αυτουργός αποπειρών ανθρωποκτονίας και επικινδύνων σωματικών βλαβών (κατάθ. υπ’ αριθμ. 241 και 242).
15) Υπίλαρχος Μιχαήλ Γουνελάς, Ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, Αξιωματικοί του ΚΕΤΘ, λαβόντες μέρος εις την κατά του Πολυτεχνείου επιχείρησιν. Φέρονται ως αυτουργοί ή ηθικοί αυτουργοί αποπειρών αυτοκτονίας και επικινδύνων σωματικών βλαβών (καταθέσεις υπ’ αριθμ. 72, 76 και 116).
16) Αστυφύλαξ υπό στοιχεία Λ 21 Ηλίας Καραδήμας και δεύτερος τοιούτος υπό το μικρόν όνομα Νικόλαος, εκτελούντες υπηρεσίαν εν τω Ρυθμιστικά) Κέντρω Αθηνών την νύκτα της 16ης προς 17ην Νοεμβρίου 1973, τυγχάνουν συναυτουργοί μετ’ άλλων αγνώστων, ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και επικινδύνων σωματικών βλαβών εις βάρος τραυματιών και των συνοδών τους (καταθ. υπ’ αριθμ. 72, 76 και 116).
17) Βασίλειος Γεωργίου Μπουκλάκος, τότε Διοικητικός Δ / ντής του Ρυθμιστικού, απλούς συνεργός, δια της παροχής υλικής και ψυχικής συνδρομής, εις τους υπό στοιχ. 15 κατηγορουμένους και αυτουργός παρανόμου οπλοφορίας, απειλών και βλασφημίας εις βάρος των τραυματιών και των συνοδών του.
18) Δημήτριος Κων. Κατσούλης, Ταγματάρχης Χωροφυλακής, τότε στέλεχος της ΚΥΠ, απλούς μεν συνεργός του υπό στοιχ. 3 ηθικού αυτουργού, δια της παροχής θετικής εις αυτόν συνδρομής εν των πλαισίω της αρμοδιότητος τους και απλούς ομοίως συνεργός των γνωστών και αγνώστων εγκληματιών εν τη διαπράξει ανθρωποκτονιών και σωματικών βλαβών, δια παραλείψεως ως ανωτέρω της τοιαύτης συνδρομής του εκδηλωθείσης.
19) Δημήτριος Παναγ. Πίμπας, αυτουργός προκλήσεων εις διάπραξιν κακουργήματος ή πλημμελήματος.
20) Ο υπ’ αριθμ. 472 αστυφύλαξ (κατάθ. υπ’ αρ. 229), αυτουργός απόπειρας ανθρωποκτονίας νεαρού μαθητού έμπροσθεν του Μητροπολιτικού Ναού την 17-11-1973.
21) Αγνώστων στοιχείων αστυφύλαξ του Γ’ Αστυνομικού Τμήματος, ευρισκόμενος εν υπηρεσία περί ώραν 14.30 της 17-11-1973 αυτουργός επικινδύνου σωματικής βλάβης εις βάρος του Δημοσθένους Σαμούρη, ιατρού (καταθ. υπ’ αριθμ. 145), μεταβάντος αυτόθι κατά την διαδικασίαν παραλαβής του νεκρού αδελφού του.
22) Ιωάννης Νικ. Καλύβας, Υπαστυνόμος, αυτουργός επικινδύνων σωματικών βλαβών εις βάρος των εξερχόμενων του Πολυτεχνείου σπουδαστών (κατάθ. Θεοδ. Καλούδη, υπ’ αριθμ. αρ. 104).
23) Σάκης Ταμπούρης, Ιωάννης Κουρής και Σωτήριος Νάνος, αρχιφύλακες του ΛΖ’ Αστυνομικού Τμήματος, συναυτουργοί επικινδύνου σωματικής βλάβης, εις βάρος του Ιωάννου Χρα (κατάθ. υπ’ αριθ. 142).
24) Πλήθος αγνώστων δραστών όλων των αναφερθεισών πράξεων, μεταξύ των στρατιωτών, αστυνομικών και απλών πολιτών.
IV. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι η δίωξις των ως είρηται πράξεων και ο κολασμός των αποδειχθησομένων ενόχων είναι υποχρέωσις της δικαιοσύνης. Επιτρέψατε όθεν όπως εισηγηθώ προς Υμάς την άμεσον άσκησιν ποινικής διώξεως και την εις τακτικήν ανάκρισιν παραπομπήν της υποθέσεως ως προς απαντάς τους εκτεθέντος στρατιωτικούς και αστυνομικούς, εις την αρμοδιότητα των κοινών ποινικών δικαστηρίων υπαγόμενους ένεκεν της αναπτυχθείσης ανωτέρω συμμετοχής εγκληματικής δράσεων των (αρ. 248 παρ. 1 ΣΠΚ). Οίκοθεν νοείται ότι τα ανακύπτοντα περί την ορθότητα του τε χαρακτηρισμού των πράξεων και τον προσδιορισμόν των υπευθύνων, προβλήματα αληθούς ερμηνείας και ορθής αξιολογήσεως πρεπέστερον θα αντιμετωπισθούν κατά την διαδρομήν της δικαστικής ερεύνης.
Η υπ’ εμού ενεργηθείσα ταχεία και αναλυτική - όση μοι δύναμις - έρευνα και τα εκ ταύτης προκύψαντα, κατά τα εκτεθέντα, στοιχεία εντάσσονται εις το προπαρασκευαστικόν και διερευνητικόν πάντοτε πλαίσιον της απλής προκαταρκτικής εξετάσεως, σκοπός της οποίας ως γνωστόν είναι να κριθή αν συντρέχη περίπτωσις ποινικής διώξεως (αρ. 31 παρ. 1 εδ. α ΚΓΔ) και ουχί να ερευνηθή εν πληρότητι και εμπεριστατωμένους η υπόθεσις.
Αναφέρω τέλος ότι εις την παρούσαν δικογραφίαν έχουν ενσωματωθή και αι μηνύσεις των: Γρηγορίου Τρυφ. Παπαδάτου, Κυριάκου Νικ. Σπηριούνη και Δημητρίου Παπαδοπούλου.
Εν Αθήναις τη 14 Οκτωβρίου 1974 Ο ενεργήσας την προκαταρκτικών εξέτασιν Εισαγγελεύς
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΒΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

ΠΗΓΗ.....

Related Posts :



Add To Facebook Add To Twitter Add To Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble This

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου