0 Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 3

ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ

Η Ιστορία μπορεί ν’ αντιμετωπισθεί και να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί από πολλές οπτικές γωνίες. Όμως ο Βαρόνος de Montesquieu (1689–1755) με το μνημειώδες έργο του «Το Πνεύμα των Νόμων», άνοιξε το δρόμο στους νέους Ιστορικούς του Διαφωτισμού, που διεύρυναν τις μελέτες τους στις νομικές, γεωγραφικές, πολιτιστικές, οικονομικές, πολιτικές και φιλοσοφικές διαστάσεις των γεγονότων. Αυτό έφερε και μία ελαφριά απομάκρυνση από τις «προσωπικές μαρτυρίες», που θα κάλυπταν πλέον οι Περιηγητές με τα ταξιδιωτικά τους ημερολόγια.

0 Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 2

ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑ

Η τοποθέτηση του Renan, διευρύνει τον κύκλο αυτών που ανήκουν σε μιαν «εθνική» κοινότητα, αλλά αναδεικνύει έναν άλλο ουσιαστικό παράγοντα, που δε θεωρείται σίγουρο και αντικειμενικό «επιστημονικό εργαλείο», αλλά αποτελεί –είτε το θέλομε είτε όχι- τη βασική κινητήρια δύναμη των μεγάλων Ιστορικών στιγμών της ανθρωπότητας. Μιλάμε για το «αίσθημα των πραγμάτων», το «ηθικό» νήμα (μ’ όλες τις έννοιες του όρου, ακόμα και στη μουσική), που συνδέει τους ανθρώπους. Και δε μιλάμε εδώ για τον όρο «κοινή γνώμη», γιατί ο τρόπος με τον οποίο αυτή εκφράζεται, είναι διαχωριστικός και σφαλερός. Μιλάμε για το αυθόρμητο και ευρύτατο «λαϊκό αίσθημα», που εκδηλώνεται με τη λεγόμενη «εθνική ομοψυχία» (συνήθως στις δύσκολες στιγμές).

Πως όμως να προσμετρήσεις ένα λανθάνον «αίσθημα», που δεν αποπτελεί «αντικειμενικό τεκμήριο» για την επιστημονική έρευνα, αλλά ξεπερνάει τις επί μέρους διαφορές ενός λαού; Μπορεί να μην έχομε τεκμήρια, έχουμε όμως (κατά τον Ρενάν) αντικειμενικά κριτήρια.

Ο Ρενάν μας δίνει την «πρώτη ύλη», το μέτρο και το όριο αυτής της ηθικής συνείδησης που τη λέμε Έθνος: Η πρώτη και αδιαίρετη ουσία της εθνικής συνείδησης είναι ο άϋλος κόσμος των κοινών αναμνήσεων, η κοινή κληρονομιά, ενίοτε οι κοινοί αγώνες. Το μέτρο είναι η αέναη δημιουργική θέληση για μεγάλα πράγματα, και το όριο είναι η εγκατάλειψη του ατομικισμού εις όφελος του συνόλου. Μάλιστα λέει πως μόνο έτσι νομιμοποιείται, άρα έχει δικαίωμα ύπαρξης το Έθνος, ως Έθνος.

Ας δοκιμάσομε  ν’ αναζητήσουμε τέτοια συστατικά, ιδεολογικά και ψυχολογικά στο Ελληνικό Έθνος, που είναι δημιουργία του ελληνικού Διαφωτισμού και της Ελληνικής Επανάστασης. Μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα είχε εκφρασμένη και συμπαγή εθνική συνείδηση κατά την εκρηκτική χρονική στιγμή της Επανάστασης του 1821; Μπορεί να υπάρχουν πολλές ερμηνείες για την επανάσταση και τους επαναστατημένους ως προς τον βαθμό της συνείδησης απέναντι στο «κοινό καλό». Μπορεί να υπάρχουν  ακόμα και πολλές αμφισβητήσεις ως προς την πρόσληψη της κοινής εθνικής συνείδησης από τους επαναστατημένους.

Όμως έκπληξη προκαλεί η πολιτική, ιστορική και κοινωνική ωριμότητα, στην πρώτη -κατά κυριολεξία πρώτη- άρθρωση των θέσεων  στα πρώτα Συντάγματα της Επανάστασης, και ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη και συγκίνηση προκαλεί το γεγονός ότι το ζητούμενο του ελληνικού Απελευθερωτικού αγώνα ήταν αυτή η «ευτυχία των ανθρώπων» και η σύσταση μιας «μονίμου και πεφωτισμένης κυβερνήσεως», κι’ όλα αυτά γραπτά διατυπωμένα στην διακήρυξη της Β΄ Εθνοσυνέλευσης, στις 18 Απριλίου του 1823.

0 ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943

«Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» – γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου...Γεννημένος στην Πάτρα το 1859, ο Κωστής Παλαμάς αποτέλεσε, έως και τον θάνατό του, 84 χρόνια αργότερα, κεντρική φυσιογνωμία της πνευματικής ζωής της Ελλάδας. Ποιητής και πεζογράφος, κριτικός και αρθρογράφος, σθεναρός υπέρμαχος
της δημοτικής, υπήρξε –κατά τον Γεώργιο Σεφέρη– «το σημείο όπου λύεται, και ξεσπά, και
βρίσκει την κάθαρσή του ένα υπόκωφο δράμα που παίζεται δυο χιλιάδες χρόνια για τον ελληνισμό». Ηγετική μορφή της γενιάς του 1880, που παρήγαγε πλούσιο ποιητικό έργο και ανανέωσε τη λογοτεχνία μετά τα χρόνια του ρομαντισμού, υποστηρικτής του Χαρίλαου Τρικούπη και της ιδέας της αστικής ανόρθωσης, ο Παλαμάς ανέπτυξε, με τη συνολική παρουσία και δράση του, μια έντονη προβληματική γύρω από τις έννοιες της πατρίδας και του πατριωτισμού, του «ευγενέστερου –σύμφωνα με τον ίδιο– των αισθημάτων». Θιασώτης της εθνικής συσπείρωσης και αναγέννησης, προσέφερε μια νέα ανάγνωση στην ιστορία των βυζαντινών χρόνων και εξέφρασε, με το πλούσιο έργο του, την πίστη στην ψυχή του Εθνους.
Η είδηση του θανάτου του Παλαμά διαδόθηκε αστραπιαία. Την επομένη, οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευαν εκτενή αφιερώματα στη ζωή και το έργο του Ελληνα ποιητή. «Είταν απ’ τις σπάνιες φορές, δεν θυμάμαι συγκεκριμένα καμία άλλη, που μια αθηναϊκή καθημερινή εφημερίδα είχε κάτι να μας πει», σχολίαζε σκωπτικά, αρκετά χρόνια αργότερα, ο Αναστάσιος Πεπονής, αναφερόμενος στο καθεστώς λογοκρισίας που είχε επιβληθεί στον Τύπο κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής του 1941-1944.
Η κηδεία του Παλαμά ετελέσθη στις 28 Φεβρουαρίου 1943 από το Α΄ Νεκροταφείο. «Ολη η Ελλάδα ήταν εκεί», παρατηρεί με δέος η Ιωάννα Τσάτσου. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας έδωσε βροντερό «παρών»: Σπύρος Μελάς, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γιώργος Θεοτοκάς, Αγγελος Σικελιανός, Ηλίας Βενέζης, Ιωάννα Τσάτσου, Γιώργος Κατσίμπαλης, κ.ά. Συγκλονιστική υπήρξε η παρουσία του αθηναϊκού λαού, που κατά χιλιάδες συγκεντρώθηκε στον περίβολο του νεκροταφείου και γέμισε ασφυκτικά τον ναό. «Οι Επιστήμονες μαζί με τους Επαγγελματίας, οι υπάλληλοι μαζί με τους εμπόρους και με τους φοιτητάς, ηνωμένοι όλοι με τα ίδια αισθήματα εμπρός εις τον νεκρόν του μεγάλου ποιητού της Ελλάδος», έγραφε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα λίγες μέρες μετά.
Υπερβαίνοντας τα συμβατικά όρια του γεγονότος, η τελετή σύντομα απέκτησε αυθόρμητα χαρακτήρα εθνικής εκδήλωσης. Πράγματι, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η γερμανική διοίκηση προωθούσε σειρά επώδυνων μέτρων (όπως για παράδειγμα η έκδοση διατάγματος «πολιτικής επιστράτευσης»), ο ελληνικός λαός δεν δίστασε να εκφράσει την έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή του, παρά την παρουσία του κατοχικού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου, και εκπροσώπων της φασιστικής Ιταλίας και του Γ΄ Ράιχ. «Αυτονών και η παρουσία ερέθιζε τον κόσμο, που από την επικείμενη κήρυξη της πολιτικής επιστρατεύσεως ήταν αυτές τις μέρες ήδη ερεθισμένος», παρατηρούσε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, διερωτώμενος: «Ποιος τους είπε νάρθουν να μαγαρίσουν με την παρουσία τους τη λειτουργία μας;».
Η νεκρώσιμος ακολουθία ξεκίνησε στις 11.00 π.μ., χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού, ο οποίος και εκφώνησε επικήδειο λόγο, μια «πατριωτική προσλαλιά» σύμφωνα με τον Γεώργιο Θεοτοκά. Κατόπιν, ο Αγγελος Σικελιανός απήγγειλε «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» το ποίημα που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες
βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ώς πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οιφοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!''
(από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, κείμενο του Μανώλη Κούμα, επισκέπτη λέκτορα στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου). 

ΠΗΓΗ....... 

0 U.S. Naval Forces Europe-Africa／U.S. 6th Fleet command video.flv

0 Portrait Muammar Gaddafi, the Libya's leader REVOLUTION 2011.mp4

0 H ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ αλήθειες που δε θα πει το σύστημα.mp4

0 Νεαρή Καλάς--Kalash young woman.

0 Codex Alimentarius.mp4

0 ΟΙ ΡΙΝΟΚΕΡΟΙ...

ΟΙ ΡΙΝΟΚΕΡΟΙ

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 22 Φεβρουαρίου 2011, 16:52

Ελευθέριος Ανευλαβής

«Αχ πατρίδα τιμημένη/
κι από ξένους (σ.σ. κι από ντόπιους) γαμημένη»
Κ. Μαρδά «Αθήνα με Θολό Ποτάμι.»

Η εικόνα χάθηκε, ξαφνικά, από τον δέκτη της τηλεόρασης. Ένα μαύρο σεντόνι απλώθηκε στην οθόνη και σιωπή. Σε λίγο, άγρια ποδοβολητά και μουγκανητά άρχισαν ν’ ακούγονται στο βάθος του άδειου «κουτιού».

Όταν ξαναήρθε η εικόνα στο γυαλί, τρεις Ρινόκεροι κάθονταν, μπροστά σε αραδιασμένα μικρόφωνα, σε ένα μακρόστενο τραπέζι, στα πλατό των ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών σταθμών της Ξενοχώρας.

Με ακατάληπτη γλώσσα, ο μεσαίος Ρινόκερος, μουγκάνιζε, «διαβάζοντας» από ένα χαρτί που είχε μπροστά του.

Αρκετά συχνά, σήκωνε, επιτιμητικά ή απειλητικά, την οπλή του μαλλιαρού δεξιού του άνω άκρου, κοιτώντας, με δυσοίωνο βλέμμα, τους υποτελείς, ή υποτιθέμενους — η μετάφραση στη γλώσσα των κωφαλάλων, δεν ήταν σαφής— τηλεθεατές τους.

Ναι, ήταν δικοί τους! Αυτοί τους είχαν επιλέξει.

Στην αρχή, και οι τρείς Ρινόκεροι, μαζί, σε χορωδιακό μουγκανητό, είπαν, σε μετάφραση από τη γλώσσα των κωφαλάλων:

«Γι αυτούς… ο καπνός της θυσίας/και για μας της φήμης ο καπνός, /αμήν.»

Και συνέχισε ο μεσαίος Ρινόκερος.

«Πουλήστε. Πουλήστε τη Δημόσια περιουσία σας»

Και κρατώντας το ίσο, ο ντόπιος σφουγγοκωλάριος, που, ήδη, το καρούμπαλο του ρινοκέρατου άρχιζε να φουσκώνει στο κούτελο του κενού του κρανίου, μουρμούρισε:
«Έτσι κι αλλιώς είναι αναξιοποίητη, Δεν ξέρουμε καν που βρίσκεται• ούτε και πόση είναι. Και την έχουμε αφήσει να καταπατηθεί, αδιαφορώντας.»

Κι ΕΚΕΙΝΟΣ αναρωτήθηκε: «Γιατί;»

Και συνέχισε ο μεσαίος Ρινόκερος:

«Πουλήστε τις ΔΕΚΟ σας»

Και σε ήχο πλάγιο ο σφουγγοκωλάριος με το ρινοκέρατο:
«Ναι, οι περισσότερες είναι ζημιογόνες. Και η κακοδιαχείριση και η διαπλοκή και η διαφθορά, ζουν και βασιλεύουν εκεί μέσα.»

Και αναρωτήθηκε ΕΚΕΙΝΟΣ:
«Και δεν φταίει κανείς σας γι αυτό; Κανείς δεν θα πληρώσει το φαγοπότι των πρασινογάλαζων κομματαρχών και των διορισμένων τους κοπριτών κατά Πάγκαλον, που «τα έφαγαν μαζί;». Κι απάντηση δεν πήρε από τις εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές.

Και συνέχισε ο Μεσαίος Ρινόκερος, με συγκατάβαση:
«Εν τάξει, μην πουλήσετε την Ακρόπολη.
Κρατείστε και τ’ αγάλματα των θεών και θεαινών σας. Του Απόλλωνα και της Αθηνάς και… (είχε κλασσική μόρφωση (!) ο βάρβαρος Ευρωπαίος Ρινόκερος,)

Και αναρωτήθηκε ΕΚΕΙΝΟΣ:
Το άγαλμα του Απόλλωνα! Για να μας παίζει τη χαυνωτική του τη λύρα και να ξεχνάμε τα βάσανα, που οι ίδιοι φορτωθήκατε όταν, αφού φάγαμε τα βόδια του, σαν βόδια, «ξαπλώσαμε στης γης την πλάτη ανίδεοι και χορτάτοι», όπως λέει ο Σεφέρης;

Το άγαλμα της Αθηνάς! Για να φωτίζει την διαμαντοποίκιλτη απαιδευσιά μας, στημένο έξω από το (Π)ανεπιστήμιό μας:
«… φυτώριον αγραμμάτων. Κλίβανος προς εκκόλαψιν ορνιθίων. … Ουδεμίαν έχει η πολιτεία υποχρέωσιν ν’ απολύη ανά παν έτος κατά της κοινωνίας αγέλην ανορθρογράφων θεσιθήρων.» που λέει κι ο Ροΐδης;

Και συνέχισε ο μεσαίος Ρινόκερος:
«Εν τάξει, μην πουλάτε το Άγιον Όρος σας. Κρατείστε και τον Όλυμπό σας και τη Γκιώνα σας. Ακόμη και τις ραχούλες σας, όπως λέει κι ο κ. Παπακωνσταντίνου των Οικονομικών. Μην πουλάτε τις ραχούλες σας.»

Και σκέφτηκε ΕΚΕΙΝΟΣ:
Ο μοναχός Εφραίμ, το έχει ξεπουλήσει μοναχός του, ταις πρεσβείαις των (συν)αδελφών του Δουκός της Βιστωνίδος, και των άλλων «αγίων», κατά το πόρισμα της εξεταστικής.

Και πια, δεν «βρόντα ο Όλυμπος», ούτε κι «αστράφτει η Γκιώνα», για τη «χιλιάκριβη τη Λευτεριά».

Και οι ραχούλες, -«Πάνω σε ψηλή ραχούλα/κάθεται μια βλαχοπούλα»-
γεμίσανε βιλάρες, και το κλαρίνο σώπασε, κι ακούγεται μονάχα η κλανιά της εξάτμισης των πόρσε, των φεράρι και των χάμμερ των μεγαλοκηφήνων.

Και συνέχισε ο μεσαίος Ρινόκερος, πονηρά:
«Και τα νησιά σας, δεν σας ζητάμε να πουλήσετε τα νησιά σας. Ίσως, μόνο, μερικές ακατοίκητες βραχονησίδες… που τις γδέρνει το κύμα και μερικά αγριοκάτσικα.»

Και θύμωσε τότε ΕΚΕΙΝΟΣ:
Ακατοίκητοι κενόκρανοι. Η «Κυρά της Ρο», η ελληνίδα μάνα, περήφανα σηκώνει, κάθε μέρα, τη σημαία της ελληνικής Πατρίδας, σε αυτές τις βραχονησίδες.

Μα τι νοιώθετε, εσείς οι βραχοκέφαλοι ρινόκεροι, από περηφάνια και Πατρίδα.
Το παγκόσμιο χωριό που δημιουργήσατε, παγκοσμιοποιημένοι χωριάτες, δεν έχει στο λεξικό του τέτοιες λέξεις: Πατρίδα, Έθνος, Αξιοπρέπεια, Φιλότιμο, Ανθρωπιά.

Στον ρυθμό του Δολάριου, της Λίρας, του Ευρώ, του Γεν, χτυπάει η χρηματισμένη σας καρδιά.

Με χρήμα, μόνο με χρήμα, είναι παραγεμισμένο το άδειο σας κεφάλι.
Χορτασμένοι, κορεσμένοι, κοκορόμυαλοι αυθαδιάζετε. Γιατί «Αυθάδεια γεννά η χόρταση, όταν πολλά πέσουν πλούτη, σε ανθρώπους που δεν έχουνε το νου τους μετρημένον: τίκτει γαρ κόρος ύβριν, όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η.» (Σόλων).

«Ας μη σας λείψει ο πλούτος, Εφέσιοι, για να βεβαιώνεται η κακότητά σας: Μη επιλίποι υμάς πλούτος, Εφέσιοι, ίν’ εξελέγχοισθε πονηρευόμενοι.»! Χλευάζει, ο δικός μας, Ηράκλειτος.

Και σε ήχο πλάγιο κανοναρχεί, ο δικός μας, Σοφοκλής: «Δεν φύτρωσε χειρότερο κανένα κακό στον κόσμο από το χρήμα. Αυτό γκρεμίζει πόλεις. Μαθαίνει τον άνθρωπο να γίνει κάλπης… και να κάνει κάθε βρομιά: Ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίο άργυρος κακόν νόμισμ’ έβλαστε. Τούτο και πόλεις πορθεί, … πανουργίας δ’ έδειξεν ανθρώποις έχειν… και παντός έργου δυσέβειαν ειδέναι.»

Για τον Έλληνα άνθρωπο, και όχι των Νέο-Ελληναράδων — Ω Ελλάδα πρώτη χώρα τι γαϊδάρους τρέφεις τώρα (Ροΐδης) — τον εσμό των «άνομων και ανήμερων Κυκλώπων: Υπερφιάλων αθεμίστων Κυκλώπων.» (Ομήρου Ιλιάς) και των πολιτισμένων βαρβάρων της Εσπερίας•

Για τον Έλληνα άνθρωπο, «Η Αρετή είναι επίκτητη κατεργασμένη με σοφία και ισχυρούς νόμους. Αυτήν ασκώντας η Ελλάς και τη φτώχια και τη σκλαβιά αντιμάχεται: Αρετή δε έπακτός εστί από τε σοφίης κατειργασμένη και Νόμου ισχυρού. Αρετή διαχρωμένη η Ελλάς, την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην.» (Ηρόδοτος).

Αυτή η αρετή των Ελλήνων πλουτίζει την Ελλάδα με ανθρωπιά, κι ας είναι φτωχή σε χρήμα. Ανθρωπιά που την χαλάσατε εσείς, οι άρχοντες οι παγκοσμιοχτυπημένοι, και κάνατε τους Έλληνες και την Ελλάδα ψωροκώσταινα, σαν τα μούτρα σας, έτοιμοι να την δώσετε αντιπαροχή για ένα τριάρι στις Βρυξέλες,

«Λαοφάγε Εξουσιαστή που κυβερνάς δειλούς (σ.σ. νεοελληναράδες): Δημοβόρος βασιλεύς, επεί ουτιδανοίσιν ανάσσεις» — κατά πως φροντοφωνάζει ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα του Ομήρου — Νέο-Ελληναράδες,

Ξέχασες, ή, ίσως, δεν σου έμαθαν ποτέ, ή ποτέ δεν φρόντισες να μάθεις πως:
«Αισχρόν έστι σιγάν της Ελλάδος πάσης αδικούμενης. (Δημοσθένης)

Ξέχασες, αυτό που το βροντοφωνάζει ο άγγλος ποιητής Πέρσυ Σέλεϋ (Percy Shelley), στην εισαγωγή του έργου, που το τιτλοφορεί «Ελλάς», (τελειωμένο και αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Νοέμβριο του 1821:

«Όλοι μας είμαστε Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μα, οι τέχνες μας, έχουν τη ρίζα τους στην Ελλάδα. Αν δεν ήταν η Ελλάδα, η Ρώμη, ο ινστρούχτορας, ο κατακτητής, ή η μητρόπολις των προγόνων μας, δεν θα είχε διασπείρει καμιά διαφώτιση με τα όπλα της, και εμείς μπορεί ακόμη να ήμασταν άγριοι και ειδωλολάτρες.»

Δεν απαριθμώ άλλα κυβερνητικά σου προσόντα, τα οποία λείπουν από την Κυβέρνησή σας, είπε ΕΚΕΙΝΟΣ, μαζί με τον Ροΐδη:

«ου μόνον εκ φόβου μακρηγορίας, αλλά και διότι είναι ως να εξήταζα πόσα άλλα, πλην των ποδών, ελλείπουσιν εις χωλόν, όπως διαπρέψει ως χορευτής»
Οι κάτοικοι της Ξενοχώρας είχαν μείνει άναυδοι.

Στα δελτία ειδήσεων οι σχολιαστές σχολίαζαν πως ήταν ανεπίτρεπτο, έως προσβλητικό, έως προκλητικό, τρία παχύδερμα να δίνουν συνέντευξη για την τύχη της χώρας, ενώ αυτό θα έπρεπε να γίνει από κυβερνητικά, λέει, παχύδερμα.

Διάφοροι αναλυτές, πιο πραγματιστές, διατύπωναν την άποψη (οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Καθένας έχει κι από μία), πως αφού χρωστάμε, θα πρέπει να αξιοποιηθούμε — απέφευγαν τη λέξη ξεπουληθούμε όπως ο ρινόκερος το λιβάνι —, θεωρώντας το «ξεπουληθούμε» και ως μη «πολιτκώς ορθό».

Στα σπίτια, στα καφενεία, στους δρόμους, στις πλατείες όλης της Ξενοχώρας, ακούγονταν ποδοβολητά και βρυχηθμοί. Οι ρινόκεροι πλήθαιναν και ξεχύνονταν στους δρόμους μανιασμένοι.

Κάποιοι «νουνεχείς», ψύχραιμοι και ρεαλιστές, έλεγαν: «Μη φοβάστε. Δεν θα σας ορμήσουν. Αν σκύψετε δεν θα σας πειράξουν. Μια αβλαβή διέλευση από την υφαλοτρυπίδα σας θα επιχειρήσουν».

Αυτοί ήταν εθισμένοι στο ψυχραίμως «κωλοπροβάλλειν», σκέφτηκε ΕΚΕΙΝΟΣ.

Κάποιοι άλλοι, επίσης πραγματιστές και φυσιογνωμιστές συνάμα, καθησύχαζαν τον κόσμο:
«Δεν είναι κακοί. Θα ‘λεγα μάλιστα πως διαθέτουν μια φυσική ομορφιά βορείου ΦΥΡΟΜατος. Τι σημασία έχει ένα «όνομα», που σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχαστεί! Αν καθόμαστε να συζητάμε για τέτοια πράγματα πώς θα ζήσουμε…», μέσα στην κοπριά σας.

Αυτοί ήταν οι ανοϊκοί της ιστορίας. Οι «πολιτικώς ορθοί», ορθοτομούντες τον λόγον της εαυτών ανοησίας, εν ονόματι της πολυπολιτισμικότητας και του πλουραλισμού.

Άλλοι, σίγουροι για τον εαυτό τους, με δόση κυνικής μοιρολατρίας, έλεγαν: «Χωνέψτε το, πάρτε το απόφαση. Μην το παίρνετε κατάκαρδα. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Εμείς τους καλέσαμε. Η σωτηρία της Πατρίδας είναι μονόδρομος»

Ήταν οι πατριδέμποροι, που έσκουζαν για να φοβηθούν οι πατριώτες. Σκέφτηκε ΕΚΕΙΝΟΣ

Κάποιοι από τους Ανθρώπους διαμαρτυρήθηκαν. Πέταξαν προκηρύξεις. Γιουχάισαν τον κοιλαρά εξουσιαστή.

Μα οι σώφρονες, με το καρούμπαλο στο κούτελο, είπαν:
«Είσθε υπερβολικοί. Και δεν έχετε το δικαίωμα να μπερδεύεστε στα πόδια της εξουσίας. Αφήστε την να κάνει τη δουλειά της. Είναι τελείως κουτό να μην θέλετε να σωθείτε.»

Έτσι κανοναρχούσαν οι σωτήρες, σφουγγοκωλάριοι κάθε εξουσίας.

ΕΚΕΙΝΟΣ άρχισε να ψάλει μαζί με τον Κάλβο:
«Και τώρα εις προστασίαν μας/ τα χέρια σας απλώνετε!
Τραβήξετέ τα οπίσω•/ βλέπει ο Θεός και αστράπτει
δια τους πανούργους. …

Της θαλάσσης καλήτερα/Φουσκωμένα τα κύματα
να πνίξουν την πατρίδα μου/ωσάν απελπισμένην
έρημον βάρκαν
Παρά προστάτας να έχωμεν.»

Τέλος, κάποιοι «λογικοί», με λογικό καρούμπαλο στο κούτελο, έβγαλαν το συμπέρασμα: «δεν έχετε επιχειρήματα. Είστε παθιασμένοι. Τόσο έξαλλοι. Συμπλεγματικοί ακτιβιστές. Δεν κάνετε διάλογο. Διασαλεύετε την τάξη.»

Αυτοί ήταν οι υποκριτές του προσχηματικού διαλόγου της «φιλολαϊκής» εξουσίας.

«Ο διάλογος, με αυτόν που διαφωνείς, είναι αδύνατος. Με αυτόν που συμφωνείς. δεν έχει νόημα», μουρμούρισε ΕΚΕΙΝΟΣ, μαζί με τον Παναγιώτη Κονδύλη.

Και συμπλήρωσε, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη:
«Όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει».

Και ύστερα ο λόγος του Περικλή αντήχησε, μέσα από του αιώνες:
«Την γαρ χώραν …ελευθέραν δι’ αρετήν παρέδωσαν… Παρά δύναμιν τολμηταί, παρά γνώμην κινδυνευταί και τοις δεινοίς ευέλπιδες (τολμώντας πέρα από τη δύναμή τους, διακινδυνεύοντας παρά τη συνετή γνώμη και στα δεινά ευέλπιδες)

Τούτη τη Νεοελληνική Πατρίδα, οι πρόγονοι, οι αφανείς Κλέφτες και Αρματολοί του 1821 — κι ας αφήσουν τα «πολιτκώς ορθά» οι Ευρωπουλημένοι τουρκόφιλοι —, μας την παρέδωσαν ελεύθερη, μέχρι τώρα (αύριο;), με την παλικαριά τους.

Κι ας έκαναν το πάν οι κοτζαμπάσηδες να μείνει η χώρα όπως ήταν. Κατατρέχοντας τους ραγιάδες και πριν την επανάσταση και μετά.

«Πρόσθες ακόμη τα ανυπόφορα κακά όπου καθημερινώς δοκιμάζουσιν από τους αχρείους επιστάτας του τυράννου…όπου κραζονται προεστοί και άρχοντες, οίτινες από την βρωμερά συνήθειαν έχασαν σχεδόν την εντροπήν των ανθρώπων και τον φόβον του Θεού.» (Ελληνική Νομαρχία).
«Και σκότωναν οι τύραγνοι κι οι τουρκοκοτζαμπασήδες» (Μακρυγιάννης)

Κι’ ας έφερναν χίλια δυο προσκόμματα οι άρχοντες στους πολεμιστές, που πολεμούσαν «για του Χριστού την πίστη την Αγία, για της Πατρίδος την Ελευθερία.»

«Η αιτία του κακού είναι οι άρχοντες όχι φιλότιμοι, ουδέ τόσο φιλόδοξοι, όσον φιλόπλουτοι. Κατακρατούν τα άρματα όχι δια να πολεμήσουν αλλά δια να υπερασπίσουν τα πλούτη των και κοντά εις τούτο σφετερίζονται και όλα της Πατρίδος τα δικαιώματα» (Θ. Κολοκοτρώνης).

Κι ας αφήσουν τις πουστιές — πουστιά: ανθρώπινη ιδιότητα, ανεξάρτητη από φύλο ή σεξουαλική προτίμηση — οι πολυπολιτισμικοί φλώροι.

Σαφή δ’ ακούεις εξ ελευθεροστόμου γλώσσης (Αισχύλος)

Ορισμένες φορές, στη ζωή και στην πολιτική, κάτω από τη δήθεν σωφροσύνη και τον «ρεαλισμό», κρύβεται η ανανδρία — το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα —. Μας το ‘μαθε ο Θουκυδίδης

Κρύβεται, το: αλλ’ ουκ αν μαχαίσετο. Χαίσετο γαρ ή μαχαίσετο: ούτε καν θα μαχότανε. Γιατί έτσι και μαχότανε σίγουρα θα χεζότανε, του Αριστοφάνη.

Και ΕΚΕΙΝΟΣ σκέφτηκε, πως μέσα στο μισοσκόταδο της Εσπερίας, της αποδυνάμωσης των αρχών της ανθρωπιάς και της υψηλοφροσύνης, όπου θέλουν να μας βυθίσουν οι ρεαλιστές μας, κάπου εκεί, πέρα από την ασυλλόγιστη παγκοσμιοποιημένη δυτικό-δουλοφροσύνη των «πολιτικών» μας και πολλών «πολιτών», αχνοφέγγει το ελευθερόστομο Τόλμησον φρονείν.

Είμαστε ρεαλιστές, ζητούμε το αδύνατο, γιατί έτσι μόνο θα μπορέσουμε να πετύχουμε το βέλτιστο.


Οι ρινόκεροι, πια, είχαν καταλάβει την Ξενοχώρα.
Είχε μείνει μόνος. ΕΚΕΙΝΟΣ ο Άνθρωπος. Ο Μόνος Άνθρωπος.

«Και μέχρι να ‘ρθει το τέλος θα παραμείνω Άνθρωπος.

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!» (Ιονέσκο «ο Ρινόκερος»).

Κι’ ακούστηκε το βροντερό μήνυμα από τα βάθη των αιώνων, με τη φωνή του Αισχύλου:

«Των ανθρώπων τη γλώσσα κανένα χαλινάρι δεν σφίγγει σαν άλλοτε• γιατί μια και της βίας εβγήκεν ο ζυγός, ο λαός είναι λεύτερος να μίλα δίχως φόβο… Η αιματόβαφη γη σου τη δύναμη για πάντα κρατάει των Περσών: Ουδ΄ έτι γλώσσα βροτοίσιν εν φυλακαίς• λέλυται γαρ λαός ελεύθερα βάζειν ως ελύθη ζυγόν αλκάς. … Αιμαχθείσα δ’ αρούραν περικλύστα νάσος έχει των περσών.»

«Γοργά από τα μάτια μου άντε χάσου.» Κομίζου δ’ ως τάχιστ’ εξ ομμάτων»

«Άντε να χαθείτε, αγαμοιθύται, Τροϊκάνοι!» Φώναξε ΕΚΕΙΝΟΣ.

Και πήρε το τραγούδι το άξιο να σιγοτραγουδάει:
«Ήρθαν/ ντυμένοι « φίλοι»/ αμέτρητες φορές οι εχθροί μου/ το παμπάλαιο χώμα πατώντας./
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν /το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,/ βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα υποταγή και δύναμη, /το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας./
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους. …

Έστησαν και θεμελίωσαν/ …τους νόμους τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας./
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους. /Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε•

Έφτασαν/ ντυμένοι «φίλοι»/ αμέτρητες φορές οι εχθροί μου/ τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας./
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε/ παρά μόνο σίδερο και φωτιά. /μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Ήρθαν/ με τα χρυσά σειρήτια/τα πετεινά του Βορρά και της Ανατολής τα θηρία./ …

«Γι αυτούς είπαν, ο καπνός της θυσίας/και για μας της φήμης ο καπνός, /αμήν.»

Και ΕΚΕΙΝΟΣ, ο τελευταίος Άνθρωπος, απάντησε, στη γλώσσα των Ελλήνων:

«Την γαρ χώραν …ελευθέραν δι’ αρετήν παρέδωσαν…

Παρά δύναμιν τολμηταί, παρά γνώμην κινδυνευταί και τοις δεινοίς ευέλπιδες.»

ΠΗΓΗ....
 

0 ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ- THE SPARTANS ( Α )1/9

 

 

ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ - THE SPARTANS ( Α) 2/9

 

0 Η Πραγματική Ιστορία της Τροίας; (The true story of TROY?)

0 ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 1

ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Ιστορία δεν έχει δικό της τέλος. Έχει το ίδιο και ταυτόχρονο τέλος με τον ανθρώπινο λόγο, δηλαδή με τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ο γραπτός λόγος δεν αποτελεί από μόνος του «Ιστορική Μνήμη». Η καταγραφή της Ιστορίας όμως από τους μάρτυρές της, με πρότυπο τον Θουκυδίδη, αποτελεί τη βασική αποθήκη της Ιστορικής μνήμης.

Η αρχή της Ιστορίας, ανάγεται στους Μυθικούς χρόνους. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν «μυθικοί χρόνοι», παρά μόνο εξιστόρηση γεγονότων ή φαινομένων σε μυθική μορφή έκφρασης. Η αρχή της Ιστορίας ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης δράσης.

Η Ιστορία δε μπορεί να μελετηθεί με μαθηματικές εξισώσεις, ούτε με αποκομμένες από το γενικό πλαίσιο παρατηρήσεις και επισημάνσεις, ούτε με τις προδιαγραφές ή τις λογοκρισίες των πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, και φυσικά ούτε με δογματικά εργαλεία –οποιασδήποτε ιδεολογίας.

Δε μπορείς δηλαδή να εξετάσεις την Ιστορία παρελθόντων αιώνων, με εργαλείο π.χ. τον Ιστορικό Υλισμό, όταν αυτό το «εργαλείο» χρησιμεύει κυρίως για τον 20ό αιώνα και τη Βιομηχανική «επανάσταση», και μάλιστα όχι μόνο του. Αυτό δε σημαίνει ότι τα εργαλεία αυτά δεν είναι εν μέρει χρήσιμα για την διεύρυνση της ιστορικής επιστημονικής σκέψης για τις παλαιότερες εποχές. Στο κάτω-κάτω την ταξική κοινωνία και την υπεραξία δεν τα εφηύρε ο Καρλ Μαρξ, αλλά προϋπήρχαν ως κοινωνικά και οικονομικά φαινόμενα πολύ πριν τον φιλόσοφο.

Τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα (πόλεμοι, επαναστάσεις, μεγάλες ανατροπές) έχουν άμεση σχέση αλληλεπίδρασης με τις πολιτικές και διπλωματικές επιδιώξεις και ίντριγκες των εκάστοτε «Μεγάλων Δυνάμεων», και τις γεωστρατηγικές «σφαίρες επιρροής» τους. Συνδέονται όμως και με τις κοινωνικές συγκρούσεις, και την κατά καιρούς ταξική, φυλετική, θρησκευτική, οικονομική, εθνική και ιδεολογική πάλη ή διαμάχη.

Κατά τους τρεις τελευταίους τουλάχιστον αιώνες (18^ο, 19^ο και 20^ο αιώνα), τους αιώνες δηλαδή του Διαφωτισμού και της ατομικής, εθνικής και ταξικής συνείδησης, στη διάρκεια των μεγάλων ιστορικών γεγονότων, η σημασία των κοινωνικών διαφορών δεν υποχωρεί μεν, αλλά οι λαοί εμφανίζονται (στις περισσότερες περιπτώσεις) να είναι ταυτισμένοι με τις «ηγεσίες» τους, και συμμετέχουν σ’ αυτά με «εθνική» κατ’ουσίαν ομοψυχία.

Ακόμα κι όταν πρόκειται για την προλεταριακή επανάσταση του 1917.

Αυτή η έννοια της «εθνικής» συνείδησης, ή αξιοπρέπειας, ή φρονήματος ή ό,τι άλλο, υπέστη κατά καιρούς πολλούς ορισμούς και αναλύσεις, από τη φυλετική ως τη θρησκευτική αναγωγή, ή σε σχέση με τη γλωσσική και πολιτιστική ταυτότητα, ακόμα και με την έννοια της κλειστής και δογματικής κοινότητας. Απ’ αυτό φαίνεται πόσο άπιαστη και φευγαλέα είναι ως ιδέα ή ως νοητική σύλληψη αυτή η έννοια, που ταλάνισε και τους Έλληνες, τόσο στις προεπαναστατικές διακηρύξεις όσο και στην πρώτη άρθρωση των επαναστατικών συνταγμάτων μετά το 1821. Πάντως μπορούμε απερίφραστα να πούμε πως αυτή η έννοια της εθνικής συνείδησης ήταν πάντα μεγαλύτερη από την εδαφική έκταση των  Εθνών-κρατών.

Το 1882, ο Γάλλος φιλόσοφος και πολιτικός Ernest Renan (1823–1892), σε διάλεξή του στη Σορβόννη με τίτλο «Τι είναι ένα έθνος;» προτείνει έναν νέο (τον δικό του) ορισμό.

ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Όπως οι Γάλλοι επαναστάτες (λέει ο Renan) πίστευαν ότι μπορούν να μεταφέρουν τους θεσμούς των αρχαίων πόλεων, όπως η Σπάρτη και η Ρώμη, στα σύγχρονα κράτη των εκατομμυρίων πολιτών, έτσι και οι σύγχρονοι διανοητές συγχέουν τη φυλή με το έθνος και/ή απονέμουν σε μεγάλες εθνογραφικές ή γλωσσολογικές ενότητες μιαν κυριαρχία, πραγματικά υπαρχόντων λαών.

Ο Renan εισάγει μιαν ιστορική-ψυχολογική διάσταση της έννοιας του έθνους σε μια συζήτηση που, έκτοτε, θα αποκτήσει μιαν απίστευτη επικαιρότητα και ένα φανατικό κοινό και θα είναι από τους πρώτους που θα συνδέσουν την έννοια του έθνους και του εθνικισμού με τη σύγχρονη πολιτική επιστήμη.

(…)

O Ernest Renan θέτει τον προσδιορισμό του Έθνους ως ψυχής, ως πνευματικού αξιώματος. Δύο είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της συγκρότησης. Πρώτον, η κοινή κατοχή μιας πλούσιας κληρονομιάς από αναμνήσεις και δεύτερον, η θέληση για κοινή συμβίωση κάτω από τις αξίες μιας αδιαίρετης κληρονομιάς. Μιας κληρονομιάς που εμφανίζεται ως η μόνη απόλυτα νομιμοποιημένη, η δημιουργός αιτία μιας σημερινής πραγματικότητας που εδραιώνεται σ’ ένα κοινωνικό κεφάλαιο (ενός ηρωικού παρελθόντος) που συγκροτεί την εθνική ιδέα. Μια ιδέα που συγκεκριμενοποιείται ως «μεγάλης-κλίμακας αλληλεγγύη».

Πασχάλης Κιτρομηλίδης [Π.Ε.]

Αυτή η «μεγάλης κλίμακας αλληλεγγύη», (ή και μικρής θα λέγαμε εμείς), όταν οι κοινωνικές αδικίες από τη μεριά του Κράτους έχουν καταπιεστικό χαρακτήρα, εκδηλώνεται μ’ έναν τρόπο που δε μπορεί να διατυπωθεί με νόμους. Η αναγωγή της βρίσκεται στο άγραφο (ή εθιμικό) δίκαιο, και στη μυθολογία –με την ετυμολογική έννοια του όρου, αφού πηγάζει από τις κοινότητες  που προϋπήρχαν του Κράτους και του Έθνους.

Ο Renan διακηρύσσει πως το έθνος ορίζεται από την επιθυμία ενός λαού να ζήσει μαζί, και κορυφώνει το σκεπτικό του με τη φράση «να έχουν δημιουργήσει μεγάλα πράγματα μαζί, και να θέλουν να δημιουργήσουν ακόμα».

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ;

Ο άνθρωπος δεν είναι σκλάβος ούτε της φυλής του, ούτε της γλώσσας του, ούτε της θρησκείας του, ούτε της ροής των ποταμών, ούτε της κατεύθυνσης των οροσειρών. Μία μεγάλη συνάθροιση ανθρώπων, που είναι υγιείς στο πνεύμα και με ζεστή καρδιά, δημιουργεί μιαν ηθική συνείδηση που ονομάζεται έθνος. Όσο αυτή η ηθική συνείδηση αποδεικνύει τη δύναμή της με τις θυσίες που απαιτεί η παραίτηση του ατόμου εις όφελος της κοινότητας, είναι νόμιμη, έχει το δικαίωμα να υπάρχει.

Ernest Renan

Η αντίληψη της οργανωμένης κοινωνίας ως προς την «πνευματική υγεία» των πολιτών, και για ν’ απαλλάξομε τον Ρενάν από τυχόν ρατσιστικές ερμηνείες, θα παραφράσομε εδώ τη φράση του «υγιείς στο πνεύμα» με τη φράση «μ’ ελεύθερο πνεύμα».

Ας πούμε εδώ πως ο Ernest Renan είναι εκείνη την εποχή πεθερός του Γιάννη Ψυχάρη, που ζει στο Παρίσι, και ετοιμάζεται να «κατέβει» στον φιλολογικό στίβο των Ελλήνων.

Κώστας Φέρρης - Θέσια Παναγιώτου
Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΗΓΗ..... 

0 Το ΠΑΣΟΚ είναι εδω και ληστεύει τον λαό..

0 Η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΑΓΟΡΕΥΕΙ..mp4

0 Dakuwaqa's Garden - Underwater footage from Fiji & Tonga

0 Kazantzakis in America

Ο Νίκος Καζαντάκης τιμάται στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.

0 Beautiful effects of winter storms

Beautiful effects of winter storms

 Share

        


                      
    ΠΗΓΗ....
                                                                                                     

0 Υποταγή της γλώσσας - Υποταγή του ανθρώπου.mp4

0 Μικρασιατικη καταστροφη - The destruction of Ionia.mp4

0 Greek Film Clip from Nikos Koundouros' ＂1922＂,.mp4

0 Ωϊμέ αλί και τρισαλί και μου κουρέψαν το μαλλί

0 Σωτήρης Μουστάκας - Το Μεγάλο Ρουθούνι

0 ΟΤΑΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ Ο ΛΟΥΛΑΣ-ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ

0 Ο Σαράντος Καργάκος για τους Βερέμηδες και τον ΣΚΑΪ.flv

0 Νέος Μουσικός--Με Πυλιάτικη και Κρητική καταγωγή ..

Κρητικός Συρτός

 

 ΓΙΩΡΓΟΣ Μ. ΛΑΜΠΡΟΣ 

0 Πορτοκαλάδα από... πορτοκάλια - Σταυρίδης, Γκιωνάκης

0 Life in the Universe #1: Just on Earth, or Everywhere?

0 NASA X-43A Scramjet Readied For Mach 10 (2004)

0 New York Water Taxi Testimonial

0 Rocket Man - NEW YORK.

 ΠΗΓΗ......

0 Έρχεται το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Εντερπράιζ»

Τυχαίο;

Στα νερά πέριξ της Φαλκονέρας θα βρίσκεται τις επόμενες ημέρες το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Εντερπράιζ» και έχουν εκδοθεί ήδη οι σχετικές ΝΟΤΑΜ από τις ελληνικές αρχές για την πραγματοποίηση ασκήσεων που περιλαμβάνουν και χρήση κανονικών πυρών. Η παρουσία του αεροπλανοφόρου στην περιοχή μάλλον δεν πρέπει να θεωρείται άσχετη με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο...
Το  αεροπλανοφόρο του Ναυτικού των ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο όλου του κόσμου. Έχει εκτόπισμα 85.000 τόνους και κινείται με οχτώ πυρηνικούς αντιδραστήρες με ιπποδύναμη πάνω από 200.000 ίππους.

ΠΗΓΗ....

0 Οι φιλοσοφικές απόψεις του Σωκράτη

Με το Σωκράτη αρχίζει η ανθρωπολογική περίοδος της ελληνικής φιλοσοφίας, γιατί αυτός δεν ασχολείται, όπως οι πριν από αυτόν, με τα προβλήματα για την αρχή του κόσμου, αλλά μόνο με τον άνθρωπο. Επιδιώκει να γεννήσει σε αυτόν την εσωτερική ανησυχία και να αφυπνίσει τον έρωτα για τη σοφία, προς την αρετή.
 Βασική θέση της σωκρατικής φιλοσοφίας ήταν ότι η αληθινή γνώση δεν είναι μόνο πηγή, αλλά η ουσία της αρετής. Για αυτό προτιμούσε να αναζητεί εκείνο το είδος της αλήθειας που θα καθόριζε τη διαγωγή των ανθρώπων. Έτσι, προσπαθούσε να βρει απάντηση στα ερωτήματα: «Τι είναι ευσέβεια και τι ασέβεια;», «Τι είναι το ωραίο και τι το άσχημο;»,
«Τι είναι κυβερνήτης ανθρώπων και τι δεσποτικός χαρακτήρας;» κ.λ.π......

0 ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΠΑΤΡΙΣ .

 

ΠΩΛΕΙΤΑΙ χώρα, πλήρως χρεοκοπημένη, έκταση 131944 τ.χλμ, πληθυσμός 10 εκατ. κάτοικοι, με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, υψηλά ποσοστά ανεργίας και καλπάζοντα πληθωρισμό. Σε καίρια γεωγραφική θέση στα Βαλκάνια, με όμορφα νησιά και υπεράριθμους δημόσιους υπαλλήλους. Με επαγγελματίες απατεώνες πολιτικούς, πληθώρα σκανδάλων και ρουσφετιών - πλήρης ατιμωρησία λόγω αποβλάκωσης των ψηφοφόρων από πληρωμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

0 Karpathos Saria Island

0 Τρίτος παγκόσμιος Βασίλης Παπακωνσταντίνου

0 Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΠΑΣΟΚ 1977

 

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 15-2ου ΤΟ 1999 : "Συλλαμβάνεται στο Ναϊρόμπι της Κένυας και μεταφέρεται στην Τουρκία ο κούρδος ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν".
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΕΙΧΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ!
ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΜΙΑ.... Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΧΥΔΕΡΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ...

Ένα γιαούρτι παρακαλώ...Έφτασεεεεε!!!

 

 

΄

 ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ......????? 

0 ΙΗΤΡΟΣ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΤΑΞΙΟΣ ΑΛΛΩΝ Ή ΥΒΡΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΛΗΓΗ ΑΝΤΙ ΣΩΣΤΡΩΝ;

Ελευθέριος Ανευλαβής 

Η ιατρική κοινότητα, τουλάχιστον το μέρος της που συνειδητοποιεί και προβλέπει τα ερχόμενα, τα οποία είναι, πλέον, ορατά για όσους θέλουν να τα δουν και δεν εθελοτυφλούν, αισθάνεται ότι οι αξίες της καλής ανθρώπινης κλινικής ιατρικής έχουν, σχεδόν, χαθεί, στην προσπάθειά μας να εκμεταλλευθούμε και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες της σύγχρονης «θαυματουργής» και πανάκριβής ιατρικής τεχνολογίας.

Διαδεδομένη είναι η πίστη ότι, καθώς η φροντίδα υγείας ολοένα και περισσότερο θα πωλείται και θα αγοράζετε στην ελεύθερη αγορά (προφανώς και αναγκαστικά με τους κανόνες που διέπουν την αγορά), ο ηθικός, παιδευτικός και κοινωνικός ιστός — η ακεραιότητα των προστατευτικών αρχών και αξιών της προσφοράς προς τον άρρωστο— που προσδιόριζε την κλινική ιατρική, μέχρι σήμερα (αύριο;), κινδυνεύουν κυριολεκτικά να κομματιαστούν σε κουρέλια.......

0 Κλιμακώνονται οι διαμαρτυρίες του κινήματος «Δεν πληρώνω»

Σε ανακοίνωση του, το πανελλαδικό συντονιστικό όργανο των επιτροπών αγώνα κατά των διοδίων δηλώνει μεταξύ άλλων ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, από την μαζική ειρηνική διαμαρτυρία έως την προσφυγή στην ελληνική και ευρωπαϊκή δικαιοσύνη προκειμένου να καταργηθούν οριστικά «οι ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών οδών στους μεγαλοεργολάβους».

Λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι της Κυριακής έληξε η συγκέντρωση και το μπλόκο στον σταθμό διοδίων στις Αφίδνες από μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω». Σε νέα διαμαρτυρία προχώρησε σήμερα και ομάδα πολιτών που κατέλαβε τα διόδια της Λεπτοκαρυάς Πιερίας στις 2 το μεσημέρι.

Τα μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω» δηλώνουν αποφασισμένα να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους ενόψει της ψήφισης της τροπολογίας που μετατρέπει την άρνηση πληρωμής του αντιτίμου των διοδίων σε παράβαση του ΚΟΚ, με διοικητικό πρόστιμο 200 ευρώ σε κάθε παραβάτη.

ΠΗΓΗ.....

0 Η εξέλιξη των πανεπιστημίων στην Ευρώπη

Γένεση του θεσμού – Μεσαίωνας

Προκειμένου να παρουσιαστεί η ιστορία του ευρωπαϊκού πανεπιστήμιου, καλό θα ήταν να διερευνηθούν τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά μορφώματα, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για τη δημιουργία τους. Η διερεύνηση της γένεσης και της ιστορικής πορείας των ευρωπαϊκών πανεπιστήμιων αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον αν αναλογιστούμε ότι οργανωμένα πανεπιστήμια δεν υπήρξαν ούτε στις πιο καλλιεργημένες κοινωνίες του αρχαίου κόσμου (Ρήγος 2000).

Έτσι, θεμελιακό στοιχείο αποτελεί ο τύπος της πόλης που προβάλλει κατά το Μεσαίωνα στη δυτική Ευρώπη. Η κινητικότητα από την ύπαιθρο πρoς τις πόλεις ξεκινά τον 11ο αι και διαρκεί ως το 15ο με συνέπεια την έντονη αστικοποίηση της Ευρώπης (Γκότσης-Συριάτου 2001). Σε αντίθεση με τις πόλεις της κλασικής αρχαιότητας ή και αυτές του βυζαντίου, του κινεζικού και του αραβικού κόσμου, η ευρωπαϊκή πόλη διαρρηγνύει τις φεουδαλικές μορφές εξουσίας που την περιβάλλουν με αποτέλεσμα να δημιουργεί νέο νομικό καθεστώς για κείνους που μετοικούν σε αυτή, δηλαδή μετατρέπει τους δουλοπάροικους σε ελεύθερους πολίτες και εισάγει την έννοια του δημόσιου χώρου. Μέσα σε αυτά τα συμφραζόμενα εμφανίζονται οι επαγγελματικές συντεχνίες, θεμελιακό μόρφωμα για την εμφάνιση των πανεπιστημίων, οι οποίες συντελούν στην οριζόντια άρθρωση των πληθυσμών της πόλης, δηλαδή των αστών (Ρήγος 2000).

0 Παράδοση, μια διαχρονική αξία

Ένα σύνθημα και μια προτροπή που ακούγεται τα τελευταία χρόνια είναι «επιστροφή στην παράδοση». Αυτό φανερώνει έναν προβληματισμό κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σχετικά με ποιο τρόπο η παράδοση θα συμβάλλει στην προκοπή μας ως άτομα και ως κοινωνία. Και βέβαια το σύνθημα αυτό παίρνει νόημα και περιεχόμενο, όχι με την αντιγραφική τήρηση των παραδοσιακών αξιών, αλλά με την αναγνώριση και εμπέδωση των καλών τους στοιχείων, που θα μπολιάζονται στο δικό μας πολιτισμό.

Η λέξη παράδοση είναι παράγωγο ουσιαστικό του ρήματος «παραδίδωμι» που σημαίνει δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Είναι δηλαδή η παράδοση μια διαδικασία, μια μεταβίβαση – συνήθως προφορική – με την οποία μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη ήθη, έθιμα, γνώσεις ή δοξασίες και έτσι διαιωνίζονται. Οι πολιτιστικές αξίες του παρελθόντος, που έδωσαν το ιδιαίτερο χρώμα, που διαμόρφωσαν τα διακριτικά στοιχεία του ελληνικού λαού αποτελούν την ελληνική παράδοση. Οι αξίες αυτές εξακολουθούν και σήμερα να αρδεύουν τον πολιτιστικό μας χώρο και να προσθέτουν στο παρόν στοιχεία από τις εθνικές μας ρίζες.

Η παράδοση δεν είναι μονοσήμαντη. Έχει πολλούς κλάδους: γλωσσική παράδοση, πνευματική ( ήθη, έθιμα, δημοτικό τραγούδι, παροιμίες, μυθοπλασία κ.τ.λ. ), οικιστική παράδοση ( χωριά και μεμονωμένα κτίσματα ), λαϊκή οικοτεχνία, ενδυματολογία, χοροί, γιορτές, πανηγύρια κ.τ.λ. Το πλάτος της καλύπτει τόσες πτυχές όσες και η ζωή, από τη χαρά ως το θάνατο. Έτσι διασώζει το ύφος με το οποίο ένας λαός ζει την καθημερινότητά του.
Όμως παράδοση δε σημαίνει οπισθοδρόμηση, ούτε αποσυνδέεται από την πρόοδο, αλλά εξελίσσεται, βιώνοντας τις τρεις διαστάσεις του χρόνου ( παρελθόν – παρόν – μέλλον ) και συνδέεται με την έννοια της συνέχειας των στοιχείων εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να επιζήσουν. Γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν είναι ποτέ στατική, δεν είναι στάσιμη. Με την παράδοση κρατούμε αυτό που έχουμε και προσθέτουμε αυτό που δημιουργούμε.
Η ελληνική παράδοση είναι τα λαϊκά δημιουργήματα που τα ονομάζουμε λαϊκό πολιτισμό, όπως τα ήθη και έθιμα, δημοτικά τραγούδια, παραμύθια, παραδόσεις, διάφορα κτίσματα, η γλώσσα, το ντύσιμο, οι θρησκευτικές παραδόσεις, αλλά κι ό,τι επιβίωσε από παλιότερες εποχές και συνθέτει το νεοελληνικό ήθος και ύφος ζωής, τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή και τον κόσμο ο νεοέλληνας, όπως η περηφάνεια, η αγωνιστικότητα, η αγάπη για την ελευθερία κ.τ.λ.
Η παράδοση είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους. Με την παράδοση χάσμα δεν υπάρχει. Η γενιά μας συνδέεται με τις προηγούμενες αλλά και με εκείνες που θα ρθουν. Συνάμα αποτελεί και προϋπόθεση για την ύπαρξη του πολιτισμού. Γιατί ποτέ ο πολιτισμός μιας γενιάς δε δημιουργείται από το μηδέν. Ριζώνεται στο πολιτισμό των γενιών που πέρασαν. Ένας λαός που έχει ξεχάσει την παράδοση είναι σαν τον άνθρωπο που έχει χάσει το μνημονικό του, που έχει πάθει αμνησία. Ιδιαίτερα σήμερα, που ο βιομηχανικός πολιτισμός έχει μια οικουμενικότητα που καταργεί όλες τις διαδικασίες επιλογής, επιβάλλεται η ένταξη στον οικουμενικό πολιτισμό να συνδυάζεται με τη στερεότητα που εξασφαλίζει η παράδοση, ώστε οι κίνδυνοι της εξαφάνισης στο ευρύτερο σύνολο παραμερίζονται. Μας χρειάζεται , λοιπόν, η παραδοσιακή γνώση, για να κρατήσουμε την ιστορική μας φυσιογνωμία.
Όμως τήρηση της παράδοσης σε όλες τις γραμμές της σημαίνει αποστέωση και οδηγεί στη συντήρηση εξωτερικών τύπων, ενώ πρέπει να παίρνουμε το ζωντανό πνεύμα από την παράδοση και όχι τους κενούς τύπους. Γι’ αυτό για κάθε έθνος δύναμη και συστατικό του στοιχείο είναι και η παράδοση και η δημιουργία. Όταν μεταξύ παράδοσης και δημιουργίας, συντηρητικότητας και προοδευτικότητας βρεθεί ισορροπία, τότε το έθνος ζει με σταθερότητα, γιατί τότε το παρελθόν επιδρά  δημιουργικά στο παρόν. Και η ισορροπία επιτυγχάνεται, όχι με αντιγραφή των παλιών τρόπων, αλλά με δραστηριοποίηση των στοιχείων εκείνων που βοηθούν στην αντιμετώπιση των νέων μορφών της ζωής. Ο νεοέλληνας έχει χρέος να αποκαταστήσει την επαφή του με τις πηγές της νεοελληνικής πνευματικότητας και τις ηθικές αξίες της νέας ελληνικής ζωής. Έτσι θα έχουμε τα δικά μας θεμέλια, τις δικές μας ρίζες, για να μη μιμούμαστε ανόητα, αλλά από την ξένη εμπειρία να μπορούμε να παίρνουμε αυτό που μας ταιριάζει και αυτό που μπορούμε να αφομοιώνουμε γόνιμα.
Το να καλλιεργήσουμε την εθνική μας προσωπικότητα δε σημαίνει όμως ότι θα αρνηθούμε ή θα περιφρονήσουμε τις προσωπικότητες άλλων εθνών. Όλα τα έθνη έχουν κάτι να προσφέρουν στον πολιτισμό. Αλλά και κανένα δεν μπορεί να υπάρξει κλεισμένο στον εαυτό του. Η αλληλεξάρτηση των λαών εντείνεται κι έτσι αυξάνεται η ανάγκη ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας τους. Εξάλλου η εθνική μας παράδοση με τα δυο μεγάλα ρεύματά της, τον ανθρωπισμό και το χριστιανισμό, μας κατευθύνει στο ιδανικό της πανανθρώπινης αδελφοσύνης. Όμως με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια διαλλακτικότητα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να δεχόμαστε τον πολιτισμό και των άλλων και να τους θεωρούμε εξίσου αξιόλογους, αφού όλοι μαζί δημιουργούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό.  
Θα ήταν ακόμα σωστό να αναφέρουμε ότι μια μεγάλη επιστήμη – η Λαογραφία – ασχολείται με την παράδοση, μια επιστήμη που ίδρυσε ο Νικόλαος Πολίτης και που χαιρέτησαν την παρουσία της μορφές όπως του Κωστή Παλαμά και του Γιάννη Αποστολάκη. Η χώρα μας με τη μακρύτερη πολιτιστική διαδρομή επιβάλλεται να δραστηριοποιηθεί και να διαφυλάξει τον πολιτισμό της αλλά και να τον προβάλλει με ευαισθησία και υπευθυνότητα στους άλλους λαούς. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποτελούν γερά στηρίγματα της ελληνικής παράδοσης. Γιατί διατηρούν και προβάλλουν το λαϊκό μας πολιτισμό αλλά και το μεταβάλουν από μουσειακό είδος σε ζωντανό οργανισμό. Με τις εκδηλώσεις τους κάνουν πιο σαφείς τις ιδέες που αποκρυσταλλώνουν την ελληνική κουλτούρα αλλά και σταθεροποιούν τις πανανθρώπινες αξίες. Ένας άλλος θεσμός που συμβάλλει στη γνώση του παρελθόντος, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης αλλά και την ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης και κρίσης είναι τα μουσεία. Αυτά είναι τα θησαυροφυλάκια του παρελθόντος, όπου προβάλλεται η πορεία ενός λαού. Το Υπουργείο Πολιτισμού με ευαισθητοποίηση πρέπει να στηρίξει  οικονομικά και ηθικά όλες τις προσπάθειες που γίνονται για την αναβίωση των παραδοσιακών αξιών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σε θέση να αξιοποιήσει το δυναμικό του λαϊκού μας πολιτισμού δημιουργώντας πολιτιστικούς φορείς και οργανισμούς, όπου θα εκφράζονται όλες οι μορφές του. Το σχολείο μπορεί να βοηθήσει το νέο να αποκτήσει βιωματική σχέση με την εθνική μας κληρονομιά. Αλλά και η οικογένεια πρέπει να προτρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε ανάλογες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Τέλος δεν είναι λίγα τα άτομα που με τον προσωπικό τους μόχθο, την αγάπη τους και το μεράκι τους προσφέρουν τις ιδέες τους και την ψυχή τους στην υπόθεση του λαϊκού πολιτισμού.
Ελπίζουμε ότι με την ατομική και συλλογική προσπάθεια θα μεταδώσουμε και στις επόμενες γενιές όσα δημιούργησαν οι πρόγονοί μας.  
Γιατί πιστεύουμε ότι παράδοση δε σημαίνει οπισθοδρόμηση, αλλά πηγή γνώσεων, αρχών και αξιών από το παρελθόν για μια σωστή πορεία στο μέλλον.

ΠΗΓΗ.....

0 F.Pliatsikas An tha mporousa ton kosmo na allaza

 

Κερνάω εγώ ...

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μία μικρή μπλοκογειτονιά. Κάτι σαν το Λούνα πάρκ της παλιάς τιβούλας. Είχε τον κυρ- Γιώργη της, τον πάγκο με τους κρίκους, το σκοπευτήριο, τον Δαδινόπουλο που ήταν συνέχεια στην πρίζα, την γελαστή πιτσιρίκα που όλο έμπλεκε, την μπριόζα Μαρία που όλο .. έτρεχε και άλλους πολλούς.
Είχε και guest stars από άλλες γειτονιές. Και κυρίως είχε μία ζεστασιά.
Και ξένος να 'σουνα το νοιωθες αμέσως.

Κι ύστερα ήρθαν οι .. μέλισσες. Άρχισαν να βουήζουν σαν τρελές τριγύρω μέχρι που κάποιοι ξεσπιτώθηκαν κι άλλοι δώσαν τα καλύβια τους ...αντιπαροχή.
Επιστρέφοντας που και που στον τόπο του "εγκλήματος" -όπως κάθε ένοχος-τρομάζω να τον αναγνωρίσω πια. Χλιδάτες πολυκατοικίες υψώθηκαν παντού κι η θέα λιγόστευσε. Όπως κι η ζεστασιά.

Παρασυρμένη από το κλίμα των ημερών βουτάω μία πέτρα και στοχεύω τα τζάμια τους.
Αν εξοστρακιστεί (το συνηθίζουν τα εν πτήση αντικείμενα εσχάτως) θα φτάσει στον Αθήναιο, στον Χοιροβοσκό, στον Πετεφρή, στον Thas, στον Μπερεκέτη, στον Πιτσιρίκο, στην Ελληνίδα, στον Μπαμπάκη, στην Καπετάνισσα, στον Δαβαράκη, στον Άνεμο, στον Dark Angel, στην Θαλασσομπερδεμένη, στον Θάνο, στον Φοίβο, στην Citronella, στον Κουκουζέλη, στον Μάυρο Γάτο, στον Nuwanda, στον Ροϊδη, στον Padrazo, στην Composition Doll, στην Κουρούνα, στην Λουίζα Κορνάρου, στον γέροντα Χριστόφορο, στον Ζούρη, στον Βαγγέλακα κι ένα σωρό ακόμη άλλους, που ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην είναι πολλοί.
Πάνω της έγραψα "Χρόνια Καλά" (τα "πολλά" είναι άχρηστα) και την ορμήνεψα να σας πει κι ένα τραγούδι. Μιλάνε οι πέτρες? θα μου πεις ... Μωρέ, μόνο οι πέτρες μιλάνε στις μέρες μας. Και λένε όσα αγάπησα το 2008....

ΠΗΓΗ....

0 H ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΖΥΡΙΧΗΣ



Μεντερές και Καραμανλής

                                                                                                                Σαν σήμερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1959, τη μονόγραψαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας.Τα κυριότερα σημεία της:
Συνθήκη Εγγύησης
Άρθρο 1 :"Η Κύπρος αναλαµβάνει να µη συµµετέχει εν όλω ή εν µέρει, σε οποιαδήποτε πολιτική ή οικονοµική ένωση µε οποιοδήποτε άλλο κράτος. Επίσης, δηλώνει ότι θα απαγορεύει κάθε ενέργεια, που δυνατόν, θα προάγει αμέσως ή εµµέσως, την ένωση µε άλλο κράτος ή τη διαίρεση της νήσου"
Άρθρο 2 :"Η Ελλάδα, το Ηνωµένο Βασίλειο και η Τουρκία, αναγνωρίζουν και εγγυώνται την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της Δημοκρατίας της Κύπρου''
Άρθρο 3 :"Τα συµβαλλόµενα µέρη αναλαµβάνουν να σέβονται την ακεραιότητα των περιοχών που κρατούνται υπό την Αγγλική κυριαρχία και
εγγυώνται τη χρήση τους από το Ηνωµένο Βασίλειο και το δικαίωµά του να φροντίζει, για την ασφάλειά τους"
Άρθρο 4 : "Σε περίπτωση παραβίασης των όρων της Συνθήκης αυτής, οι  εγγυήτριες δυνάµεις έχουν το δικαίωµα να πάρουν µέτρα µε µοναδικό σκοπό να επαναφέρουν την κατάσταση που δηµιουργήθηκε µε την παρούσα Συνθήκη"
Συνθήκη Συµµαχίας :
Άρθρο 2 : "Τα συµβαλλόµενα µέρη αναλαµβάνουν να αντισταθούν σε κάθε επίθεση ή επιβολή, άµεση ή έµµεση, εναντίον της ανεξαρτησίας ή της εδαφικής ακεραιότητας της Δηµοκρατίας της Κύπρου''
Άρθρο 3: "Προς το σκοπό να πετύχει το σκοπό που αναφέρεται πιο πάνω ένα τριµερές Επιτελείο θα εγκατασταθεί στο έδαφος της Δηµοκρατίας της Κύπρου"
Πρωτόκολλο 11:"Συγκροτείται επιτροπή αποτελούµενη από τους Υπουργούς Εξωτερικών της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η επιτροπή αυτή αποτελεί το ανώτατο πολιτικό όργανο της τριµερούς συµµαχίας και µπορεί να επιληφθεί παντός θέµατος που οι Κυβερνήσεις των τριών συµµάχων κρατών συµφωνούν να υποβάλουν σε αυτό"

ΠΗΓΗ.....

0 Eurovision 2003 - Greece - Never Let You Go - Manto

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   #1   !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   

0 "Επαναστάτησαν" οι Ιταλίδες

«Είμαι Γυναίκα και λέω Φτάνει πια», «Η Ιταλία δεν είναι μπουρδέλο» είναι τα συνθήματα των γυναικών της Ιταλίας, που θα διαδηλώσουν στις 13 Φλεβάρη σε όλες τις πόλεις της Ιταλίας. Από την πλευρά τους, οι Ιταλίδες που ζουν στην Αθήνα, θα διαδηλώσουν, την Κυριακή 13 Φλεβάρη, ώρα 12 το μεσημέρι στην πλατεία Συντάγματος και θα κατευθυνθούν στην Ιταλική πρεσβεία. 

 

ΠΗΓΗ...... 

 

0 Μας δίνουν την δόση, αλλά...

Το «πράσινο φως» για τη χορήγηση της τέταρτης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα, ύψους 15 δισ. ευρώ, έδωσαν σήμερα οι ελεγκτές της τρόικας, επισημαίνοντας ωστόσο ότι η πρόοδος στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων είναι υπερβολικά αργή. Ζητούν αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ. 

ΠΗΓΗ..... 

0 Mathe paidi mou grammata (6 xronia sto dimotiko...)

0 ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

0 ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ !!!